το μάτι

Έτσι ακριβώς ..όπως σου τα λέω κι όπως τα ακούς Παναγιώτα μου..μ’ έχεις ξανακούσει εμένα να λέω τέτοια πράγματα?..την καριόλα,την μαυρομάτα,με κάρφωσε με την ζήλεια της,με θαύμαζε σου λέω,δεν έπαιρνε το βλέμμα της από πάνω μου,την γοητεία μου ζήλεψε,την ομορφιά μου,τον άντρα που είχα δίπλα μου..μόνη της ήταν αυτή Παναγιώτα μου,με τέτοιο χαρακτήρα που έχει πού να σταυρώσει άντρα!
Κι από όψη?Παρουσιαστικό?χάλια καλέ,πατσαβούρα ήταν.Μαλλί αφύσικα ξανθουλό,με ρίζα πέντε δάχτυλα,μαζεμένο πίσω,χειρότερη κι από πλύστρα!
Με το που μπήκα στο μαγαζί κι έριξε το βλέμμα της επάνω μου,που να τσιμπλιάσουν τα ματάκια της κι ανοιγμό να μην έχουν,ένας πονοκέφαλος μ έπιασε ααα…ένα χασμουρητό,τον ασταμάτητο είχε.Είναι που δεν ήπια ακόμη καφέ και δεν άνοιξα βλέφαρο..λέω και καθόμαστε σ’ ένα τραπεζάκι!Έρχεται ο καφές,να η πρώτη γουλιά,να η δεύτερη,να κι η τρίτη.Αντί να συνέλθω,να χειροτερεύω.Βρε σκέφτηκα,μη κρύωσα από βραδύς,βρε με μάλωσα έτσι αργά που κοιμάμαι τα βράδια πώς να χορτάσω τον ύπνο και να ανοίξει το μάτι,και να το χασμουρητό,να επιμένω εγώ στον καφέ και στο τσιγάρο.
Τι ρίχνεις το μάτι σου κυρία μου,τσιγκέλι το κρέμασες,άγκυρα έριξες,μ’ έφαγες,με κατάπιες,δε κοιτάς τα μούτρα σου,να βάλεις μια κρεμούλα να στρώσεις δέρμα,να πας ένα κομμωτήριο να φανεί πως έχεις μαλλί κι όχι τσίβα στο κεφάλι,να αλλάξεις το έτσι σου,το αλλοιώς σου, να δεις πως θα έχεις μετά την ηρεμία στο βλέμμα κι εσύ,πως θα πάρεις τα πάνω σου,μέχρι και άντρα θα βρείς που είσαι πρωί ,μεσημέρι,βράδυ με τη φιλενάδα!
Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα εε?Άν μπορούσα θα την έφτυνα Παναγιώτα μου,θα της γυρνούσα μία μούτζα νάααα..όλη δικιά της θα ήταν.
Να δεις σκέφτηκα μέσα στη ζάλη μου,να δεις που μόλις φύγουν θα μου περάσει.Κι έφυγαν Παναγιώτα μου,τέλειωσαν το καφεδάκι τους οι Κατίνες,τέλειωσαν το κουσκουσάκι τους,έθαψαν γνωστές και άγνωστες,την τάδε την δείνα,από την από κάτω της πολυκατοικίας,ως την γυναίκα του κρεοπώλη!
Και μόλις έφυγαν καθάρισε ο τόπος Παναγιώτα μου,βρήκα ξανά το φως μου,έλαμψε ο τόπος.Δε θα το πιστέψεις,μήτε κι εγώ θα το πίστευα,να στο σταυρό μου σου λέω,μόλις έφυγαν,σε τρία λεπτά μέσα πάει κι ο πονοκέφαλος,πάει κι η ζαλάδα.Αμ το χασμουρητό?μαχαίρι κόπηκε.
Να μη σου τύχει Παναγιώτα μου,στον χειρότερο εχθρό μου δεν το εύχομαι.Σε σκάβει το μάτι,σε λιώνει,μήτε εγώ το πίστευα!!