Να λοιπόν που η ευτυχία, είναι σαν ένα φύλλο χρυσού, που φωτίζει το παράθυρο ενός κατά τα άλλα ήσυχου σπιτικού, είναι η πιο τρυφερή στιγμή καθώς ο ήλιος φτάνει στη δύση του, η νύχτα απλώνεται σταθερή κι εσύ νιώθεις μέσα σου τη ψυχή σου να πάλλεται, να κολυμπάει γλυκά σα να βρίσκεσαι στην ασφάλεια μιας μήτρας γιατί κάτι που περίμενες πολύ, πάρα πολύ, σου δίνεται δίχως κόπο κι αυτό από μόνο του είναι κήπος, δέντρα, φύλλα, ανθάκια κι όλα αυτά σε πολύ μεγαλύτερη αξία από ότι τα ήξερες.
Καλό Σαββατοκύριακο, καλή μου φίλη.
ReplyDeleteΕπίσης Γιάννη
DeleteΤι όμορφη εικόνα! Τι όμορφο το κείμενο που την συνοδεύει! Αιχμαλώτισες μια πολυαγαπημένη στιγμή και δική μου, Ψαροματάκι μου! Να είσαι καλά.
ReplyDeleteΠολλά φιλιά!
Καλημέρα Μαρία μου, σ ευχαριστώ, φιλιά κι από μένα!
DeleteΛιτό μα τόσο ΠΛΟΥΣΙΟ γραπτό!
ReplyDeleteΚαλημέρα!
Delete