αναζητώντας ένα φιλί τα μεσάνυχτα

Ποιός είπε πως επιλέγουμε την μοναξιά; Πως τρέχουμε πίσω της; Πως οι ίδιες οι πράξεις μας μας οδηγούν σ αυτήν;

Η Κάτια μ εγκατέλειψε. Ήμουν λίγος λέει! Αυτό το έμαθα ψαρεύοντας την φίλη της. Με ψιλογουστάρει αλλά δεν της κάθομαι. Η ίδια μου είπε πως είχε ανάγκη από προσωπικό χρόνο. Κουράστηκε λέει. Απαίτησε την ελευθερία της κι έφυγε βιαστικά. Λέξη δε μ άφησε να ξεστομίσω. Ο Νίκος λέει πως με φοβήθηκε. Εγώ λέω πως την περίμενε ο άλλος. Ο χοντρός, ο πηδηχταράς που την σάλιωνε μέρες τώρα.

Παραμονή πρωτοχρονιάς. Ο Νίκος θα βγει με την Ελένη. Θα της κάνει λέει πρόταση γάμου.
Το σπίτι δε με χωράει. Όλη μέρα στο p/c. Τσούζουν τα μάτια μου, να 'τα κατακόκκινα είναι, να στάξω μιά σταγόνα από κείνο το κολύριο.
Ο Νίκος με βρήκε να αυνανίζομαι με την φωτογραφία της Ελένης, καρφωμένη στην οθόνη του υπολογιστή. Ρε κολλητέ έχεις πρόβλημα το ξέρεις; έτσι μου 'πε. Εγώ πάλι ήθελα να είχε ανοίξει η γη να με καταπιεί. Και να μην είχα ξεχάσει να κλειδώσω την εκείνη την ρημαδιασμένη την πόρτα!

-Ρε συ, γιατί δε λες σε καμμιά από αυτές που μιλάς να βγείτε..
Δεν απάντησα. Τι να πω;
Έχω τρία chat ανοιχτά και δύο msn. Μιά σελίδα στο facebook κι ακόμη μία στο myspace. Όλες ίδιες είναι, οι γυναίκες λέω, όλες ίδιες. Σε διπλαρώνουν στο μπούρου μπούρου κι αρχίζουν τα παραμύθια. Τόσο ύψος, τόσα τα κιλά, σ αυτή την ηλικία. Υποψιάζεσαι τουλάχιστον μιά θεά. Κλείνεις ώρα και μέρα γιά ραντεβού, την βλέπεις από μακριά και το λιγότερο δικέ μου θέλεις να το βάλεις στα πόδια. Μία πενταετία μεγαλύτερη, έξη πόντους χαμηλότερη κι από κιλά ασ τα να πάνε.

Νιώθω πιασμένος, να ξεκινήσω πάλι εκείνο το ρημαδιασμένο το γυμναστήριο. Κάτσε να πιάσω κι εκείνο το κολύριο, χαμός γίνεται εδώ μέσα.
Να αρχίσω να ψιλοδιαβάζω και γιά την εξεταστική. Δεκαετία κοντεύω να κλείσω στην σχολή. Να ΄ναι καλά ο γέρος μου.. που περπατάνε ακόμη τα πόδια του.

Ο Νίκος φιλιέται μπροστά μου με την Ελένη. Της βάζει χέρι κι εκείνη κολλάει σα βδέλλα επάνω του. Όπου και να κοιτάξω γλύφονται και φιλιούνται. Στο δρόμο, στο πάρκο, στο ασανσέρ.
Όλοι ζευγαρωμένοι. Ακόμη και η Άσπα από την σχολή με τα χοντρά σπυριά στο πρόσωπο, μαζί με τον Γιάννη τον φύτουλα που του κρεμούσαμε κουδούνια!

Να παραγγείλω πίτσα. Ή χάμπουργκερ με πατάτες και μπύρα.
Να θυμηθώ να ζητήσω extra κέτσαπ. Κι εκείνη την σως με το σκόρδο.
Ο Νίκος λέει να κάνω άλλη μιά προσπάθεια. Όλο και κάποια θα γουστάρει. Τρόπο λέει θέλει. Διπλωματία. Μαστοριά.
Έγραψα ξανά τα στοιχεία μου και πάτησα search στο new friends.
Ψευδώνυμο Τουταγχαμόν. Τις προσελκύουν κάτι κάτι τέτοια.
Σε ένα τρίλεπτο είχα απάντηση. Πως είσαι, που σπουδάζεις, αν εργάζεσαι κλπ.
Μπήκε κατ ευθείαν στο ψητό.
-Τι ζητάς; με ρώτησε.
-Παρέα!
-Αν έχεις κατά νου κάτι άλλο από το πρώτο ραντεβού ξέχασε με..
-Δεν έχω..

Συναντηθήκαμε σ ένα καφέ. Ο Νίκος με πίεσε να πάρω μαζί μου προφυλακτικά. Η Ελένη χασκογελούσε. Δεν ήθελα. Είχα υποσχεθεί! Μου τα έβαλε με το ζόρι στην τσέπη.

Είδα μιά κοπέλλα νοστιμούλα, να πίνει μόνη της καφέ. Περίμενα κάποιο νεύμα που να λέει ''εγώ είμαι'' και κάθισα απόμακρα. Χαμογελούσε με το άγχος μου. Χαμογελούσε και μασούσε το κάτω ζουμερό χειλάκι της. Φορούσε μεγάλα μαύρα γυαλιά, κι όλο έδιωχνε προς τα πίσω τα μακριά ξανθά μαλλιά της. Με φώναξε, πήγα κοντά της.

-Έχω ένα ακόμη ραντεβού μου είπε αποφασιστικά. Α να 'τον έρχεται!! Θα περιμένεις λίγο ε; Θέλω σας δω και τους δύο και να διαλέξω... δεν θα σε καθυστερήσω πολύ.. σε τρία λεπτά θα ξέρω..

υ.γ. η συνέχεια στον κινηματογράφο..