Ειναι γεγονός πως τα σπίτια με μεγάλους κήπους και δέντρα, χρειάζονται πάρα πολύ δουλειά. Προσωπική και επαγγελματική. Εμείς ως άνθρωποι πιο χαλαροί αρκούμαστε σε ένα καφεδάκι κάπου στη φύση. Αναλογιζόμουν πόσο αυτό μας ηρεμεί και πόσο δεν θέλουμε να φύγουμε εύκολα από εκεί. Και δεν μετράνε καθόλου τα απλοικά έως άσχημα τραπεζοκαθίσματα ούτε το είδος του λιγοστού κόσμου που επισκέπτεται αυτό το στέκι. Δροσίστηκε η ανάσα μου και η καρδιά μου και ήταν τόσο όμορφη εικόνα το γυάλινο σπιτάκι ανάμεσα στα δέντρα. Φαντάστηκα να κάθομαι μέσα, χειμώνα, με ένα ζεστό καφέ, κι έξω να χιονίζει, όχι να έχει στρώσει το χιόνι, απλά να πέφτουν τριγύρω απαλά χοντρές νιφάδες.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Saturday, September 10, 2022
κήποι
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
παραμονή
Την ζωή την ακολουθούμε, δεν μας ακολουθεί! Πιστεύω όμως βαθιά, πως όταν κάνουμε μια ευχή μέσα από την καρδιά μας, θα πραγματοποιηθεί....
No comments:
Post a Comment