σαν ένα φλυτζάνι καφέ

 

Το κατάλληλο άτομο είναι σαν να απολαμβάνεις φλυτζάνι με τον αγαπημένο σου καφέ.  Στο πιό όμορφο σερβίτσιο,  στην πιο σωστή δόση,  στην ιδανική γεύση.  Δεν σε στενοχωρεί,  δεν σε παιδεύει, σου φτιάχνει τη διάθεση και το στομάχι.

στα σκοτεινά

 

Η ''ζημιά''  είναι πάντα μικρότερη από αυτή που αρχικά και μέσα από τον πανικό μας υπολογίζουμε.  Το κόστος ελαχιστότερο από το μέγεθος που έπλασε η φαντασία μας, φοβούμενοι πως δεν θα το διαχειριστούμε,  όντας διαχειρίσιμο,  προκαλεί χαρά το ότι σήμερα είναι μια άλλη μέρα,  άλλη ματιά,  και μας κατακλύζει αυτό το ''όλα θα πάνε καλά'' συναίσθημα.

Αντιλαμβάνομαι,  πόσο πέραν του δέοντος ευαίσθητοι είμαστε,  πως εξαιτίας της έλλειψης της αυταξίας δείχνουμε σε κάθε ευκαιρία πόσο κοφτερά δόντια έχουμε,  πόσο εύκολα ανταγωνιζόμαστε και πόσο δεν δεχόμαστε μύγα στο σπαθί μας.  Στην τελική πόσο λίγοι είμαστε ώστε να αντιμετωπίσουμε με θάρρος και ειλικρίνεια μια πραγματικότητα που είναι η αλήθεια!

Πάντα μια μάσκα μας θα νομίζουμε ότι μας προστατεύει,  του αγέλαστου ή του γελαστού,  του καλού ή του κακού,  του πρόσχαρου ή του δύστροπου,  του παινεσιάρη ή του λιγομίλητου.  Πάντα μια μάσκα θα μας κρατάει στα σκοτεινά,  αναζητώντας την βολεψιά μας και την ασφάλεια μας. 

 

για μία βιτρίνα

 

Η μάνα λέει πως ''δεν σ'αφήνει να πας μπροστά,  πως πάντα εκεί που νιώθεις την πληρότητα,  κάτι θα έρθει και θα κόψει την ροή στη μέση''. 

Εγώ αναρωτιέμαι ποιός οφείλει να πληρώσει όταν το ράγισμα μεγαλώνει και γίνεται επικίνδυνο;

 

Bonjour

 

Τελικά δεν ξέρεις αν ο άλλος είναι εγωιστής ή απλά δεν μπορεί να εκφράσει συναισθήματα.  Γενικότερα,  γνωρίζουμε μόνο όσα μπορούμε να διακρίνουμε,  κι είναι ένα τεράστιο κομμάτι ενός ανθρώπου αυτό που δεν γίνεται φανερό,  είτε επειδή δεν μπορεί λόγω χαμηλής αυταξίας να το δείξει είτε  θέλει τεχνηέντως  να κρύβεται.  Ωστόσο δεν μπορώ να μείνω στην επιφάνεια,  γιατί το βάθος έχει πολύ ουσία και καταστάσεις και γεγονότα που επεξηγούν τα πάντα.  Κι αυτό το βάθος είναι που οι περισσότεροι είτε αγνούν είτε φοβούνται.  Γιατί καθώς βουτάς ανακαλύπτεις,  κι όταν ανακαλύψεις στ' αλήθεια ποιός θα είσαι μετά;

*Ο πίνακας  

Bonjour της  Laura Vahlberg

μια άλλη

 

Είτε το αποδεχόμαστε είτε όχι,  με γκρίνια ή με γέλιο,  με χαρά ή με λύπη,  με τρυφερότητα ή κακία,  το περιμέναμε είτε όχι,  το ονειρευόμασταν ή όχι,  με ψέμα ή με αλήθεια,  ζούμε μια άλλη ζωή  εδώ και χρόνια,  μια άλλη ωστόσο δικιά μας ζωή,  καθαρή,  ατόφια,  όπως την επιλέξαμε τη μέρα που αποφασίζαμε τις κινήσεις μας.   

Το τίμημα είναι μεγάλο και το πληρώνουμε δοθείσης ευκαιρίας.

ερώτηση

 

Έχεις δοκιμάσει να κάνεις κάτι που ως τώρα το θεωρούσες αδύνατο για τα δεδομένα σου και να το φέρεις εις πέρας;

Τελικά κερδίζει αυτός που έχει στόχο,  συνέπεια και αυτός που είναι δοτικός!!!

όχι πιά

Κάποιος με ρώτησε αν σε ξέρω. 

Χιλιάδες αναμνήσεις πέρασαν από το μυαλό μου.. 

Την ώρα που του απαντούσα ''όχι πιά''

 

*Από το διαδίκτυο,  όσο κι αν προσπάθησα δεν κατάφερα να βρω ποιός το έγραψε!

βατόμουρα

 

Εκείνο το καλοκαίρι δεν είχα μυαλό για τίποτα,  ούτε να δω την έκλειψη,  ούτε να με φροντίσω,  ούτε καν να φάω.  Ήθελα μόνο να μπω στους θάμνους και να μαζέψω βατόμουρα.  Ήθελα να νιώσω τον κίνδυνο.  Δεν μου ήταν καθόλου ευχάριστη η αίσθηση του ''είμαι εδώ''  αλλά το ''εδώ''  να μην είναι στέρεο και η έννοια του στέρεου να μοιάζει ασαφής,  σαν να έχω βρεθεί σε λάθος τόπο και χρόνο,  σαν κάτι άλλο να ήθελα να κάνω από νωρίς το πρωί,  αλλά μέχρι να μεσημεριάσει το ξέχασα.