Δεν είναι που τότε ήταν όλα υπέροχα, είναι που περνάει ο χρόνος και λειαίνει απαλά τις αναμνήσεις.Κι εκείνο που έμοιαζε τότε με βουνό.. ήταν απλά η ζωή..
Καμμία επιλογή δεν ήταν λάθος..
Και από τις συμπεριφορές που σε πλήγωσαν μόνο την αγάπη θυμάσαι.. κι αυτό το λίγο που σου δόθηκε, πόσο τεράστιο φαντάζει σε μιά εποχή όπου όλα αγοράζονται με εκπτώσεις.
Κι ο έρωτας, και το ''σε νοιάζομαι'' ήταν κι αυτά εκεί!
Ακόμη και το ''σε διεκδικώ'' δείχνει σήμερα τόσο υπέροχο..
Αν δε γνωρίσεις όλα τα χρώματα.. πως να ξεχωρίσεις το λευκό μου λες;;;
Μα το λευκό το ίδιο, όλα τα χρώματα έχει μέσα του... Πολύ ευαίσθητο κείμενο. Καλημέρα!
ReplyDeleteΠολυ ωραια σαν σκεψη αλλα νομιζω
ReplyDeleteοτι οι εμπειριες χρωματιζουν τη
ζωη μας και ετσι το λευκο που θελουμε να δημιουργησουμε αργοτερα
δεν ειναι τελειως λευκο καπως
σκουραινει...
@ loulita
ReplyDeleteεχει μια ηρεμια το λευκο.. μια αγνοτητα ενα απολυτο δοσιμο και μια αποστασιοποιηση συγχρονως..
ομορφο να φτανεις εκει!
@ stivio
ReplyDeleteισως θα επρεπε να μιλησω για τονους του γκρι, ή του μαυρου, αλλα επειδη επροκειτο για εμπειριες ζωης χρησιμοποιησα την λεξη ''χρωματα''..
αν λοιπον δεν υπαρξουν οι εδω κι εκει εμπειριες, δε μπορεις να ξεχωρισεις την μοναδικη ιδιαιτερη..
σωστα;)
νομίζω δεν υπάρχει λευκό πια. χάθηκε στις εκπτώσεις..
ReplyDeleteπου και που οριμένες εκλάμψεις λευκού, αν είμαστε τυχεροί
@ tovenito
ReplyDeleteθα συμφωνησω..
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ.ΔΥΣΚΟΛΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΚΑΘΑΡΟ ΛΕΥΚΟ ΧΡΩΜΑ.
ReplyDeleteΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.
Υπέροχα δεν ήταν ποτέ όλα. Δεν μπορούσαν και δεν μπορούν.
ReplyDeleteΌ,τι πήραμε και ό,τι αφήσαμε ήταν συναίσθημα. Κι αυτό κάνει τελικά τη ζωή και δίνει νόημα στις μέρες μας
Μια όμορφη μερα, φεγγαρένια :)
@ skroutzako
ReplyDeleteδυστυχως..
καλημερα και σε σενα!
@ melian
ReplyDeleteκαλημερα σου
ετσι οπως τα λες.. μαθημα κι εξετασεις το παραμικρο παιχνιδι στη ζωη..
αλλα και συναισθημα κι εκει ειναι η ολη ομορφια..
το λευκό είναι από τα αγαπημένα μου ειδικά όταν ζωγραφίζω...
ReplyDeleteόσο για τις εκπτώσεις συνεχίζω να τις αφήνω για τα καταστήματα...
έτσι όπως πάω βέβαια και με τέτοια συναισθηματική πληθωρικότητα με βλέπω κάποια στιγμή να φοράω λευκή ρόμπα με μεγάλα μανίκια, μέσα σε ένα λευκό δωμάτιο και να προσπαθώ να διώξω από επάνω μου όλη τη φτηνή βρωμιά ! Αλλά λέω δε πειράζει τουλάχιστον ζω!
Αχ σορρυ για το μέγεθος του σχολίου! Καλησπέρα...
@ roundel
ReplyDeleteεε τωρα μ εβαλες σε σκεψεις.. κακες ;));)))