Την τελευταία φορά που είδα την Α. ένιωθα πως έχω πολλά να πω που όμως δεν μπορούσα να τα κάνω λέξεις. Δύσκολο πράγμα η έκφραση. Ήθελα να της πω, Α. μου, είμαι ολόκληρη ένα λάθος, αλλά ήξερα ότι δεν θα βρω την ανταπόκριση που ήθελα, πχ ναι Στέλλα μου, θα μπορούσες να κατεβάσεις αγγέλους από τον ουρανό στη ζωή σου αλλά δεν το έκανες. Στάθηκες τεμπέλα και ανίκανη. Όχι! Η Α. δεν θα με βάλει ποτέ να τρέχω και να μην φτάνω ή να κυνηγάω την ουρά μου. Η Α. θα μου επισημάνει τις κόκκινες συνθήκες και την υπευθυνότητα και το μερίδιο των άλλων.
Κι αφού γνωρίζω εκ των προτέρων το τί θα μου πει δεν καταλαβαίνω γιατί σήμερα έχω ραντεβού μαζί της και μάλιστα λαχταρώ αφάνταστα να τη δω.
Ας πούμε ότι μοιάζει με τη μεγάλη μου αδερφή που πάντα προσδοκούσα να έχω.
Ίσως, λέω, κάποιες φορές πρέπει να πιστεύουμε στη διαίσθηση και να εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας. Ίσως αυτός ο άλλος είναι πράγματι ¨η αδελφή ψυχή¨ και ο πραγματικός φίλος δεν θα διστάσει να σε κρίνει και να σε επικρίνει αν χρειαστεί, πάντα με σεβασμό στην προσωπικότητά σου.
ReplyDeleteΚαλό βράδυ Στέλλα μου!
H A. δεν είναι φίλη Αννίκα. Είναι για τις κουβέντες που αποφεύγω με τις φίλες μου. Την καλημέρα μου :)
Delete