Δεν υπάρχει έξοδος κινδύνου από τις σκέψεις!
Ούτε είμαστε αυτό που μας κάνουν οι άλλοι να είμαστε!
Είμαστε εμείς, ο εγκέφαλος είναι δικός μας, το ίδιο και οι ανάγκες μας, τα όσα μπορούμε να δώσουμε αλλά και όσα μας προσδιορίζουν.
Πχ μας προσδιορίζει ο εγωισμός, η μικρότητα, ο φόβος.
Κι η ανασφάλεια.
Κι αυτό που για όλα φταίνε οι άλλοι, πάντα οι άλλοι, ποτέ εμείς.
Το εγώ μας γίνεται τεράστιο όταν ''χρειαζόμαστε'' και ανύπαρκτο όταν πρέπει να ''αναλάβουμε ευθύνες''.
υ.γ. θυμάσαι τότε, εκείνες τις μέρες μου που ήταν οι χειρότερες πόσο μου χαμογελούσες;
Ήσουν η καλύτερη συντροφιά και τα χέρια σου ήταν πάντα γεμάτα γλυκά, ήταν η απόλαυση της μέρας το γέλιο σου κι ας ήταν τα μάτια μας γεμάτα δάκρυα.
Μετά, είπες πως πιέστηκες, και έτσι χάθηκες. Θυμάσαι;
Μνήμη που σώζει και σκοτώνει (ταυτοχρόνως).
ReplyDeleteΌταν δεν την αναζητώ την έχω!
DeleteΕκεί που την χρειάζομαι μου λείπει (για τη μνήμη μου λέω).
Καλή Κυριακή
Αυτό το "εγώ" μας, τονισμένο σε υπερμεγέθεις εντάσεις είναι αίτια πολλών δεινών Στέλλα μου. Αλλά δυστυχώς εκεί εμείς! δεν το βάζουμε κάτω. Όσο γίνεται πιο ψηλά.... με μεγαλύτερο ατομισμό. Αλλά μετά δρέπουμε τους καρπούς αυτής της επιλογής κλαίοντες.
ReplyDeleteΚαλησπέρα κοπέλα μου. Όμορφο να είναι το βράδυ σου.
Καταβροχθίζει αυτό το ''εγώ'' καταπατώντας ό,τι βρει μπροστά του, τεράστιο και πεινασμένο Γιάννη.
DeleteΑτομιστές!
Όσο μπορούμε, προσπαθούμε τουλάχιστον να το βλέπουμε αλλιώς.
Κάποια μέρα θα το καταφέρουμε.
Καλησπέρα φιλαράκι μου
:)))
Είναι δύσκολο να ψάχνω το "Εγώ" και να αγνοώ τα συναισθήματά μου όποια κι αν είναι. Κακά τα ψέμματα ποιος δεν νιώθει ευθυνοφοβία μπροστά σε κάτι άγνωστο ή καινούργιο. Και δεν ξέρω αν σε μια δεδομένη στιγμή το εγώ μπορεί να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, χωρίς να βλάψει εσένα ή αυτόν που σε προκάλεσε.
ReplyDeleteΓνώμη μου είναι να μπορείς να αναγνωρίσεις τα συναισθήματά σου και να τα διαχειριστείς προς όφελός σου.
Δύσκολα μου βάζεις Στέλλα.
Καλό ξημέρωμα!
οπωσδήποτε έτσι Αννίκα μου
Deleteδύσκολα και για μένα
τα φιλιά μου
καλημέρα
καλημερα και καλη εβδομαδα!
ReplyDeleteΔυστυχως οι ανθρωποι εχουμε την ταση να πιεζομαστε
και μιλώ απ τη πλευρα του ατομου που πιεζεται ευκολα.
Δινεις χρονο και σε εσενα και στον αλλο και ο χρονος δειχνει.
Ααα κι εγώ, κι εγώ πιέζομαι εύκολα!
ReplyDeleteΌμως να σου πω κάτι,
Ξέρω να λέω όχι από αρχή
Δεν δίνω ολόψυχα κάτι το οποίο μετά θα το πάρω πίσω.
Μοιάζει λίγο σαν να δημιουργεί κάποιος κάνοντας σου τον υπέρ καλό την ανάγκη της συντροφιάς του και μετά τραβιέται, την παίρνει πίσω
Μιλάω για περιπτώσεις που ο χρόνος έχει δείξει..
καλημέρα και καλή εβδομάδα κι από μένα