στα σκοτεινά

 

Η ''ζημιά''  είναι πάντα μικρότερη από αυτή που αρχικά και μέσα από τον πανικό μας υπολογίζουμε.  Το κόστος ελαχιστότερο από το μέγεθος που έπλασε η φαντασία μας, φοβούμενοι πως δεν θα το διαχειριστούμε,  όντας διαχειρίσιμο,  προκαλεί χαρά το ότι σήμερα είναι μια άλλη μέρα,  άλλη ματιά,  και μας κατακλύζει αυτό το ''όλα θα πάνε καλά'' συναίσθημα.

Αντιλαμβάνομαι,  πόσο πέραν του δέοντος ευαίσθητοι είμαστε,  πως εξαιτίας της έλλειψης της αυταξίας δείχνουμε σε κάθε ευκαιρία πόσο κοφτερά δόντια έχουμε,  πόσο εύκολα ανταγωνιζόμαστε και πόσο δεν δεχόμαστε μύγα στο σπαθί μας.  Στην τελική πόσο λίγοι είμαστε ώστε να αντιμετωπίσουμε με θάρρος και ειλικρίνεια μια πραγματικότητα που είναι η αλήθεια!

Πάντα μια μάσκα μας θα νομίζουμε ότι μας προστατεύει,  του αγέλαστου ή του γελαστού,  του καλού ή του κακού,  του πρόσχαρου ή του δύστροπου,  του παινεσιάρη ή του λιγομίλητου.  Πάντα μια μάσκα θα μας κρατάει στα σκοτεινά,  αναζητώντας την βολεψιά μας και την ασφάλεια μας.