κανένας δεν ξέρει

Κανένας δε ξέρει το αύριο τι θα μας φέρει
Είν' η ζωή μια κρυμμένη απειλή κι ένα αστέρι
Χορός και φωνές λες το ναι θες δε θες πριν βραδιάσει
Σε παίρνει αγκαλιά μια γνωστή σου σκιά κι έχεις χάσει
Ξύπνησα πρωί,κι η πρώτη μου κίνηση ήταν να βρω το λεξικό.Ναι εκείνο το χοντρό ,το μπορντώ,το δερματοδεμένο,εκείνο που έλεγα πως κάποτε θα το ξεφυλλίζαμε μαζί, κι έψαξα να βρω τη λέξη διεκδικώ.Πρώτα αυτήν την πιο σημαντική,την πιο σπουδαία.
Στη σελίδα 373,στην πρώτη στήλη,ανάμεσα σε εκατοντάδες λέξεις,κάτω από το επίθετο ‘διεκδικητικός’,
στο κάτω κάτω μέρος της σελίδας.Διεκδικώ σημαίνει-διεξάγω αγώνα επίμονον διά την απόκτησιν ή διατήρησιν τινος-αγώνας επίμονος,αγώνας δίχως τέλος .Αυτό είναι ο έρωτας μια επίμονη διεκδίκηση δίχως τέλος.
Και μετά θυμήθηκα τα κουρασμένα πράσινά σου μάτια,το παγωμένο χαμόγελο,τις λέξεις έτσι για να ειπωθούν,να γεμίσει ο χρόνος,το κενό..το σ αγαπ-ά-ω μου να μεγαλώνει το κενό,με ένα χάρτινο ποτήρι καφέ στο χέρι,το τσιγάρο στο στόμα,τη μυρωδιά των πλαστικών,την απουσία των συναισθημάτων κι ένα μεγάλο ερωτηματικό να μην απαντάει ποτέ,ποτέ κι ο χρόνος να περνάει και το κενό να ζωγραφίζει ρυτιδιασμένα πρόσωπα και χειμωνιάτικα βλέμματα στην καρδιά της άνοιξης.
Βάζω ένα ποτήρι λευκό κρασί..
Καίγομαι σ’ ένα ποτήρι κρασί και σε ψάχνω
Βούλιαξ’ η πόλη μες στο νου μου γυρνάνε οι διάβολοι
Καλύτερα θα ’ταν να φύγω μακριά κι ότι γίνει
Πονάει όμως τόσο για 'κείνον που πίσω έχει μείνει
Κι έπειτα έψαξα την λέξη 'δεδομένο',δε φαντάζεσαι πόσο κοντά ήταν,σελ.345,'το μη επιδεχόμενον αμφισβήτησιν',έτσι έλεγε..
Ξέρεις η λέξη 'διεκδικώ' μπορεί να ανεβάσει μιά σχέση στον ουρανό αντίθετα το ΄δεδομένο',τη σκοτώνει καθημερινά.Αυτά γιά να μαθαίνουμε κι εσύ κι εγώ..Για τις επόμενες ..
Την απουσία σου τη βίωσα πολλές φορές,τόσο που έγινε συνήθεια που πονάει λιγότερο κάθε φορά.
Κι αυτά τα μυστικά που δεν ειπώθηκαν ποτέ,λες και ανοίγουν πιο μικρές πληγές σήμερα..και να το αίμα μου,το αίμα που χάνω πιο λίγο μου φαίνεται,ακόμη και τα δάκρυά μου δεν αλμυρίζουν πιά τα μάγουλά μου μόνο τα χείλια μου σα λίγο πιο στεγνά..μου λείπουν τα φιλιά σου..αλλά..φεύγω..
Πόρτες ανοικτές, καρδιές κλεισμένες
Άδειες αγκαλιές σημαδεμένες
Κλέβει ο καιρός τα βήματα σου
Σκορπάει τα όνειρά σου
Φεύγω με όση αξιοπρέπεια έχει μείνει ακόμη στα όνειρά μου..
σ ευχαριστώ γιά τους υπέροχους μήνες..είχα πραγματικά παρκάρει στα σύννεφα..


οι στίχοι..του Σωκράτη Μάλαμα