Wednesday, September 12, 2007

κοτσίδες


Kι αυτό που δεν θα ξεχάσω πιό πολύ είναι τα πλεγμένα μαλλιά που έφτιαχνες σκάλες κάθε βράδυ να φτάσεις το φεγγάρι..κι εκείνο το ταξίδι στα υγρά σου μάτια..εκείνο το ταξίδι το έκανες ποτέ;;

30 comments:

  1. ξέχασε να φτιάχνει κοτσίδες;
    ή δεν θέλει να κάνει ταξίδια πια!
    μια απόφαση είναι και ο νους πάλι θα ανεβάσει στροφές
    πάλι θα ονειρευτεί
    ποτέ δεν είναι αργά!
    το φεγγάρι είναι ακόμα εκεί και περιμένει
    καλημέρα σου

    ReplyDelete
  2. ποιος ξερει αν θα κανει ποτε αυτο το ταξιδι...
    Εμεις το δικο μας .....το καναμε αραγε...?

    ReplyDelete
  3. Η ίδια η ζωή μας είναι ένα ταξίδι..

    ReplyDelete
  4. @μελομενε.κι αν της τις εκοψαν;;

    ReplyDelete
  5. @..hliaxtida..το καναμε;..ισως το κανουμε!!

    ReplyDelete
  6. @..ερωτα..ναι..οσο ζουμε ναι ειναι ενα πανεμορφο ταξιδι!!

    ReplyDelete
  7. Kάθε φορά που κλαίω το κάνω αυτό το ταξίδι!

    ReplyDelete
  8. Πω πω αυτό θα γινόταν τέλειο κάρβουνο.

    Για το κείμενο τι να πω.
    Όπως κάθε φορά...

    ReplyDelete
  9. @..stalagmatia..το ταξιδι της ψυχης;;

    ReplyDelete
  10. @..amo.χεχε..κι εγω εσενα σκεφτηκα!!

    ReplyDelete
  11. ΄Οσα..."ταξίδια" και να κάνουμε, πάντα ένας νέος προορισμός θα μας κεντρίζει το ενδιαφέρον.
    Φύσει, ανήσυχος ο άνθρωπος...

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ReplyDelete
  12. @..φυρδην-μιγδην..κι ομως καποιοι ενηλικες δεν..
    και καποια παιδια δεν θα προλαβουν..!!

    ReplyDelete
  13. [Που πας του ονείρου ταξιδιώτη, από τον χρόνο τον προδότη,
    ποτέ δεν γλύτωσε κανείς....]

    ....................

    θαρρώ από τον Ν.Γκάτσιο, οι όμορφοι στίχοι.
    Για κάποιο ταξίδι που όλοι μας ονειρευόμαστε :)

    ReplyDelete
  14. @..caesar..ετσι ακριβως..

    ReplyDelete
  15. @..κολοκυθι..ναι,η αισιοδοξη πλευρα..ας την δεχτουμε!!

    ReplyDelete
  16. Αλίμονο, ποιος τάχα δάκρυσε και δεν ταξίδεψε στα μάτια τα υγρά του, αδόκιμα έστω;
    Είναι πολλοί εκείνοι όμως που δεν το τόλμησαν ποτέ ξανά.
    Μαθαίνουν όλοι άραγε από το δάκρυ;

    ReplyDelete
  17. @..ηχε μου..σε ταξιδευουν τα ιδια τα δακρυα καποιες φορες κι ο κοσμος που καθρεφτιζεται μεσα τους..
    φιλια

    ReplyDelete
  18. "Από ένα χαμένο όνειρο εμείς έπρεπε να φτιάξουμε έναν δρόμο για να συναντηθούμε...

    Ω ελπίδες της νιότης μας μείνατε στη μέση του δρόμου.
    Εμείς συνεχίσαμε και να που φτάσαμε απόψε εδώ, σ' αυτόν τον άγνωστο τόπο χωρίς αποσκευές, μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι."
    Τάσος Λειβαδίτης "Τα χειρόγραφα του Φθινοπώρου"

    Η γραφή σου είναι σωματική. Αγγίζεις το δέρμα της, αναπνέεις το άρωμά της.
    !!!

    ReplyDelete
  19. Καλημέρα. Θολά τα βλέπω.

    ReplyDelete
  20. ωραία φώτο
    λέει πολλά

    ReplyDelete
  21. Εγώ πιστεύω στη δύναμη της θέλησης!

    ReplyDelete
  22. Ακριβώς αυτό, το ταξίδι της ψυχής!

    ReplyDelete
  23. @..φρεντερικ..αν ειναι τουλαχιστον ωραιο το φεγγαρι..κι η μυρωδια της νυχτας..αν..

    ReplyDelete
  24. @..αιολε..ταξιδια κι εσυ;;

    ReplyDelete
  25. @..στεφανε..μα ολα απο τη φωτο ξεκινησαν..

    ReplyDelete
  26. @..ασκαρδαμυκτι..κι εγω..μονο που καποιες φορες δεν υπαρχει η δυνατοτητα της θελησης!!

    ReplyDelete
  27. @..σταλαγματια..:)))

    ReplyDelete
  28. όπως είπε και ο ποιητής:
    "τα δάκρυα σε ταξιδεύουν σε κόσμους πολύ πιο μακρινούς
    απ'ότι τα όνειρα....."

    ReplyDelete
  29. @..ηλιογραφε μου..παντα οι ποιητες εχουν δικιο..παντα!!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...