Όταν σου βάζουν με το έτσι θέλω κάτω από την μύτη μία φωτογραφία με μία γυναίκα ημίγυμνη και ένα ζευγάρι χέρια να χαιδεύουν το κορμί της,και σε υποχρεώνουν να γράψεις κάτι σχετικό..γράφεις αυτό:
Εκείνη λικνιζόταν πλάι στο παράθυρο.
Ο πόθος στρογγύλευε τις γωνίες του κορμιού της,το φως τρύπωνε στις πτυχές από το δαντελένιο φανελάκι.Τον κάλεσε με μάτια μισόκλειστα γεμάτα λαγνεία.
Εκείνος την πλησίασε,πουκάμισο ξεκούμπωτο στο στέρνο,μανίκια διπλωτά δυό και τρεις φορές,πέρασε με την ανάστροφη της παλάμης του τους λοβούς των αυτιών της.Λόγια,λογάκια ψιθυριστά χάιδευαν τον λαιμό της.Το δέρμα της λεπτό και διάφανο,παραδόθηκε στην υγρασία της γλώσσας του.Θάλασσα το σώμα της, άγκυρες τα φιλιά του.
Εκείνη ψαχούλεψε,πίεσε με δύναμη κουμπιά,κουμπότρυπες,ξεθηλύκωσε το λευκό ριγέ πουκάμισο.Ζυμωτό ψωμάκι,δέρμα και μυρωδιά μαζί.Η γλώσσα της διψούσε από λαχτάρα,ο λαιμός της είχε στεγνώσει.Ψιθύριζε τα μισά και τα άλλα μισά μέσα της στροβίλιζαν.Ιδρώτας στα μάγουλά της,στα μάτια της που έκαιγαν.
Εκείνος ανέπνεε την ανάσα της έτσι όπως έβγαινε σαν κλάμα από μέσα της.Κάλτσες,πατούσες, κι ακροδάχτυλα, ζυμαράκια τόσα δα στο στόμα του.Τις τράβηξε απαλά.. κι έπειτα με δύναμη...
Ξύπνησε μούσκεμα στον ιδρώτα σ ένα δωμάτιο λουσμένο στον ήλιο..
Με μία φωτογραφία μας έδωσες εικόνες γεμάτες ερωτισμό ...
ReplyDeleteΚαλή σου μέρα
κι εγώ όταν μου βάζεις αυτό το κείμενο μπροστά μου τι πρέπει να κάνω;;;
ReplyDeleteΠολύ όμορφες εικόνες, νά' σαι καλά
Αφήνω Την εσπερινή κραυγή του φαλκονιού
Μα πιο πολύ μου άρεσε το "ο πόθος στρογγύλευε τις γωνίες του κορμιου της".
ReplyDeleteΚαι το "ξεκούμπωτο πουκάμισο" μου άρεσε επίσης αλλά ας μη το κάνουμε θέμα...
Πάντως δεν το φαντάστηκα δασύτριχο και με χρυσή αλυσίδα :-)
Από τις πιο δύσκολες γραπτές ή προφορικές περιγραφές θεωρώ αυτές που περιγράφουν συναισθήματα.
ReplyDelete(Στην εικόνα τα πράγματα είναι εύκολα)
Πώς είναι η αγάπη;
Πώς είναι ο έρωτας;
Πώς είναι το πάθος;
Δύσκολο να περιγράψεις(εξηγήσεις) χωρίς να κινδυνεύεις να αναλωθείς σε κούφιες και άψυχες λέξεις.
Αν πάλι προσπαθήσεις να απελευθερωθείς από τα "ταμπού" και πεις τα λόγια όπως τα αισθάνεσαι, κινδυνεύεις να παρεξηγηθείς και να σε κοιτάξουν(ή να σε διαβάσουν) με μισοσηκωμένο φρύδι καιένα λοξό πονηρό χαμόγελο.
Τόλμησες να κάνεις την υπέρβαση!
Να περιγράψεις το πάθος,χρησιμοποιώντας την απλή αλήθεια, αισθησιασμου-ερωτισμού.
Κλίνω το γόνυ!
Εφιάαααλτη είιιχεεεεε;
ReplyDelete;-)
Είσαι μοναδική στις αισθησιακές περιγραφές και ξέρεις πότε να ρίξεις...την αυλαία
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Ωραιο το ολον.Αλλα εκεινο το ''αν σου βαζουν την φωτογραφια με το ζορι''δεν το καταλαβαινω.Μηπως να μου το εξηγουσεςαν ηθελες φυσικα.Καλησπερα.
ReplyDelete@..trelofantasmeni..ειδες τι κανουν αυτες οι φωτογραφιες;
ReplyDeleteκαλο βραδυ
@..ωσηε..δεν ειχα κακο σκοπο!
ReplyDeleteσ ευχαριστω..καλο βραδυ
@..despoina k..χεχε μα φυσικα δεν ειναι το στηθος δασυτριχο κ με αλυσιδα χρυση..
ReplyDeleteγυμνασμενο,κ με ωραιο σταρενιο δερμα μας κανει;ή κατι σε πιο λευκο;
ασε πηρα φορα..
πινακας τελος..αυριο το μεσημερι βγαζω τη φωτο κ θα το δειτε.. ;)
@..ανασα του βορρα..μπαα δεν το περιεγραψα με τον καλυτερο τροπο..της στιγμης ηταν..
ReplyDeleteθα μπορουσε να ειναι πολυ μα πολυ πιο ομορφο!!
@..φυρδην-μιγδην..εε οχι κι εφιαλτης τουτο δω καλη μου!!
ReplyDeleteφιλια
@..faraona..στο εξηγησα ;)
ReplyDeleteφιλια..καλο βραδυ να εχεις!!
Λίαν αισθησιακό :) Μπράβο μικρή μου!
ReplyDeleteAx αυτα τα ονειρα τι ανακαταταξεις κανουν στην ζωη μας.!!
ReplyDeleteΕλπιζω να τα ειδαμε ολοι εγχρωμα και οχι μαυροασπρα.
Με "ταξίδεψες" σ' έναν τόπο απ' όπου έχω "εξοριστεί" για πάντα και ξύπνησα μούσκεμα στον ιδρώτα...
ReplyDeleteΠαθος έρωτας τρελα γραφικό οργασμός μέσα σε λίγες γραμμές. Καλημέρα :)
ReplyDeleteΚαλημέρα
ReplyDeleteΑυτό το πολύ όμορφο και
ηλιόλουστο πρωινό
Καλό πρωινό και όχι
σε ένα δωμάτιο
Εγω πάλι δεν θέλω φωτοργαφίες... εγώ θέλω εσενα !!!
ReplyDelete:-))
Kaλημέρα
@..adaeus..μικρη;πολυ μεγαλη θα ελεγα!
ReplyDelete@..πρασινο λικερ..και με πολλα ζωντανα χρωματα..μερικες φορες..αλλα κ ασπρομαυρα..απ ολα εχει η ζωη!!
ReplyDelete@..αμαλθεια..μα γιατι εχεις εξοριστει;
ReplyDelete@..lockheart..καλο απογευμα και σε σενα..φιλια
ReplyDelete@..sailor..μακαρι..να μπορουσα να ταξιδεψω καπετανιε μου!!
ReplyDelete@..insomnia..σε στελνω στο επομενο ποστ να ταξιδεψεις!!
ReplyDeleteΑαααααααααααααααααααααααα!!!!!!!!!
ReplyDeleteΜόλις ανακάλυψα κάποια που θέλει πάρα-πάρα-παρα-πάρα πολύ, μα πολύ-πολύ-πολύ λέμε ...ξύλοοοοοοο!!!!!!!
Βρε συ; Δε ντρέπεσαι λιγουλάκι;;;;;
(ίσως παρεξηγήσουν αυτά που γράφω, αλλά εσύ φεγγαρίτσα -κατά το μουσίτσα- κατάλαβες πολύ καλά τι εννοώ!)
@..κυκλοδιωκτον..οχι δεν θελω ξυλο..δεν ηταν ετσι ακριβως..μακαρι να ηταν..
ReplyDeleteεκει στοκος..δε κυλαει τιποτα!!
φιλια
Να μια και εγώ…
ReplyDeleteΒρήκα το κατάλληλο κείμενο για να αφήσω το πρώτο σχόλιο.
Σε αντίθεση με τη φωτογραφία αυτό μου άρεσε.
Να βάζεις κι άλλα κείμενα από το τετράδιο.
Χωρίς να είμαι μάντης σε βλέπω σύντομα να διαβάζεις σε ακροατήριο…
(Ωχ! Τι ήταν αυτό που άκουσα; Έπεσες λιπόθυμη; Πω Πω !!!)
Το ρεπορτάζ στην τηλεόραση παρουσίαζε μια έκθεση φωτογραφίας στο «Ρόδον» έναν εικαστικό χώρο στην Αθήνα. Εκτός από μια μικρή συνέντευξη τις καλλιτέχνιδας έδειχνε διάσπαρτα πλάνα του χώρου και κάποια κοντινά μερικών έργων.
ReplyDeleteΈνα εξ αυτών έδειχνε την πλάτη μιας ημίγυμνης κοπέλας με γυρισμένο το κεφάλι σε προφίλ. Το έντονο φως που ερχόταν από δεξιά αναδείκνυε τα χαρακτηριστικά και μια έκφραση απόλαυσης στο πρόσωπο και κυρίως στα κλειστά μάτια της. Το φόρεμα στηριζόμενο σε δυο λεπτά κορδόνια άφηνε όλη την πλάτη της γυμνή. Από το κάτω μέρος ξεπρόβαλαν δυο χέρια που έμοιαζαν να παίρνουν ζωή και λόγο ύπαρξης καθώς χάιδευαν απαλά τους γοφούς.
Ή γιαγιά μου που καθόταν στον καναπέ ξύπνησε από τον μεσημεριανό λήθαργο.
«Α, πα πα… τι ξεγκόλιατες είναι αυτές που μας δείχνουν.»
Με τη λέξη αυτή η γιαγιά χαρακτήριζε όλες τις ελαφρώς ενδεδυμένες υπάρξεις.
Γέλασα όπως και κάθε φορά που πετούσε κάποια από αυτές τις παλιές αυτοσχέδιες λέξεις. Τις απάντησα ότι πρόκειται περί άποψης της τέχνης και αυτή μουρμούρισε κάτι για τα νέα ήθη και τις δικές τους εποχές. Βυθίστηκε ξανά στην μακαριότητα του ύπνου. Αυτές οι μικρές σύντομες καθημερινές σκηνές είναι που μένουν στη μνήμη.
Η σκέψη μου έμεινε για λίγο ακόμα στο έργο και την φωτογράφο του Άννα Ανδριανού. Φωτογραφία μιας γυναίκας που με πιο προσεκτική ματιά παρατηρούσες ότι τη χάιδευαν γυναικεία χέρια.
Άλλη μια λεσβία στον καλλιτεχνικό χώρο, σκέφτηκα. Ο κόσμος είναι γεμάτος με πολλά και διαφορετικά πάθη και η τέχνη κινείται με αυτά. Διαφορετικά η γη θα ήταν επίπεδη, το ίδιο και η τέχνη!