Συνήθως, οι μέρες μετά τη γιορτή ξημερώνουν αποσυντονισμένες αν και χαρούμενες και ικανοποιημένες. Χρειάζεσαι μια γερή δόση καφέ για να διαχειριστείς όλη εκείνη την θετική ενέργεια που με τόση προθυμία σου έχει σταλεί. Μηνύματα στο facebook, μηνύματα στα mail, emotion και φωτογραφίες με μπουκέτα από λουλούδια που στην αληθινή τους μορφή θα ήταν κήποι από τουλίπες, παπαρούνες, γαρύφαλλα, μπουκαμβίλιες, φρέζες, βιολέτες, και τριαντάφυλλα.
Φυσικά δεν έλειψε το κουδούνισμα του τηλεφώνου, φωνές οικείες, χαρούμενες, μπάσες ή βραχνές, φωνές αγαπημένες. Πνίγεσαι από την τόση αγάπη, από το ενδιαφέρον, ''είστε καλά εσείς''; Πνίγεσαι από τις συμβουλές, ''αυτό δούλεψε σε μας να το κάνετε οπωσδήποτε κι εσείς''. Πνίγεσαι κι από τα παράπονα ''να, γιατί δεν βλεπόμαστε''.
Πνίγεσαι κι από λεγόμενα του τύπου ''μας έκλεισαν τις εκκλησίες κι άφησαν ανοιχτά τα τζαμιά'' ή ''τώρα σοβαρά βρε Στέλλα εσύ πιστεύεις ότι κολλάει ο ιός από την μετάληψη'';
Και προσπαθείς να μιλήσεις γλυκά και ήρεμα, να μην κακοκαρδίσεις λέγοντας την άποψη σου, να μην πικράνεις τον άλλο ακόμη κι όταν η τοξική εδώ και χρόνια θεία, σου λέει ''μα μοιάζουμε για αυτό σ'αγαπάω''.
Δεν έλειψαν βεβαίως και τα τηλεφωνήματα που δεν έγιναν, οι άνθρωποι αυτοί που, έρχονται κατά καιρούς στο νου για να ταράξουν κυρίως τις σκέψεις μας, να χτυπήσουν το κουδουνάκι με στιγμές του παρελθόντος, να μας μεταφέρουν μηνύματα με ενοχές κυρίως για την ανοχή αλλά και την αντοχή που τους δείξαμε. Αυτοί, που τους έχουμε πιέσει στο βάθος του μυαλού μας, που τους έχουμε υποχρεώσει σε βαθύ ύπνο και που καμμιά φορά ξυπνούν τις μνήμες μας σαν τρομακτικά φαντάσματα.
Ίσως για αυτό οι επόμενες μέρες της γιορτής έχουν μια ιδιαίτερη χροιά αποσυντονισμού, τόσο γλυκιά, όσο και πικρή θα έλεγα.
Τα απόνερα μιας γιορτής. Τα μεθεόρτια που λέμε. Με τις παρατηρήσεις μιας όμορφης και σημαντικής ημέρας.
ReplyDeleteΝα ευχηθώ Στέλλα μου και του χρόνου καλύτερα, απαλλαγμένοι όλοι από αυτή τη μάστιγα.
Καλησπέρα και όμορφο Σαββατοκύριακο να έχουμε.
Καλησπέρα Γιάννη
Deleteκαλό σ/κ
Καλημέρα fish eye,
ReplyDeleteΈτσι μοιάζει να είναι τα πράγματα, όπως τα γράφεις. Κάθε ημέρα γιορτής μία ευκαιρία για δύο. Τον εορτάζοντα και τον ευχόμενο. Ελπίζουμε ότι του χρόνου θα γιορτασουμε και περισσότερο και καλύτερα. Μπόρα είναι, θα περάσει. Ένα σχετικό δικό μου στον που ακολουθεί σύνδεσμο:
https://aeipote.blogspot.com/2006/12/0246.html
Να είσαστε όλοι Καλά,
Φιλια :)
Κάπου έχουμε ένα κοινό σκεπτικό aeipote μου, πολύυυ παλιότερα τις μέρες των γιορτών τις έβλεπα πραγματικά σαν σύνδεση ή επανασύνδεση, σαν ευκαιρία είτε για το ένα είτε για το άλλο.
DeleteΌμως με τους ανθρώπους που είμαστε ''ουσιαστικά μαζί'' είμαστε σε καθημερινή βάση δεν είναι έτσι;
Τα τηλεφωνήματα των γιορτών είναι σα μικρά πυροτεχνήματα που σκάνε για την προσωπική μας ευχαρίστηση αλλά χάνονται μέχρι την επόμενη γιορτή ή δεν εμφανίζονται ποτέ ξανά αν δεν προκύψει.
Μου άρεσαν τα κείμενα στο blog σου και πραγματικά μου έκανε εντύπωση η ταύτιση των σκέψεων.
Επιλέγω την τελευταία παράγραφο:
[Κάθε τέτοια ημέρα, λοιπόν, τρέφω μικρές ελπίδες. Ελπίδες για ένα ντριν, ένα μήνυμα στο κινητό, πέντε λέξεις στο ηλεκτρονικό μου γραμματοκιβώτιο. Συνηθέστατα απογοητεύομαι. Μοιάζει με μερικούς ανθρώπους να είναι πολύ δύσκολο να βρεθούμε και πάλι. Δεν νοιάζονται και δεν επιθυμούν. Όσα μοιραστήκαμε ξεχάστηκαν και πάνε. Είναι δικαίωμά τους απόλυτα σεβαστό. Τα ίδια εξ άλλου πράττω και εγώ. Πιθανότατα κάποιους τους απογοήτευσα, τους πίκρανα λίγο. Έτσι είναι και έτσι πάει η ζωή μας. Με τσιμπήματα απογοήτευσης, με σκιρτήματα χαράς, με ελπίδες που διαψεύδονται, με μικρά θαύματα που σκάνε μέσα στην καθημερινότητα και μας κάνουν ευχαριστημένους.]
Συνυπογράφω!
καλό απόγευμα
σε φιλώ
Όλα αυτά ανθρώπινα και νόμιμα όμως, κάποια στιγμή και για κάποιες σχέσεις, περνάς στο επόμενο στάδιο και . . . απορρίπτεις. Με πόνο ψυχής ίσως για ότι δεν κατορθώθηκε. . .
Deletehttps://aeipote.blogspot.com/2020/03/1274.html
Καλό ξημέρωμα,
Καλή Εβδομαδα και
Φιλιά :)
Οι σχέσεις που κρέμονται από μια κλωστή. Ή οι εν δυνάμει σχέσεις ή οι σχέσεις του μυαλού και της φαντασίας μας.
DeleteΈρχεται η στιγμή που τις απορρίπτουμε σαφώς. Έτσι κι αλλιώς αυτές είναι ένα παιχνίδι χωρίς νόημα.
Εν τω μεταξύ όμως μέχρι να αποδειχτεί η αδυναμία αυτών των σχέσεων, περνάμε όμορφα, πίνουμε μαζί τους κάποιο καφεδάκι, ανταλλάσουμε κάποιες απόψεις και στην τελική τώρα που το σκέφτομαι για ποιό λόγο ντε και καλά να αποκτήσουμε δυνατή σχέση με τον άλλον;
Ό,τι και όσο..
Ξέφυγα όμως από το αρχικό μου θέμα
καλημέρα, σε φιλώ
Το έχω καταλάβει και εγώ αυτό τις γλυκιάς και πικρής χροιάς της επόμενης ημέρας της γιορτής.
ReplyDeleteΕίναι μάλλον ο τρόπος που δεχόμαστε την ζωή σε διαφορετική ηλικία.
Απο που περιμένουμε τηλέφωνο και πόσο "υποχρεωτικό' και δήθεν μπορεί να είναι ένα τηλέφωνο για ευχές επειδή πρέπει
απο συγγενείς που μόνο ευχάριστο δεν είναι.
Στέλνω ενα τραγούδι για να ταξιδέψεις εκεί που εσύ θέλεις.
https://www.youtube.com/watch?v=rvdIrcSxhKA
Και μάλιστα, χρειάζονται μέρες για να επανέλθω!
DeleteΤα τηλεφωνήματα των γιορτών πιστεύω πάντα ήταν λίγο ''υποχρεωτικά''.
Τα τελευταία χρόνια νομίζω πως δεν είναι πια.
Ξέρω πως αυτός που θα μου τηλεφωνήσει έχει την ανάγκη μου, θέλει την αγκαλιά μου, με χρειάζεται.
Θα έλεγα και πως ''μ'αγαπάει'' κατά ένα τρόπο μα η λέξη αγάπη είναι τόσο αόριστη και παρεξηγημένη που δεν θα το πω.
Ακόμη κι αν αυτά που λέει δεν είναι αυτά που θέλω να ακούσω εγώ.
Με άλλα λόγια ο καθένας που τηλεφωνεί ή επικοινωνεί, το κάνει από προσωπική του ανάγκη τώρα πια.
Το τραγούδι πάρα πολύ ωραίο!!!