Monday, October 13, 2025

ο κάκτος

 

 

 Αποφασίζουμε και αναιρούμε κι ο χρόνος περνάει,  ας νιώσουμε τουλάχιστον την ευτυχία όπως μια λιβελούλα που λικνίζεται πάνω από τα μεθυστικά ανθάκια ενός κάκτου ή σαν μια τρελούτσικη πεταλούδα που χορεύει με τα ποδαράκια της,  παραμερίζοντας τα αγκάθια των διαφορετικών αξιών,  της υπερπροσπάθειας,  της ανηδονίας,  της έλλειψης φαντασίας,  των δυσκολιών.  

    


No comments:

Post a Comment

24, παραμονή

  Και κάπου εδώ,  για μένα τελειώνουν τα χριστούγεννα,  με την έννοια ότι ξαναγυρνώ στην ρεαλιστική καθημερινότητα  μου,  αφού έχω χίλιες δυ...