Σαν αποστολέας αδειάζεις. Σαν αποδέκτης φορτώνεσαι. Εξού και το διαφορετικό αρνητικό συναίσθημα, ακόμη κι αν η φράση που θα ειπωθεί έχει το ίδιο περίπου νόημα.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
παραμυθάκι
Ένα παραμυθένιο σκηνικό πλεγμένο στο μυαλό μας. Πασχαλιά στο χωριό, πασχαλιά στην πόλη. Η ουσία βρίσκεται στη ψυχική διάθεση με άλλα λ...
Υπάρχουν κι εκείνες οι επιστολές, θαρρώ οι περισσότερες πρέπει να ‘ναι, οι ανεπίδοτες.
ReplyDeleteΟ αποστολέας, παραμένει απλά συγγραφέας και φύλακας των συναισθημάτων του, οπότε δεν αδειάζει, αναγεννά το συναίσθημα του κι εξακολουθεί…
Συμβαίνει κι αυτό Γιάννη μου. Μακάρι να αξίζει το συναίσθημα που αναγεννάται κι εξακολουθεί, αλλά πώς αλλιώς;
Delete