Μια ζωή σε θυμάμαι να προσπαθείς να προσαρμοστείς..Κουρνιασμένη σε μια αμμουδερή γωνιά, κοιτάς το διάφανο μπλε του νερού και μου μιλάς με φωνή ανίκανη να βρει τις ισορροπίες ανάμεσα σ ένα αλμυρό, ζεστό χθες και ένα βροχερό, ψυχρό αύριο.
Σκουπίζεις από τις γυμνές πατούσες σου τα φύκια, ανακατεμένα με την άμμο και φτιάχνεις παπούτσια από υγρά φύλλα δέντρων στα κόκκινα χρώματα του φθινοπώρου.
-Θέμα ημερών είναι.. τέλειωσε μου λες..
Λες ε;
ReplyDeleteΚαι αυτά τα νέα παπούτσια από υγρά φύλλα που θα σε πάνε;
Πουθενά; Δεν λέει;
@ οδοιπορε
ReplyDeleteειπαμε, ολα ειναι θεμα προσαρμογης..
μα το δικο μου θεμα ειναι πως σε οτι προσαρμοζομαι φευγει;)))
και φτου κι απ την αρχη
*ολα καπου σε πανε..
αλμυρό, ζεστό χτες=πικρό σήμερα ή αδιάφορο σήμερα;
ReplyDelete@ tovenito
ReplyDeleteπαντα με ενδιαφερον.. απλα διαφορετικο ;)))
τίποτα δε τελειώνει έτσι απλά... όλα κάποτε επιστρέφουν κ γίνονται η θυσία, η ελπίδα, η ελευθερία, ή ακόμα και η... καταστροφή... σκέψου το..
ReplyDeleteκαλησπέρα
@ profiti
ReplyDeleteη χαρα γινεται λυπη
η παρεα μοναξια
η ροη στασιμοτητα
και μετα παλι απο την αρχη..
Χμ δε ξέρω αν είναι πάλι από την αρχή, όπως και να έχει συνεχίζεις, γνωρίζεις, αναγνωρίζεις, μαθαίνεις, εξημερώνεσαι, αισθάνεσαι, διαισθάνεσαι, περνάς, προσπερνάς, περιμένεις, παραμένεις, όπως και να έχει συνεχίζεις, με ή χωρίς...όλα είναι μια συνέχεια αρκεί να βρεις τον συνδετικό κρίκο που ενώνει το πριν με το τώρα και το μετά!
ReplyDelete@ roundel
ReplyDeleteοπωσδηποτε προχωρας..και να θελεις να μεινεις στασιμος δεν εχεις με το μερος σου τον χρονο..
απλα λεω.. γιατι να τελειωνει κατι τωρα που εχει μπει για τα καλα στο πετσι μου..
φτου κι απ την αρχη για εξοικειωση και παλι ;)
Καμιά φορά αυτό το "φτου κι απ' την αρχή" είναι το πιο ωραίο συναίσθημα του κόσμου...
ReplyDeleteΔες το αλλιώς...Το σύμπαν σου δίνει ευκαιρίες για πολλές εμπειρίες. Δεν είναι κακό...Και μήπως τελικά μέχρι στιγμής δεν αρκεί κάτι τόσο πολύ ώστε να ριζώσεις?? Ίσως να'ναι και έτσι...
ReplyDeleteΜιλώντας για το καλοκαίρι, λέω πως...για άλλους έρχεται νωρίς, στη φέξη του, για άλλους στην ώρα του, στην καρδιά του και γι' άλλους αργά, στο σβήσιμό του. Όπως και να 'ρθει...κάποτε τελειώνει!
ReplyDeleteΚαι όπως λες "φτου κι από την αρχή".
Είναι τόσο όμορφες οι αρχές :))
@ sonia
ReplyDeleteδε θα διαφωνησω.. το καλυτεροτερο συναισθημα ειναι;)
@ κοβω βολτες
ReplyDeleteμ αρεσει ο τροπος σκεψης σου.. ναι μ αρεσει..
@ λενα
ReplyDeleteειναι ατιμη εποχη το καλοκαιρι.. ολα στην υπερβολη τους.. συναισθηματα, ταξιδια, ιδρωτας
εχει τα πιο αρνητικα και τα πιο θετικα μαζι, απο οποιαδηποτε αλλη εποχη..
και ειναι το μονο που συζητιεται τοσο οταν φευγει.. εχεις δει ποτε κανεναν να λυπαται που εφυγε ο χειμωνας;)))
*σε ποιον δεν αρεσουν οι αρχες;;;
Δεν τελειώνει τίποτα αν μέσα μας ζει. Αλλάζει μορφή, γίνεται ανάμνηση αλλά είναι ζωντανό!
ReplyDeleteΚαλημέρα!
το πιο όμορφο πράγμα σε ένα τέλος είναι ότι ακολουθεί μια καινούρια αρχή... Τι κι αν είσαι ξυπόλητος;Τι κι αν γυρίζεις τον ίδιο δρόμο από την αρχή; Είσαι το ίδιο ελεύθερη να (ξανα)κάνεις αυτό που θες...η απλά να περιμένεις το επόμενο καλοκαίρι
ReplyDelete@ angel
ReplyDeleteoλα τα πραγματα εχουν μια φθινουσα πορεια!
μμμ
ReplyDeleteδεν ξερω πως θα ειμαι το επομενο καλοκαιρι.. αλλα αυτο ηταν ολιγον σαν λουκουμακι και με περισσια αχνη παρακαλω!