-Θα ήθελα παρακαλώ αυτόν τον άγγελο.Ναι, αυτόν εκεί ψηλά στο τελευταίο κεντρικό ράφι. Ανάμεσα στα μολυβένια στρατιωτάκια και τον καρυοθραύστη. Ό όχι αυτόν με τα μαύρα μαλλιά, τον άλλον, λίγο πιό δίπλα, τον ξανθό με τα φτερά σαν αληθινά, και το πρόσωπο μικρού παιδιού.
Ναι αυτόν. Τον βλέπω μέρες τώρα απ έξω, από την βιτρίνα. Αλήθεια πόσο κοστίζει;
-Μαρία, πόσο τον έχουμε αυτόν τον άγγελο, δε βρίσκω καρτελάκι με την τιμή.
-Μιά στιγμούλα να ψάξω τον κωδικό στον υπολογιστή.. Από ότι βλέπω εδώ, είναι στα δωρεάν προιόντα, προσφορά του μαγαζιού. Είναι ιδιαίτερος! Πραγματοποιεί ευχές!
-Σας ευχαριστώ πολύ θα το σκεφτώ..
-Γιατί μαμά δεν τον πήραμε τον άγγελο;
-Ήταν πολύ μεγάλος γιά το δέντρο μας κορίτσι μου..
Τι θέλει να πει η ποιήτρια?
ReplyDeleteΠως οι ευχές δεν πραγματοποιούνται αν δεν πληρώσουμε αμυδρά τον άγγελο?
Φακελάκι θέλουν κι αυτοί ?
Χαχαχ μ΄άρεσε το σχόλιο του Κωνσταντίνου.
ReplyDeleteΟι άγγελοι δεν έχουν τιμή είναι ανεκτίμητοι…….
Και δυσεύρετοι!!
@..κωνσταντινε..
ReplyDeleteειναι τα μικρα μου παραμυθια..ενα για καθε μερα ως ττο τελος του μηνα..προσωπικη ασκηση να το πω;
πως καμμια φορα οι ευχες που κανουμε, ειναι τοσο μεγαλες, που ακομη κι αν πραγματοποιουνταν, δεν θα μπορουσαμε να τις αποροφησουμε..
αλλα η αποψη και η φαντασια του καθενος παντα αποδεκτη και σεβαστη..
@..αναστασια..
ReplyDeleteτο ιδιο κι η πραγματοποιηση των ευχων..
μα ο κωνσταντινος ειναι ευρηματικος, κι εξυπνος θα ελεγα!
Φοβήθηκε, η μανούλα; Πρόσεχε τι εύχεσαι για να μη σου συμβεί!!!
ReplyDeleteφιλάκια
Μήπως την σταμάτησε ο φόβος ότι αν εκπληρωθούν όλα τα όνειρα και οι επιθυμίες, δεν θα υπάρχει ενδιαφέρον ζωής;
ReplyDeleteΊσως ε;
Μερικες φορες γινεσαι τοσο αιχμηρη που ποναει!
ReplyDeleteΗ δικη μου οπτικη γνωνια ειναι οτι δειλασε μπροστα στην πραγματοποιηση των ονειρων..... ελευθερια σκεψης :)
Καλο απογευματακι!
@..ψυχη μου..
ReplyDeleteο φοβος ομως μπορει να λειτουργησει και αρνητικα και θετικα!
συμφωνω με την οπτικη σου γωνια..
@..despinak..
ReplyDeleteπολυ πιθανον και αυτο..φανταζεσαι μια ζωη χορτατη διχως επιθυμιες;
απαπαπααα
:))
@..dee dee..
ReplyDeleteσυμφωνω μαζι σου γλυκια μου..
μερικες φορες,τις περισσοτερες, εχουμε τοσο συνηθισει στα ποδια μας τα στενα παπουτσια,που δε μπορουμε να δουμε την ζωη μας διαφορετικη..
πολυ περισσοτερο οταν το ''καλο''μας προσφερεται ετσι απλοχερα και διχως αντιτιμο..
Ισως γιατι πολλες φορες δεν μπορουμε να πιστεψουμε οτι ετσι απλα θα εχουμε
ReplyDeleteεστω και κατι απο τις επιθυμιες μας χωρις ανταλλαγμα.
Ε βέβαια. Άντε να πιστέψεις μετά τα καθημερινά βιώματα μιας ζωής , πως κάποια πράγματα χαρίζονται. Πως υπάρχουν και αυτά που δεν αγοράζονται. Πως υπάρχουν ακόμη δίοδοι ονείρων που καταφθάνουν με τρομερή ταχύτητα σε πραγματικότητες.
ReplyDeleteΆντε να το πιστέψουμε!
Καλό μήνα, φιλιά γλυκιά μου Φεγγαρένια!
@..δημιουργια..
ReplyDeleteη αληθεια ειναι πως σπανιζει η αμεροληψια και η ανιδιοτελεια..
@..2loveme..
ReplyDeleteερχονται στιγμες που το πιστευουμε κι ας ΔΕΝ..
καλημερααα