Το να έχεις κοινωνική αποδοχή, δεν σημαίνει ότι είσαι και καλός άνθρωπος. Η καλοσύνη διακρίνεται στην ισορροπημένη σχέση με την οικογένεια σου, αν εκεί δεν, τότε κάτι πρέπει να ψάξεις, κάτι να αλλάξεις ή εκ νέου να καλλιεργήσεις.
Έχω δει μητέρες χειριστικές, μητέρες που προσποιούνται, μητέρες που έβγαλαν όλο τον κακό τους εαυτό σε κάποιο τους παιδί, μητέρες που ξεχώρισαν τα δυό τους παιδιά, μητέρες που ήταν ανίκανες να αποδεχθούν την διαφορετική προσωπικότητα του παιδιού τους, που πάνω από όλα είχαν τον εαυτό τους, που ό,τι έκαναν αυτές και μόνο αυτές ήταν σπουδαίο, καλόγουστο, περίτεχνο. Όλα αυτά στο εσωτερικό του σπιτιού γιατί στον έξω κόσμο έδειχναν ένα άλλο πρόσωπο γλυκύτητας, ευγένειας και δοτικότητας. Κι αυτές οι μητέρες αγαπήθηκαν πολύ από τον έξω κόσμο αλλά δημιούργησαν θυμούς και μηνσικακίες στα ίδια τους τα παιδιά.
Αντίστοιχα έχω δει και πατεράδες αυτού του τύπου. Έχω ακούσει κι έχω δει από την κλειδαρότρυπα την άλλη πλευρά προσώπων αγγελικών. Και δεν ήταν καθόλου ευχάριστη η έκπληξη. Η εγωπάθεια αυτών των ανθρώπων δεν τους αφήνει να παραδεχτούν πόσο μάλλον να αποδεχτούν αυτή την σκοτεινή τους πλευρά. Κι αυτό που πασχίζουν με νύχια και με δόντια είναι να μην προδοθούν. Και δεν προδίδονται γιατί ο έξω κόσμος, οι πολλοί, δεν έχουν λόγο να μην τους επαινούν, να μην τους θαυμάζουν, να μην τους αγαπούν.
υ.γ. Σεπτέβρης πια, νομίζω η κατάλληλη στιγμή να ελευθερώσω τον σχολιασμό, το καλοκαιρινό break τελείωσε :)
Καλώς όρισες και πάλι με τα ανοιχτά σου σχόλια Στέλλα μου. Ελπίζω να είχες και να έχεις όμορφες καλοκαιρινές στιγμές αγαπητή μου φίλη.
ReplyDeleteΠολύ σωστή και μεγάλη η κουβέντα σου. Το έχω ζήσει αυτό το βίωμα με τον πιο πικρό τρόπο μέχρι τα νεανικά μου χρόνια. Με μεγάλες οδύνες και επιπτώσεις. Την ίδια στιγμή όλα έξω κυλούσαν μια χαρά με γυάλινη εικόνα.
Πίσω από κάθε τέτοια εικόνα παραμονεύουν τα μεγάλα δράματα.
Καλησπέρα καλή μου φίλη.
Καλησπέρα Γιάννη
DeleteΓια αυτό λοιπόν πρέπει να πάψουμε να κρίνουμε, κάποιες συμπεριφορές πχ παιδιών προς τους γονείς. Για να λέγεται κάτι με ένα τρόπο, έτσι θα είναι κι αν μας φαίνεται περίεργο κάποιο κομμάτι από το παζλ θα μας λείπει!
Γεια σου Ψαροματάκι μου! Εύχομαι να έχεις έναν υπέροχο μήνα. Ο Σεπτέμβρης είναι ενωτικός :) Για μένα, είναι η πραγματική αρχή του χρόνου.
ReplyDeleteΣτο θέμα που βάζεις έχω να πω τούτο: Δυστυχώς, παντού μπορεί να συναντήσει κανείς ανθρώπους με ναρκισσιστική διαταραχή. Δεν εξαιρείται ούτε η οικογένεια. Εκεί, πονάει διπλά και η κακοποίηση είναι βαθιά και ύπουλη.
Πιστεύω, όχι αβασάνιστα, πως τα παιδιά αγαπούν περισσότερο τους γονείς απ' ό,τι οι γονείς τα παιδιά. Ακούγεται πολύ αιρετικό αυτό αλλά ας σκεφτούμε πως εμείς, όταν γίναμε γονείς, είχαμε πίσω μας τους δικούς μας, μια πορεία ζωής, φίλους. Τα παιδιά όμως, όταν γεννήθηκαν και για χρόνια μετά, είχαν μόνον εμάς. Είμασταν η αρχή τους, η πρώτη τους αγάπη. Το πλήγωμα απ' τον γονέα είναι βαθύ και διπλά βασανιστικό για το παιδί, που δεν μπορεί να καταλάβει την αιτία. Κλονίζεται όλος ο κόσμος του. Είναι πραγματικά αδύνατον να το διαχειριστεί.
Μακάρι να ήταν αλλιώς τα πράγματα και να είμασταν όλοι ικανοί γι' αυτόν τον ρόλο. Θα είχαμε λιγότερες ψυχούλες πληγωμένες.
Καλό βράδυ Ψαροματάκι μου.
Θαυμάσιο το σχόλιο σου Μαρία μου, σε ευχαριστώ πολύ, τα είπες όλα με δυό κουβέντες!!!
DeleteΦίλη μου..το είχα καημό που ερχόμουν και δεν μπορούσα να κάνω σχόλιο..αυτό που λες για τις σχέσεις έχει πολύ βάθος γλυκιά μου. Δεν κρίνω καταστάσεις που δεν μπορώ να δω και τις δύο πλευρές. Οι γονείς μου πέθαναν στα χέρια μου , μου λείπουν ακόμα περισσότερο τώρα που μεγάλωσα. Ελπίζω..να τα πούμε από κοντά. Καλή εβδομάδα.
ReplyDeleteΚαι θα συνεχίσουν να μας λείπουν όσοι τους χάσαμε, εγώ ευτυχώς έχω ακόμη την μαμά μου κι εύχομαι για πολλά χρόνια ακόμη να είναι όρθια και υγιής. Οι σχέσεις με τους γονείς μας ωστόσο πολλές φορές κρύβουν παγίδες. Όχι όλες. Κι άλλες πάλι στην αρνητικότητα τους μέσα θεωρούνται δεδομένες. Διότι το παιδί πρέπει να έχει πονηρή αντίληψη αλλά και να μπορεί να συγκρίνει με τον έξω κόσμο για να δει τις διαφορές. Ναι θα τα πούμε, σε φιλώ
DeleteΚαλό φθινόπωρο Στέλλα μου. Το θέμα που έθιξες μεγάλο και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Πρόσφατα γνώρισα μια μητέρα με τις δυο της κόρες και η μια γνωρίζεται με την κόρη μου. Έμαθα λοιπόν οτι αυτή η μαμά λέει ευθαρσώς στη μια κόρη ότι είναι άσχημη και η αδελφή της όμορφη. ''Κρίμα που δεν της έμοιασες''! Φοβερό ε;
ReplyDeleteΝομίζω ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα απέναντι στα παιδιά γίνονται από τους γονείς τους!
Ελπίζω να πέρασες καλά τις διακοπές
Φιλιά πολλά