Xάρλεμ 1987..Κάπως έτσι θα ζει ο κόσμος εκεί.
Ένα κορίτσι, 16 χρονών, που έχει κάνει ήδη ένα παιδί, και περιμένει το δεύτερο, από ένα πατέρα που της δείχνει την ''αγάπη'' του βιάζοντας την, που η μάνα την βρίζει και την χτυπά καθημερινά γιατί της έκλεψε τον άνδρα, χαρακτήρες ακατέργαστοι μα τόσο οριοθετημένοι, θεαματικά υπέρβαρη, αναλφάβητη, ανίκανη να ενταχθεί στο σχολείο..
Το όνομα αυτής ''μονάκριβη''..
Της δίνεται μία δεύτερη ευκαιρία, σ ένα εναλλακτικό σχολείο, και μία εκπληκτική δασκάλα
που την κάνει να πιστέψει και πάλι στο δικαίωμα να ονειρεύεται.
Αναρωτιόμουν, πόσα βιασμένα παιδιά υπάρχουν σε όλη τη γη, πόσα πατημένα όνειρα από τους ίδιους τους ανθρώπους που σε έφεραν στον κόσμο, αδυνατώντας να πιστέψουν στην ίδια τους την ανθρωπιά.
Φεύγοντας από αυτή την ταινία του Λι Ντάνιελς, Σάββατο βραδάκι, ούτε δέκα άτομα θεατές, σκέφτηκα.. ''υπερβολική''.
Την επόμενη μέρα όμως είχα την ικανοποίηση πως είδα μία πολύ καλή ταινία με εξαιρετικές ερμηνείες..
Η μουσική ήταν μία υπέροχη συνοδεία στο όλο σκηνικό..
Την είδα κι εγώ την ταινία χθες. Είναι μια γροθιά στο στομάχι. πήρα και τη μεγάλη μου κόρη μαζί (13 ετών). Κάποιοι είχαν τις ενστάσεις τους. Κι εγώ προς στιγμήν το σκέφτηκα. Όμως δεν μετανιώνω που το είδαμε μαζί.
ReplyDeleteΤο μόνο που μου φάνηκε λίγο τραβηγμένο είναι η συμπεριφορά της μητέρας της Precious. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχει μητέρα που έχει συνειδητοποιήσει ότι ο σύζυγός της κακοποιεί ένα νήπιο (στην ταινία ο πατέρας κακοποιούσε την Precious από μωρό) και αντί να τον ευνουχίσει, φθάνει να μισεί την ίδια της την κόρη γιατί της έκλεψε τον σύντροφο!...
ήξερα το βιβλίο...το οποίο γα να είμαι ειλικρινής δεν άντεχα να διαβάσω...ούτε την ταινία μπορώ να δω...
ReplyDeleteγροθια στο στομαχι δεν θα το ελεγα, υπερβολες του τυπου ''μα ειναι δυνατον να συνεβαιναν ολα αυτα μαζι σε εναν ανθρωπο;'' ναι!
ReplyDeleteαπο την αλλη το ενα κακο διαδεχεται το αλλο..
οι ερμηνειες εξαιρετικες, της κορης, της μανας αλλα και της δασκαλας του εναλλακτικου σχολειου..
αρχικα η μανα με παραξενεψε πολυ.. συμπεριφεροταν σαν αντρας αν το προσεξες, αχαρη, ακατεργαστη συμπεριφορα, ακαλιεργητη.. αψυχολογητη..
συν το οτι ειχε εισπραξει μια πολυ δυνατη αποριψη..
οπωσδηποτε απαραδεκτη.. οπωσδηποτε!!!
@..cook..
ReplyDeleteδεν ειναι κατι που δεν θα μπορεσεις να αντεξεις, δεν εχει τοοοση θλιψη η ταινια..
καταφερνει και σου τα δινει ολα αυτα, διχως να σου δημιουργησει την επιθυμια ουτε για ενα τοσο δα δακρυ..
Μου μίλησε γι αυτήν η Maria Jose, διαβάζοντας και την ανάρτησή σου έχω μια ολοκληρωμένη εικόνα πια.
ReplyDeleteΜια ταινία που πιστεύω αξίζει να δούμε..
Καλή σου βδομάδα!
@..margo..
ReplyDeleteαξιζει ναι..
με καλη διαθεση παντα..
καλο βραδυ :)
ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΩ ΔΕΙ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΛΛΑ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΟΥΜΕ.
ReplyDeleteΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ :)))
@..skroytzako..
ReplyDeleteκαλη εβδομαδα..
να τη δειτε..
Συμπαθητική η ταινία,
ReplyDeleteαλλά αυτή η μανιχαϊστική διάκριση καλού-κακού στην οδό της υπερβολής για την εκμαίευση σκέψεων, συναισθημάτων
δε σας προβλημαίζει;
όσο πιο χοντρή η Precious τόσο μεγαλύτερος οίκτος.
Όσο πιο κακιά η μητέρα τόσο μεγαλύτερη απαρέσκεια.
Όσο πιο συμπονετική η δασκάλα τόσο μεγαλύτερη συντροφική ευσπλαχία,
όσο τραβηγμενότερη παιδική ηλικία
τόσο αφηνιασμένη επιθυμία δικαίωσης...
Πάντως μεγάλη ερμηνεία!
Καληνύχτα σας...
Δηλαδή να την αναζητήσουμε και να τη δούμε, ε;
ReplyDelete@..kioy..
ReplyDeleteχαιρομαι που μου αφησες την αποψη σου.. θα συμφωνησω μαζι σου.. εγω ολο αυτο το προσδιορισα με την ''υπερβολη''..
καλη ταινια ομως.. νομιζω αξιζει να την δει κανεις..
@..δειμε..
ReplyDeleteμερικα πραγματα, ολοι ξερουμε ποσο υποκειμενικα ειναι..
:):)