Οι σύντροφοι της ζωής σου, ερωτικοί είτε φιλικοί, δείχνουν την αγάπη που θρέφεις για τον εαυτό σου. Αν έχεις επιλέξει να είσαι αυτοκαταστροφικός μοιραία έλκεις ανθρώπους που θα σε βοηθήσουν στην αυτοκαταστροφικότητα σου. Ξέρεις, ανθρώπους που ποτέ δεν θα σου δίνουν αυτό που εσύ θα ήθελες να σου δώσουν. Από ανθρώπους που σε αδειάζουν θα νιώθεις πάντα την έλλειψη και κυρίως το ότι παλεύεις μόνος. Και όχι, δεν είσαι εσύ υπερευαίσθητος ή που ζητάς πολλά. Είναι αυτοί που έχουν λίγα και δίνουν λιγότερα.
Συμφωνώ και διαφωνώ μαζί σου, Φεγγαρένια.
ReplyDeleteΕξηγώ: Η ζωή μάς αλλάζει. Τόσο εμάς όσο και τους άλλους. Γεγονότα, συνήθως δυσάρεστα, απώλειες αγαπημένων προσώπων, αρρώστιες επιδρούν πάνω μας και μας μεταμορφώνουν. Αλλάζουν οι ανάγκες μας, οι συνήθειές μας ακόμη και ο χαρακτήρας μας. Και το θέμα είναι τι κάνουμε τότε. Μένουμε ή φεύγουμε και αντίστροφα μένει ο άλλος ή φεύγει;
Σε φιλώ
Σ αυτή την περίπτωση melian μετράμε τα θετικά και τα αρνητικά και αν υπερτερούν τα θετικά κρατάμε αυτό τον άνθρωπο στη ζωή μας, κυρίως αν μπορούμε να επιβιώσουμε με τα αρνητικά του. Θέλει λογική και ζύγι αν και όλοι γνωρίζουμε πόσο δύσκολες ειναι οι καταστάσεις που φέρνει η ζωή και πολλές φορές αξεπέραστες.
DeleteΑλλά το να αγαπάμε τον εαυτό μας ΄είναι διαφορετικό και είναι επιλογή. Μαθαίνεται και δεν το τοποθετώ καθόλου στα εύκολα.
Θέλει αυτογνωσία, θέλει ειλικρίνεια, θέλει καλωσύνη.
Φιλάκια πολλά
Πάρα πολύ σωστή προσέγγιση και εν δυνάμει σωτήρια σκέψη, Στέλλα.
ReplyDeleteΤην καλησπέρα μου.
Καλησπέρα Γιάννη
Delete