Tuesday, October 22, 2019

ζήλεια;



Είναι η ζήλεια ένα δηλητήριο που διαχέει μία πίκρα στην ατμόσφαιρα;
Είναι αυτό που βλέπεις στα μάτια του άλλου που στενεύουν,  αυτό που τον κάνει να θέλει να είναι στην θέση σου ή χειρότερα να θέλει να σε εξαφανίσει από την συγκεκριμένη θέση;
Είναι η ζήλεια πίσω από κάθε ''στριμμένη''  αντίδραση,  πίσω από κάθε διάθεση απόρριψης ή μείωσης,  ή αδιαφορίας ή είναι απλά ο εύκολος τρόπος να δοθεί ένα γενικό όνομα σε  επί μέρους ακατανόητα εκ πρώτης συναισθήματα;
Στην τελική και ξεκάθαρα την αντιλαμβανόμαστε και πώς;
Παραμένουν στην ζωή μας οι άνθρωποι με τους οποίους ''ζηλευόμαστε''  μονομερώς ή αμφότεροι,  ή αυτό είναι κάτι αδύνατον κι η απομάκρυνση είναι αναγκαία;

10 comments:

  1. Ίσως σημασία δεν έχει ο ορισμός που θα δώσουμε σε αυτό το συναίσθημα Στέλλα μου. Θαρρώ σημασία έχει να το καταγράψουμε, να το περιχαρακώσουμε, να το ανακαλύψουμε και αναλογικά να το αντιμετωπίζουμε. Θες να το πεις "ζήλια", θες να το πεις "μισανθρωπιά", ίδια είναι η συμπτωματολογία του.
    Αυτό το βλέμμα που συναντάς από τον συνάνθρωπό σου που θέλει να σε "εξαφανίσει" καθότι αδυνατεί να δεχτεί κάτι ιδιαίτερο σε σένα που τον διαφοροποιεί έναντί του. Ίσως γιατί το σύνδρομο της ιδιοκτησίας είναι κυρίαρχο στη σκέψη του.
    Η Απομάκρυνση αυτών των ανθρώπων απ τη ζωή μας είναι, θεωρώ, αναγκαία.
    Καλησπέρα καλή μου φίλη.

    ReplyDelete
    Replies
    1. που αυτή η ''μισανθρωπιά'' πολλές φορές κρύβεται πάρα πολύ καλά;;;

      καλησπέρα Γιάννη μου

      Delete
    2. Ναι, κρύβεται στο αίσθημα της ιδιοκτησίας που κυριαρχεί σε κάποιους ανθρώπους. Δυστυχώς.

      Delete
  2. Δεν ξέρω αν το συναίσθημα είναι, φθόνος, χαμηλή αυτοπεποίθηση, έλλειψη συναδελφικής αλληλεγγύης αλλά αν συμβαίνει σε χώρο εργασίας είναι αρκετά δυσάρεστο. Συνήθως τέτοια άτομα οδηγούνται όχι μόνο από αλαζονεία αλλά και κακία που φτάνει τα όρια της εκδίκησης.
    Και φυσικά η αποχή και η απομάκρυνση είναι αναγκαία…..εκτός κι αν είσαι απ’ τους ανθρώπους που τους αρέσει η πρόκληση και η προβολή. Αν σου αρέσει να προκαλείς το φθόνο να θυμάσαι πως ίσως κάποτε διαβρώσει και την δική σου ψυχή.
    Καλό βράδυ Στέλλα μου!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αννίκα μου στον εργασιακό χώρο συμβαίνουν ένα σωρό πράγματα, τα οποία πολλές φορές θεωρούνται και αναμενόμενα. Ανταγωνιστικός χώρος εκ φύσεως.
      Εξαρτάται βεβαίως και από τους χαρακτήρες. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ανταγωνιστικοί.
      Με βάζεις σε σκέψεις όμως, με την τελευταία σου πρόταση.
      Βέβαια μιλάς για φθόνο, η ζήλεια κατά τη γνώμη μου έχει πολλά πρόσωπα από το πιο αθώο ως το πιο βρώμικο.

      Τα φιλιά μου
      :-)))

      Delete
    2. Εννοώ Στέλλα μου πως αν σου αρέσει να προκαλείς, όχι απαραίτητα σαν συμπεριφορά, αλλά η στάση σου, οι αγορές σου, τα ακριβά γούστα σου, τα αλόγιστα έξοδα, μοιραία δεν θα προκαλέσεις την ζήλεια; Ε κάποια στιγμή μπορεί και να μην υπάρχει κανείς δίπλα σου για να μπορείς να τα επιδεικνύεις. Δεν βρίσκω διαφορά ανάμεσα στη ζήλεια και στο φθόνο. Εξίσου επικίνδυνα και τα δύο.
      Φιλιά!!

      Delete
    3. Εγώ Αννίκα αυτή την πρόκληση την θεωρώ κακή συμπεριφορά όταν συνοδεύεται (που συνήθως) με καθαρή κακή συμπεριφορά.
      Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τον τρόπο να κάνουν μεγάλα έξοδα αλλά δεν προκαλούν.
      Αν όμως είσαι επιδεικτικός των επιλογών σου, των αγορών σου και του ΕΓΩ σου βεβαίως και θα μείνεις μόνος. Όχι όμως επειδή εγώ ζήλεψα αλλά επειδή αυτός δεν ξέρει να φέρεται.
      Τί λες;

      Delete
  3. Τα μάτια μου αυτό τον καιρό στενεύουν όταν κοιτάω, όμως δεν είναι από ζήλια. Είναι επειδή έχει αλλάξει ο βαθμός της υπερμετρωπίας μου και της πρεσβυωπίας ταυτόχρονα!
    Πάντως υπάρχει κάποια που τη ζηλεύω (με την καλή έννοια), αλλά δεν με έχει κάνει πέρα, ούτε κι εγώ φυσικά. Είναι η ξαδέρφη μου και ο λόγος που τη ζηλεύω είναι ο καλός της μεταβολισμός. Τρώει ότι θέλει, όσο θέλει και δεν παίρνει γραμμάριο!
    Κι όταν της το λέω, κάνει χιούμορ λέγοντάς μου πως δεν παχαίνει επειδή τρέχει όλη μέρα στα γυμναστήρια!
    Στην πραγματικότητα είναι παιδί του καναπέ!
    Όχι, έλα στη θέση μου. Νομίζω ότι οποιοσδήποτε θα την ζήλευε!
    Τώρα για τη ζήλια γενικότερα, ο μπαμπάς μου μού έλεγε "καλύτερα να σε ζηλεύουν, παρά να σε λυπούνται".
    Καλημέρα Φις Άι!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αρτίστα μου, εγώ έχω πονοκέφαλο και πιστεύω ότι φταίει που πρέπει να αλλάξω τα πρεσβιωπικά μου, να δούμε πότε, όλο αμελώ.
      Λοιπόν μεγάλο το θέμα των κιλών, άλλοι δεν τρώνε, άλλοι έχουν καλό μεταβολισμό κλπ
      Το θέμα είναι να αποδέχόμαστε και τα άτομα που έχουν παραπανίσια κιλά. Κυρίως τον εαυτό μας όταν συμβαίνει αυτό.
      Τώρα αν είναι να φθονούμε όποιον έχει λιγότερα κιλά από εμάς αλοίμονο.
      Και μάλιστα έναν άνθρωπο σαν την ξαδέρφη σου που δεν μου φαίνεται να σε ανταγωνίζεται, αφού σου λέει κάποια πράγματα με χιούμορ.

      Ωραίος ο πατέρας σου!

      Καλησπέρα Αρτίστα μου

      Delete
  4. ααα εδω θα συμφωνήσω με την Αρτίστα τα ίδια και εγώ με τα μάτια ε ναι και με μία τσαπερδώνα, αλλά αυτή να λέω και την αλήθεια πάει γυμναστήριο !!!

    ReplyDelete

δυό πλευρές

  Όλοι οι άνθρωποι έχουμε δύο πλευρές.  Την μια,  την άσχημη,  την κρύβουμε επιμελώς.  Κανείς δεν θέλουμε να την καταλάβει,  θέλουμε να μας ...