Αν και συγκλονισμένη, από το μυαλό μου πέρασαν πολλά. Τα υ π έ ρ ο χ α κείμενα που έγραφε, η ψυχική της ομορφιά, η σωματική της ομορφιά, τα κόκκινα/μπορντώ κραγιόν, οι χαρές της, οι ελπίδες της, το βιολί της, η μουσική της και τέλος ο θάνατος που μας πάγωσε όσους είχαμε την τύχη να την γνωρίσουμε έστω κι από μακριά. Φαντάζομαι πως έγινε ένας άγγελος, με μακριά ξανθά μαλλιά και κατακόκκινα χείλη και με δυό πελώρια λαμπερά φτερά για να μας σκεπάζει όλους από εκεί ψηλά.
Την αποχαιρετώ με μία φωτογραφία από το διαδίκτυο που της είχε αρέσει πάρα πολύ το 2006 που τη γνώρισα. Είχε το πιο όμορφο blog που είδα ποτέ στη ζωή μου. Ήταν ο πιο όμορφος άνθρωπος/ξωτικό που γνώρισα στο διαδίκτυο.
Καρδούλες μόνο!
