πρόσωπα

Μέρες βροχερές και παγωμένες,  που αποζητούν την ζεστή γωνιά ενός μπαρ,  με καλή παρέα και ένα δυνατό ποτό ή το πιο χουχουλιάρικο σημείο του σπιτιού,  πλάι στο παράθυρο,  χαζεύοντας το ελαφρύ χιονόνερο που χαιδεύει τα πρόσωπα των περαστικών.  Κάποια από αυτά,  μοιάζουν ικανοποιημένα,  κάποια άλλα ευχαριστημένα,  μα δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να πει πως βλέπει πρόσωπα ευτυχισμένα!  Τα πρόσθετα,  γιορτινά λαμπάκια,  στις βιτρίνες των καταστημάτων,  στις αυλές και στα μπαλκόνια μοιάζουν να πιέζουν για ένα συναίσθημα γιορτινό,  που ουσιαστικά δεν υπάρχει.  Ίσως μόνο,  στα αφελή,  αθώα πρόσωπα των μικρών παιδιών.  Μια εκδρομή στα χιόνια,  ένα γράμμα στον άι Βασίλη,  οι δεκαπενθήμερες σχολικές διακοπές των χριστουγέννων,  ίσως να δημιουργούν στα λιλιπούτεια ανθρωπάκια την αίσθηση μιας χαράς ξεχωριστής,  αληθινής. 
Και γιατί όχι αφού  η ζωή ακόμη δεν τους έχει κάνει φανερό το σκληρό της πρόσωπο.  Δεν έχουν μάθει ακόμη λέξεις όπως ''διάλυση'' και ''συναρμολόγηση'' παρά μόνο όσο αφορά κάποιο συναρμολογούμενο αεροπλανάκι.  Και αυτή η περίοδος της ζωής τους,  αύριο μεθαύριο θα αποτελεί την πιο όμορφη,  την πιο νοσταλγική,  την πιο παραμυθένια,  την πιο γοητευτική τους ανάμνηση.