ως το ξημέρωμα

Kατέβηκε την Αριστοτέλους, από το ύψος του Προφήτη Ηλία.
Ο δρόμος απλωμένος μπροστά του,κόσμος πολύς,ανοιχτή η αγορά,η ζέστη αφόρητη,έπιασε το σκιερό πεζοδρόμιο και πήγαινε.Κατευθυνόταν προς τη θάλασσα.Σταμάτησε σ ένα βιβλιοπωλείο στα δεξιά του,χάζεψε γιά λίγο τους καινούργιους τίτλους στη βιτρίνα και μπήκε μέσα.Τον δρόσισε η ψύχρα του κλιματιστικού.
Ζήτησε ένα χάρτη της Θεσσαλονίκης.Με όλες τις λεωφόρους και οδούς.Αγόρασε αυτόν με την μεγαλύτερη κλίμακα.Τον έβαλε στον κόκκινο φάκελο που κρατούσε και πέρασε στο πλακόστρωτο της παραλίας.
Αργά το βράδυ,στο σπίτι του,αφού η γυναίκα του του έβαλε να φάει,είπε δυο κουβέντες με τα παιδιά του,έκανε ντουζ , έβαλε πυτζάμες και ρύθμισε το κλιματιστικό,κάθισε στον υπολογιστή.Μπήκε στο google earth,εντόπισε την Ελλάδα κι έπειτα τη Θεσσαλονίκη.
Άνοιξε διάπλατα τον χάρτη,έβαλε τα πρεσβυωπικά του γυαλιά κάι βάλθηκε να ψάχνει τα ονόματα των οδών.Κοιτώντας μιά το χαρτί και μιά την οθόνη,βρήκε το νοσοκομείο που βρισκόταν στην περιοχή του σπιτιού της.Την εκκλησία της γειτονιάς της,το σχολείο των παιδιών της.Άφησε το βέλος του ποντικιού ακριβώς πάνω από το σπίτι της.Το άφησε ώρα εκεί.
Με ένα κλικ το έπιασε και το σήκωσε ψηλά σα μικρό κύβο.Χάζεψε τον όγκο του.Το ξαναάφησε κάτω.Κι έμεινε να κοιτάει το μπαλκόνι της.Ώς το ξημέρωμα..