Monday, October 05, 2009

antichrist

Eάν το σκεφτόμουν ακόμη λίγο, δεν θα πήγαινα. Ο τίτλος με παρέπεμπε σε θρίλερ της δεκαετίας του ΄70. Στιγμές που έβγαινα από τους κινηματογράφους κίτρινη από τον φόβο.
Δεν βρίσκω πιά τον λόγο να παρακολουθώ τέτοιου είδους ταινίες.

Όμως, από την μιά το όνομα του Λαρς Φον Τρίερ (dogville), από την άλλη ο Γουίλεμ Νταφό (βλ. Άγγλος ασθενής), τα 5 ολόκληρα αστέρια που του έδινε ο ''εξώστης'', τα 4 του Δερμετζόγλου, βάλε κι ότι μου έχει λείψει πολύ τον τελευταίο καιρό ο κινηματογράφος, συν το ότι με έπεισαν πως δε πρόκειται γιά μιά απλά τρομακτική ταινία αλλά κάτι περισσότερο, την παρακολούθησα το Σαββατόβραδο που μας πέρασε.

Η ταινία αναφέρεται σε ένα ζευγάρι, οι δύο μοναδικοί πρωταγωνιστές της ταινίας, και μόνο αυτό της δίνει ιδιατερότητα και δύναμη, που ενώ κάνουν σεξ (η πιό όμορφη στιγμή της ταινίας), σκοτώνεται ο μικρός τους γυιός.
Ο άντρας δείχνει να μπορεί να διαχειριστεί τα συναισθήματα του, ενώ η γυναίκα περνάει από χίλιες δυό φάσεις, τύψεις, πένθος, θυμό, οργή, μίσος, ώσπου ξερνάει στην κυριολεξία το τέρας που ο καθένας μας κρύβει μέσα του.

Έφυγα απογοητευμένη που έδωσα τον χρόνο μου, σε μία ταινία που και μόνο από τον τίτλο, φωνάζει πως έχει να δώσει υπερβολές. Υπερβολές σε σημείο γέλιου.

Σήμερα όμως, δυό μέρες μετά, θα έλεγα πως, γιά το είδος της ήταν μια πολύ ιδιαίτερη ταινία. Ίσως χρειάζεται να πας λίγο πιο προετοιμασμένος. Να την δεις λίγο πιό μαλακά και πιό καλοπροαίρετα.
Η πρωταγωνίστρια, η Σαρλότ Γκενσμπούρ πήρε όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου κι όχι άδικα.

Ο έρωτας ενός ζευγαριού και τέλος η αλληλοεξόντωση του. Ο ρόλος της φύσης. Γύρω μας, μέσα μας. Η διαχείρηση των συναισθημάτων. Το καλό και το κακό. Το υπερφυσικό.
Και κυρίως οι ερμηνείες.
Ερμηνείες ζωής!

12 comments:

  1. Έμένα αντιθέτως μ' άρεσε πολύ!

    Έγραψα αναλυτικά εδώ http://cine-theasi.blogspot.com/2009/10/antichrist.html

    Σαββατόβραδο; Λες να ήμασταν μαζί;

    ReplyDelete
  2. ...δεν ξέρω...
    είμαι τόσο αρνητικά προκατειλημένη με αυτήν την ταινία...
    δεν ξέρω αν θα πάω...

    ReplyDelete
  3. Για αυτή την ταίνια διάβασα στου mahler..
    Δε με πολυενθουσιάζουν τέτοιου είδους ταινίες..
    Γενικότερα δεν είμαι φίλος ταινιών..
    Αυτό που μου αρέσει στις ταινίες είναι οι μπύρες και τα ποπ κορν :)

    ReplyDelete
  4. Δηλαδή είναι απο τις αμφιλεγόμενες ταινίες;

    ReplyDelete
  5. @..kioy..

    σου αρεσε;
    ισως παιζει ρολο και η ηλικια..

    εγω γελασα σε πολλα σημεια..

    αλλα εκ των υστερων, δε μετανοιωνω που την ειδα..

    *μαζι σιγουρα θα ειμασταν αλλα σε διαφορετικες αιθουσες και πολεις ;)))

    η αναλυση σου δειχνει πολυ καλη, λιγο μεγαλη βεβαια αλλα υποσχομαι με την πρωτη ευκαιρια να την διαβασω προσεκτικα!

    ReplyDelete
  6. @..logia..

    αν σε τρομαζει η βια, η υπερβολη, να μην πας.. εε δε θα χασεις και κατι σε τελικη..

    ReplyDelete
  7. @..jacki..

    καλοδεχουμενη, οπως εισαι..
    με σνακς, ποπ κορν και πορτοκαλαδες οκ;)

    ReplyDelete
  8. @..caesar..

    χχμμμ.. να την δεις, εσυ πρεπει να την δεις, αν μη τι αλλο να βγαλεις τα δικα σου συμπερασματα..

    προσωπικη μου αποψη..

    εαν δεν ειχε σε 3-4 σημεια υπερβολες σε σημειο γελιου, θα ηταν μια πραγματικα εξαιρετικη ταινια 5 αστερων..

    δε ξερω γιατι οι δημιουργοι το κανουν αυτο..
    πραγματικα δε ξερω..

    ReplyDelete
  9. Έχω να πάω σινεμά 18 χρόνια! Αν θα πήγαινα πάντως θα απέφευγα τέτοιου είδους ταινία..

    ReplyDelete
  10. μερικές φορές ξέρεις απλά δεν είμαστε έτοιμοι για μια ταινία, και χρειάζεται λίγη αποστασιοποίηση και λίγη ωριμότητα.
    δεν ξέρω, ο λαρς μου φαίνεται αρκετά βαρύς, αλλά έχω μάθει να μην αποκλείω τίποτα. πότε δεν ξέρεις τι θα σε αγγίξει και κυρίως πότε!
    πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή

    ReplyDelete
  11. γυναικείος φόβος... ευτυχώς που είμαι άνδρας!
    Καλημέρα, φεγγαραγκαλιά! Νιτσε το μεετ ιου.
    Ούτε εμένα μου άρεσε.

    ReplyDelete
  12. Δεν την έχω δει ακόμα ..

    Η ταινία δίχασε πριν βγει καλά καλά στις αίθουσες φαντάσου τώρα τι θα γίνει ..

    Έτσι και εγώ διχασμένος μίσος θα πάω μισός θα βγω από την αίθουσα .

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...