η συνάντηση

Συναντηθήκαμε μετά από πάρα πολλά χρόνια!
Έπεσα επάνω του σχεδόν,  καθώς έβγαινα από ένα μεγάλο κατάστημα καλλυντικών στο κέντρο.  Τελευταία Κυριακή πριν την παραμονή των χριστουγέννων και η αγορά έσφιζε από ζωή,  παρ'  όλη την οικονομική κρίση. Το πλήθος του κόσμου ήταν τόσο πολύ που αν δεν μου μιλούσε,  ίσως και να μην τον πρόσεχα.
- 'Αννα!
-  Γιώργο!
- Τί ευχάριστη έκπληξη,  πώς είσαι;
-  Είμαι καλά,  μα..  εσύ..  καθόλου δεν άλλαξες!
Αλήθεια,  δεν είχε αλλάξει καθόλου.  Μια ολόκληρη δεκαετία δεν είχε αφήσει ούτε ένα σημάδι επάνω του.  Αντιθέτως,  θα μπορούσα να πω πως από όσο τον θυμόμουν, φαινόταν ακόμη καλύτερος.
-  Θα ήθελες να πιούμε κάτι,  μαζί,  παρέα  μια που βρεθήκαμε, να μιλήσουμε;  Έχεις χρόνο;

Η σχέση μου με τον Γιώργο,  υπήρξε σταθμός στη ζωή μου σε μια εποχή που οι ορμόνες και τα σώματα είχαν τον λόγο.   Μια σχέση που ξεκίνησε με έρωτα,  εξελίχθηκε σε πάθος,  για να φτάσουμε σε έναν χωρισμό μίσους.  Ο Γιώργος,  υπήρξε μια δυνατή εμμονή μου.  Μια αδυναμία ελέγχου και αυτοσυγκέντρωσης.  Ένα κράμα συναισθημάτων βίαιων,  ακραίων.  Για πολλά χρόνια δεν μπορούσα να σκεφτώ με την λογική.  Έπρεπε εξ ίσου βίαια,  να αποκοπώ,  να αποστασιοποιηθώ,  να ξανασυναρμολογήσω τα κομμάτια μου,  να ξεχάσω αλλά και να νιώσω ξανά χαρούμενη και ευτυχισμένη.
Το πιο δύσκολο από όλα,  ήταν να αποστασιοποιηθώ και να ξεχάσω.  Το δυσκολότερο,  να ξεχάσω.  Το ακόμη πιο δύσκολο να ξανανιώσω ευτυχισμένη!  Τα κατάφερα όλα!!!

Τα φώτα του δρόμου θάμπωναν χρωματιστά στα μάτια μου!  Ένας σωρός από γεγονότα και καταστάσεις πέρασαν αστραπιαία από τη σκέψη  μου. Μέσα σε ένα λεπτό,  ανάβλησαν μέσα μου οι αναμνήσεις από ένα γενναίο κομμάτι,  σχεδόν μιας ζωής.

-  Λυπάμαι Γιώργο,  μα με περιμένουν.  Πόσο χαίρομαι που σε συνάντησα,  του έδωσα το χέρι μου.
-  Καλά χριστούγεννα μου ευχήθηκε
-  Καλά χριστούγεννα του ανταπέδωσα!

Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι,  σκεφτόμουν στο δρόμο για την επιστροφή.  Δεν θα είχε κανένα νόημα να ανοίξουμε παρενθέσεις με αφορμή μια τυχαία συνάντηση.  Δεν είχαμε ποτέ,  κι ούτε πρόκειται να έχουμε τις συνθήκες υπέρ μας.  Αναλωθήκαμε σε μια σχέση,  όπου παρά τις όποιες προσπάθειες,  μας βούτηξε σε δυσκολίες και βάσανα.
Φυσικά και τον θυμόμουν.  Η σκέψη μου πήγαινε σ΄ αυτόν σχεδόν κάθε μέρα. Αλλά τί μπορεί να λέει αυτό;  Εκείνος είχε τον χαρακτήρα που είχε,  εγώ είχα τον χαρακτήρα που συνεχίζω να έχω,  τελικά σε τί ταιριάξαμε;  Τί καταφέραμε;  Ναι,  νιώσαμε χαρά που συναντηθήκαμε μετά από τόσο καιρό.  Κι έπειτα;  Πόσο σημαντική είναι η χαρά μιας στιγμής μπροστά στη χαρά μιας ολόκληρης ζωής;