μεγάλη μπουκιά φάε

Έχεις τα πρότυπα σου..σαν άτομο με σκέψη και λογική.Τα πιστεύω σου,τις απόψεις σου..τα όρια σου!Ξέρεις τι σου αρέσει και τι όχι.Ή τουλάχιστον γνωρίζεις καλά τι δεν σου αρέσει.Π.χ. δεν θα έλεγες ποτέ όχι σε έναν άντρα ξανθό και γαλανομάτη.Αδύνατο με όσο το δυνατόν λιγότερες τριχούλες στο κορμί.Να μην φοράει γυαλιά.Μυωπίας εννοώ γιατί του ηλίου τα βρίσκεις γμτα.
Τον θέλεις με ανοιχτό μυαλό,φεμινιστής αν είναι δυνατόν.Με Ανατολίτη και οπισθοδρομικές απόψεις ποτέ!!

Κι έρχεται μια στιγμή στη ζωή σου που φέρνει τα πάνω κάτω.Μια στιγμή που βουλιάζει μέσα σου όλες τις μέχρι τώρα επιλογές σου.
Και θες να μιλήσεις,σε έναν άνθρωπο δικό σου,αυτόν που εμπιστεύεσαι πιο πολύ,που ξέρεις πως θα σ ακούσει.Και του μιλάς.
Είναι ο καλύτερος ο πιο έμπιστος σου φίλος.Ένας άντρας.Ένας φίλος τηλεφωνικός γιατί οι αρχές , ο περίγυρος και ο γάμος σου σου απαγορεύουν τέτοιου είδους συναντήσεις.Πως να μ έβλεπαν 10-15 χρόνια πριν να βγαίνω και να συζητώ μ έναν άντρα.Ούτε να το σκεφτώ τολμούσα.
Ένας φίλος τηλεφωνικός λοιπόν(ήταν αυτό που μου απέμεινε από μια παλιά πλατωνική γνωριμία).Γιατί τον εκτιμούσα και τον θαύμαζα και ήθελα να έχω φυλαγμένη τη γωνίτσα του στην καρδιά μου.
Αποφασίζεις λοιπόν να ξεπεράσεις τα όρια σου.Έρχεται στο καινούργιο γραφείο σου.Έχεις χρόνια να τον δεις.Πολλά.Δείχνει μεγαλύτερος.Έχει χάσει ένα μεγάλο μέρος από τα μαλλιά του,έχει παχύνει,πάντα φορούσε γυαλιά μυωπίας και γενικά δεν σου αρέσει σαν άντρας.Γελάς με σιγουριά.Πόσο γελιέσαι όμως!

Η ζωή σ έχει στριμώξει.Χρειάζεσαι έναν άνθρωπο να ακουμπήσεις.Έναν φίλο φυσικά.Είσαι μοναχικό άτομο και δύσκολο,δεν μιλάς εύκολα στον περίγυρό σου.Μόνο σ αυτόν.Που σ ακούει ακούραστα.
Καιρό μετά νοιώθεις την ανάγκη ενός συντρόφου,μιας όμορφης ερωτικής σχέσης.Του το λες,τι φίλος σου θα ήταν εάν δεν του μιλούσες?Σε καταλαβαίνω απαντάει.
Τα Χριστούγεννα αισθάνεσαι μόνη.Πολλά τα άτομα γύρω αλλά εσύ μόνη.Πολλές φορές τον σκέπτεσαι.Ξέρεις πια ακόμη και το τι ακριβώς θα σου απαντούσε σε κάθε πιθανή σου ερώτηση.Σου περνάει απο το νου μια σχέση διαφορετικη μ αυτόν.Την απορίπτεις γρήγορα.Συχαίνεσαι την ιδέα.Εγώ μ αυτόν?Κατ αρχήν είναι φίλος μου κι έπειτα δεν είναι στα πρότυπα μου.Είναι χοντρός,άσχημος,φοράει μυωπικά γυαλιά και θεέ μου ειναι τόσο Ανατολίτης!
Από τα Χριστούγεννα μέχρι τον Ιούνιο δεν ειναι μεγάλο το διάστημα,είναι όμως αρκετό να σε κάνει να αλλάξεις άποψη.Που σημαίνει πως τον Ιούλιο ήδη τον βλέπεις με άλλο μάτι.Προβληματίζεσαι πολύ.Τα όρια σου από τη μιά το ότι δεν ανήκει στα πρότυπα σου από την άλλη.
Βγαίνεις μαζί του ραντεβού πλέον.Λες θα δείξει.Είσαι μπερδεμένη,αισθάνεσαι να περπατάς επάνω σε τεντωμένο σκοινί.Θα δείξει..
Σε φιλάει λοιπόν,ο άσχημος με την τριχωτή πλάτη..και χάνεσαι..ποιά αίσθηση του χρόνου??
Σε χαιδεύει και σε στέλνει κανονικά(στον παράδεισο).
Ποιά όρια και ποιά πρότυπα λοιπόν??
Από τότε μεγάλη μπουκιά τρώω,μεγάλη κουβέντα δε λέω..
Και ούτε πρότυπα έχω πιά..