Στο τέλος της γιορτής, το μικρό αγόρι κατάλαβε πως ποτέ δεν θα είχε όλα όσα επιθυμούσε, όσο δύναμη κι αν είχαν οι επιθυμίες του, εξαρτιόταν από τόσους εξωτερικούς παράγοντες, που ήταν απίθανο να συμπέσουν όλων τα θέλω μαζί και να δουλέψουν υπέρ του. Ήταν νύχτα. Ένα αστέρι έλαμπε κι ένα άλλο χανόταν. Κάθε μέρα κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις του ψιθύρισε το μικρό ξωτικό που ζούσε στο πιο ψηλό δέντρο του δάσους. Κάτι διεκδικείς και κάτι αφήνεις. Ή σε αφήνει.. κι αυτό πονάει, πονάει πολύ. Όμως αν αυτό σε παρηγορεί, μια απόρριψη ανοίγει πολλούς και μεγάλους δρόμους.
* Όμως εγώ θέλω εκείνο το πουλί είπε το μικρό αγόρι, το πουλί που τα φτερά του λάμπουν στον ήλιο και μοιάζουν να είναι φτιαγμένα από χρυσάφι. Θέλω να γίνει αληθινό, αυτό που φαντάζομαι μέσα στην καρδιά μου. Θέλω ένα σωρό πράγματα και το μόνο έχω στα χέρια μου είναι ένα αστέρι που λάμπει για λίγο και χάνεται γρήγορα μετά στο σκοτάδι
No comments:
Post a Comment