Όσο κι αν η πραγματικότητα είναι σκληρή με όλα αυτά που συμβαίνουν (αλήθεια, άραγε παλιότερα ήταν ο κόσμος ισορροπημένος ή απλά δεν τα μαθαίναμε;), πάντα μα πάντα θα υπάρχει αυτό το τόσο δα μικρό μπουκαλάκι που θα κρύβει μικρές αλλά μαγικές δόσεις νεραιδόσκονης κι αυτό στην προκειμένη περίπτωση, εμείς του δίνουμε το όνομα ''χριστούγεννα''. Είναι άμυνα μας η χαρά που πηγάζει από τα βάθη της ψυχής μας. Και δεν τελειώνει ποτέ αρκεί να ξέρουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας, πάντα με τον τρόπο που του αξίζει. Ξέρεις, αυτό δεν αρκεί θεωρητικά να το λέμε, αλλά πολύ πολύ λεπτομερειακά και συνειδητά να το κάνουμε πράξη. Δεν είναι εύκολο αλλά αν μπούμε στη διαδικασία προχωράει και στην τελική, είναι λ υ τ ρ ω τ ι κ ό!!! Αξίζει γιατί το αξίζουμε!
Αυτό το μικρό μπουκαλάκι νεραιδόσκονης είναι η αγάπη που μοιράζεσαι με τους άλλους. Όταν είσαι αληθινός και κάνεις πράγματα που γεμίζουν την ψυχή σου, τότε αγαπάς τον εαυτό σου, έχεις γαλήνη και ισορροπία. Δίνεις νόημα και ουσία στα Χριστούγεννα.
ReplyDeleteΦιλιά! Καλό βράδυ!
Αννίκα έτσι ακριβώς είναι. Αλλά νομίζω ότι αγαπάει κανείς τον εαυτό του όταν συνειδητά την γνωρίζει όσο το δυνατό καλύτερα ώστε να γνωρίζει τα όρια του. Και να μη τα καταπατάει. Μετά νομίζω έρχεται και η ισορροπία. Τα χριστούγεννα είναι ''ιδέα'' που ακολουθούμε. Μακάρι να ήταν έτσι όλες οι εποχές και οι γιορτές του χρόνου. Έτσι κι αλλιώς τα πράγματα ακολουθούν τον δικό τους δρόμο και η νεραιδόσκονη μας ανήκει δικαιωματικά :)
DeleteΌρια, αυτογνωσία και ευγνωμοσύνη!
φιλιά!!!