που πάνε οι λέξεις;

Βούτηξε την άκρη του φτερού στο μελανοδοχείο..

Αγαπημένε μου

Σκούπισε την λεπτή μύτη της πένας με ένα κομμάτι μαλακό πανί. Συνέχισε να γράφει σε ένα λεπτό φύλλο αρωματισμένου χαρτιού..

Μόλις πριν λίγο.. είμασταν μαζί, μα δεν τόλμησα, δεν..

Κλαπ.. κλαπ.. κλαπ.. πατούσε με δύναμη τα πλήκτρα στην γραφομηχανή. Το Α έβγαινε πάντα με το ένα σκέλος θολό.. Άλλαξε σειρά!

Σ αγαπώ, θέλω να ξέρεις πως..

Έβαλε ένα καινούργιο ανταλλακτικό στον τελειωμένο Parker και..

Στην πρώτη σου άδεια θέλω να είμαι η πρώτη που θα σε συναντήσει, καρδιά μου.. πόσο μου λείπεις..

Έφερε πιό κοντά της το πληκτρολόγιο.

Ξεκίνησα αυτό το e-mail γιά να σου εκφράσω.. μπλα.. μπλα.. μπλα.. έγραφε, έγραφε, έγραψε όνομα, κι από κάτω ένα ψηφιακό λουλούδι. Εξέτασε το κείμενο μιά φορά από πάνω ως κάτω, το υπολόγισε τρεις σελίδες στο word.
Πλησίασε το ποντίκι στην Αποστολή μηνύματος, μετάνοιωσε, πάτησε DELETE..

Λίγο μετά έψαχνε στα άχρηστα, το τσαλακωμένο χαρτί με τις γραμμένες με μολύβι λέξεις!