Και κάπου εδώ, για μένα τελειώνουν τα χριστούγεννα, με την έννοια ότι ξαναγυρνώ στην ρεαλιστική καθημερινότητα μου, αφού έχω χίλιες δυό δουλειές που με περιμένουν. Δεν μου αρέσει καθόλου να τρέχω, είμαι πολύ πολύ τεμπέλα και το μόνο που θέλω είναι να πίνω όλη μέρα καφέ και να διαβάζω το αστυνομικό μου το βιβλίο (δεν μπορείς να κρυφτείς είναι ο τίτλος του) και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πώς εμπλέκομαι σε αγχώδεις καταστάσεις όπως πχ το να προσκαλώ ''ελάτε σε μένα'', ''θα φάμε όλοι μαζί'' κλπ πράγμα το οποίο σαφώς και μ'αρέσει στην ουσία του και στη χαρά του αλλά δεν μ αρέσει καθόλου όλη η υπευθυνότητα κι δουλειά που όλοι αντιλαμβάνεστε ότι υπάρχει όπισθεν. Είναι κι αυτά τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια που με χαλαρώνουν και θέλω να κοιμηθώ, μα είμαι και άυπνη η έρμη, τον τελευταίο καιρό δεν έχω ξυπνήσει μετά τις 6 το πρωί ποτέ, ευτυχώς που χουζουρεύουμε κι οι δύο, μιλάμε και γελάμε, αν ακούσετε ένα ζευγάρι να χαζογελάει και να τσακώνεται στις 6 το πρωί, ναι εμείς είμαστε.
Δεν θα σας πω τα κάλαντα, βαριέμαι
Θα σας ευχηθώ όμως και του χρόνου να είμαστε καλά κι όλοι παρόντες και θα σας στείλω όλους από ένα γλυκό, νεραιδένιο φιλί, γνωστούς και άγνωστους!
No comments:
Post a Comment