Δύο δεν χώρεσαν

Τα βιβλία που μου χάρισες * τα σπάνια λουλούδια που αποξήρανα μέσα σε τετράδια αγαπημένα * τα γράμματα, τυλιγμένα καλά μ εκείνη την μπορντώ σατέν κορδέλλα * το ακριβό άρωμα που μου αγόρασες και δεν φόρεσα ποτέ ούτε μια σταγόνα του * τις ροζ πυτζάμες * το ασημένιο βραχιόλι με τις δύο καρδιές από κόκκαλο χελώνας, έλεγες πως φέρνει γούρι αυτό * τα αποκόμματα των εισητηρίων από εκείνη την παράσταση στο θέατρο * τα χάρτινα ποτήρια με τα υπολείμματα του καφέ * τις λέξεις σου, όλες αυτές τις ατέλειωτες λέξεις σου * το άγγιγμα σου * το γέλιο σου * το λασπωμένο χαρτομάντηλο * τις εικόνες μου, ατέλειωτες εικόνες από ξύλινες γέφυρες, κόκκινα ηλιοβασιλέμματα και κραυγές γλάρων * το ένα σκουλαρίκι που απέμεινε στ αυτιά μου * το βαμβάκι που σκούπιζες το αίμα από το τραύμα μου * τους υγρούς βολβούς των ματιών σου όταν μιλούσες για πράγματα που αγαπούσες πολύ * όλα τα φύλαξα * τακτοποιημένα καλά * σε συρτάρια μυστικά * ερμητικά κλειστά * με άρωμα βανίλιας.



Μόνο δύο όσο κι αν προσπάθησα δεν χώρεσαν πουθενά, κι είναι αυτά που ακόμα τα βράδια με κάνουν να τινάζομαι ξαφνικά, με ιδρώτα στις παλάμες, το ένα ήταν το ψέμμα σου, και το άλλο, εκείνη η αποστροφή του βλέμματος σου, σα να φοβόσουν, όταν μετά βίας συγκρατούσα τα βλέφαρα μου, μη γεμίσουν νερά..