Thursday, October 31, 2019

γειτονιές





Βρέχει κι ο ουρανός είναι συννεφιασμένος.
Μέσα στη σκοτεινιασμένη ατμόσφαιρα,  χαζεύω τα φωτεινά παράθυρα.
Ίσως είσαι κάπου εκεί,  πίσω από τις κλειστές κουρτίνες,  ακούς κάτι στο ραδιόφωνο ή βλέπεις τηλεόραση,  συνήθως κάνοντας συγχρόνως διάφορα πράγματα.
Κυρίως όμως σε φαντάζομαι στον υπολογιστή.
Ένα μικρό laptop επάνω στο κεντρικό τραπέζι,  ένα λευκό φως πηγάζει από την οθόνη.
Το νερό της βροχής,  ποτίζει απαλά τους πανσέδες που φύτεψες εχθές.
Μια ελαφριά ψύχρα σε υποχρεώνει να φοράς κάτι περισσότερο από ένα μπλουζάκι.
Τα λαχανικά που ψώνισες από νωρίς ξεκουράζονται στο ψυγείο,  και στο ηλεκτρικό μάτι της κουζίνας σιγοβράζει φαγάκι.
Η γάτα γουργουρίζει στο μαξιλάρι της.

Η βροχή δυναμώνει.
Κλείνω και τα δικά μου παράθυρα.
Κάθομαι στον υπολογιστή μου και ανοίγω μία μία τις ηλεκτρονικές σελίδες με την ελπίδα να βρώ κάποια σου ανάρτηση.  Συχνά,  νιώθω να σε γνωρίζω.  Αν και πιό σωστά νιώθω σαν να σε αγγίζω.  Σαν να καθόμαστε μαζί στο ίδιο δωμάτιο,  σαν να ακούμε και να βλέπουμε τα ίδια πράγματα,  σαν να τρώμε από το ίδιο πιάτο.  Σα να ξυπνάμε μαζί νωρίς το πρωί και σαν να θαυμάζουμε μαζί τα κίτρινα πέταλα από τους πανσέδες.

Νιώθω σαν να σε γνωρίζω πολύ καλύτερα από ότι εσύ τον εαυτό σου,  καθώς αξιολογώ τα όρια σου και υποπτεύομαι μέχρι που μπορείς να φτάσεις.

14 comments:

  1. Είναι ωραίες οι γειτονιές. Ειδικά όταν οι γείτονες έχουν διάθεση για αρμονική συνύπαρξη, χαμογελούν, τα λένε.
    Γι' αυτό κι εγώ αγαπώ τη διαδικτυακή μας γειτονιά. Γιατί τα έχει όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα!
    Πολύ μου άρεσε η ανάρτηση σου Στελλίτσα μου. Είχε μια χουχουλιάρικη διάθεση, που πάει ταμάμ με τον καιρό!

    ReplyDelete
    Replies
    1. νομίζω Μαρίνα μου πως μετά από εκείνες τις παλιές γειτονιές των γιαγιάδων μας, οι διαδικτυακές είναι οι καλύτερες!

      Μ αρέσει πολύ η λέξη ''χουχουλιάρικη'', με βοηθάει να αντιμετωπίσω με πιο όμορφο τρόπο, το φθινόπωρο και τον χειμώνα. Πώς αλλιώς;;;

      Delete
  2. Ωωωωωωω κυρία μου!
    Τι εντυπωσιακό είναι αυτό που έχουμε εδώ; Ξέρεις ότι αυτή η αναζήτηση στο χώρο και στο χρόνο με συναρπάζει, με συγκινεί αφάνταστα. Ξέρεις ότι αυτός σου ο μονόλογος, το κάλεσμά σου στο δεύτερο πρόσωπο, με συγκινεί αφάνταστα.
    Καταλαβαίνεις τι εικόνα έπλασες; Ας σκεφτώ λίγο σαν "σκηνοθέτης". Δες την εικόνα σου. Δύο παράλληλες εικόνες δράσης, στον ίδιο χρόνο. Δύο αντικριστά φωτεινά παράθυρα "αιωρούμενα" στη βροχή που ποτίζει. Δύο σκηνές που τις περιγράφεις τόσο υπέροχα. Απλά, λιτά αλλά όμορφα. Ο Φωτισμός σου διακριτικός, με κοντινά πλάνα και αργή κίνηση στην κάμερα. Το λευκό φως της οθόνης. Το βλέμμα σου που προσπαθεί να συναντήσει το βλέμμα του άλλου προσώπου. Ακαθόριστου ως προς το φύλο.
    Βρε Στέλλα. Γιατί εμένα τώρα αυτό σου το σημερινό κείμενο με συγκίνησε τόσο; Γιατί μίλησε τόσο μέσα μου; Γιατί μου έστησε στα μάτια μου μια σκηνή τόσο έντονη. Βουτηγμένη στη σιωπή, στη βροχή, στο χαμηλό φως, στο παιχνίδι με τις σκιές.
    Είναι στιγμές που έχεις μια απίστευτη δύναμη γραφής και περιγραφής. Ένα μικρό σενάριο, που αν είχα, αν είχα λέω τα μέσα να το γυρίσω σε κλιπάκι μικρού μήκους πιστεύω θα έβγαζε κάτι υπέροχο. Ποιο; Μα αυτό που αναδύει η δύναμη της καρδιάς και της σκέψης σου;
    Υποκλίνομαι με κάθε μου σεβασμό.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γιάννη μου δεν θα σου πω για άλλη μια φορά πόσο μεγάααλη καρδιά έχεις, θα σου πω όμως πως με έβαλες σε σκέψεις κι αυτό θα το δεις στη σημερινή μου ανάρτηση.
      Η μέρα είναι βροχερή και ζητάει τη δημιουργικότητα μας αλλά και την φαντασία μας :)

      Delete
    2. Χαίρομαι ιδιαίτερα Στέλλα μου. Τρέχω!

      Delete
  3. Νους που σκαρώνει
    Ποτέ δεν βαλτώνει. . .

    Χαμόγελο ένα, πλατύ :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. πάντα σοφά τα σχόλια σου aeipote
      κι αγαπημένα!

      Delete
  4. Οι πρώτες φθινοπωρινές βροχές δημιουργούν συνειρμούς και σκέψεις λίγο μελαγχολικές, λίγο ρομαντικές, λίγο ονειροπόλες, πάντα όμως μέσα από ψυχικές διαδρομές αφήνουν μια διάθεση επικοινωνίας πριν τις μουλιάσουν οι βροχές.
    Έτσι είτε με πάθος, είτε με χιούμορ αυτό το περίσσευμα της καρδιάς δεν είναι ένα ακόμη «πρέπει» στην καθημερινότητά μας αλλά κάτι πιο ουσιαστικό και αληθινό. Πιστεύω!
    Καλό βράδυ Στέλλα μου!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Η βροχή τα επιτρέπει όλα Αννίκα μου!
      Το ουσιαστικό και το αληθινό, το έχουμε σημαία μας.
      Πάντα..

      καλημέρα

      Delete
  5. Φοβερη η αναρτηση σου γεμάτη εικονες σε ομορφη γειτονια!!!!Συγχαρητηρια!!!Καλο μηνα να εχουμε απο αυριο με υγεια και χαρα!!!Ειχα λιγο καιρο να περασω από εδω!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σκρουτζάκο (Γιάννη μας)
      πολύ πολύ σ ευχαριστώ για το πέρασμα

      καλό μήνα

      Delete
  6. Καλημερα και καλό μηνα!
    Πηγη έπνευσης η βροχη! Πολύ περιγραφικη γραφη.
    Λατρευω τις γατεςςςς

    ReplyDelete
    Replies
    1. κι εγώ τις αγαπώ κι ας μην είχα ποτέ μια δική μου γάτα.
      Έχουμε όμως σκυλάκι :-)))

      καλό μήνα

      Delete
  7. Καλά έριξε εδώ μια βροχάρα, και μετά είχε έναν αέρα ... μετά την Παρασκευή του πέρασε.
    Στο λαπ τοπ μου είμαι ...!!!!! πως με τσάκωσες; σκιάζομαι!!!! (χαχαχα)
    Καλή εβδομάδα :)

    ReplyDelete

οι συγνώμες

  Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό,  χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...