Φόβος είναι αυτό που αποφεύγεις να σκέφτεσαι, δίνοντας τις σκέψεις σου αλλού, αλλά περπατάει στα σκοτεινά σου δρομάκια και στις άγνωστες στροφές .
Φόβος είναι αυτό που καθημερινά δε δέχεσαι να αναφέρεις ούτε τ όνομα του.. αλλά το βρίσκεις στους αυξημένους σου παλμούς..
..αυτό που το ξορκίζεις ανάβοντας απότομα ένα φως.. οποιοδήποτε φως
.
.
.
αλλά είναι ακόμη εκεί..
Εμένα θα μου πεις...
ReplyDeleteκαι πάει ακόμα πιο πέρα, γίνεται τρόμος, πανικός ...
και σφίγγεις τα δόντια μέχρι να στεγνώσει ο ιδρώτας, το μυρμήγκιασμα να πάψει, να γυρίσει η ανάσα, να φωτίσει το μέσα ...
υπέροχη η φωτογραφία αλλά το κείμενο πολύ οικείο για να μην μου αποσπάσει την προσοχή
δεν υπάρχει τίτλος, όντως
:)
@ meggie
ReplyDeleteκαι που τις νυχτες ξυπνας με ιδρωμενες παλαμες..
το ειπες πολυ ωραια, μ αρεσει που με νιωθεις..
φιλια!
Και στην σημερινή εποχή.. σημάδια φόβου.. καθημερινά πολλαπλά..
ReplyDelete..ίσως γιατί πλέον η καθημερινότητα προσπερνά την σκέψη..
@ roadartist
ReplyDeleteενας ακομη φοβος παραπανω.. αυτος μουδιαζει ποδια και κινησεις.. για αυτο και οταν τελικα τα καταφερνεις μενει ο πανικος στο βλεμμα..
!
μμ..ο φόβος είναι σκοτάδι..
ReplyDelete@ okeanida
ReplyDeleteναι γιατι δε ξερουμε το τι θα αντιμετωπισουμε!
Μιλάμε οι φωτογραφίες είναι τέλειες. όσο πάνε και γίνονται καλύτερες.
ReplyDeleteΦόβος είναι αυτό που σε τρομάζει αλλά συνάμα σε κάνει να συνειδητοποιείς ότι είσαι ακόμα ζωντανός. Ότι μπορείς να αντιδράσεις. Ότι υπάρχεις κι αντιστέκεσαι.
ReplyDeleteΘα συμφωνήσω με το Δείμο, οι φωτογραφίες γίνονται όλο και καλύτερες...
@ δειμε μου
ReplyDeleteγια να καταλαβεις, η φωτο αυτη τραβηχτηκε τον ιουλιο που μας περασε ;))))
@ τελευταιε
ReplyDeleteοπωσδηποτε, βλεποντας το απο αυτη την πλευρα, θα ηθελα να φοβαμαι συνεχεια ;)))
για τις φωτογραφιες, σου απαντω ο,τι απαντησα και στο δειμο..
ισως η πρωτη επιλογη, απο μια ομαδα φωτογραφιων, να ειναι οι κατα καποιο τροπο (υποκειμενικο φυσικα τελειες)
ψαχνοντας ομως, αρχιζεις να διακρινεις και τις υπολοιπες..
*ασε που πιστευω πως καθε φωτογραφια μπορει να γινει ενδιαφερουσα με την καταλληλη επεξεργασια!
Φόβος είναι να βλέπεις τη ζωή σου να περνάει, σαν κινηματογραφική ταινία, μπροστά απ' τα μάτια σου με ταχύτητα ιλλιγγιώδη...τόσα χρόνια, όλα σε λίγα λεπτά...όσο διαρκεί μια εξέταση κάτω από ένα μηχάνημα, με το άγνωστο αποτέλεσμα...ανατριχιαστικό το συναίσθημα, το σφίξιμο...αξέχαστο.
ReplyDeleteκαλησπέρα :)
@ me:)
ReplyDeleteδε μου ετυχε ποτε να δω τη ζωη μου, αν και το εχω ακουσει απο ολους σχεδον αυτο..
μου ετυχε ομως, να νιωσω υπερβολικα ''χαρτινη'' και η μονη συνδεση με τη ζωη μου εκεινη τη στιγμη, ηταν οι γονεις μου απο τη μια και τα παιδια μου απο την αλλη..
δε ξερω αν ηταν φοβος τοτε, τοσο ξαφνικο που νομιζω πως δεν ειχα τα περιθωρια να φοβηθω.. ηταν κατι πιο μπροστα.. πιο πολυ..
*το θυμαμαι ακομη κι ανατριχιαζω
Ο φοβος συμπιεζει τα κυτταρα
ReplyDeleteδεν τα αφηνει να απλωθουν
να ζησουν..μας αρρωσταινει.
Πολλες φορες ειναι δημιουργημα
του μυαλου μας και ειναι πιο
επικινδυνος..σκοτωνει και την αγαπη.
Σκέφτομαι πως ο αληθινός Φόβος γεννήθηκε για να προστατεύει !!Αυτό το δηλητήριο που τώρα μας πνίγει και μας καταπίνει και μας τρελλαίνει είναι κάτι άλλο πια,ίσως μεταλλάχθηκε κι αυτός όπως τόσα άλλα,και μπορεί να μην έχει ακόμα "τίτλο" αλλά ασκεί τεράστια εξουσία πάνω μας !
ReplyDeleteΕξαιρετική η φωτογραφία !!!
Ας φωτίσουμε έστω και λίγα μέτρα γύρω μας ,κι ας μοιάζει προς στιγμήν το γύρω σκοτάδι πιο πυκνό...
καληνύχτα φεγγαρένια !
Θα έλεγα πως έχω ζήσει το φόβο στη χειρότερη μορφή του. Ήρθε με αυτό το προσωπείο που σε μουδιάζει όταν συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να κάνεις ΤΙΠΟΤΑ για να τον διώξεις. Απο εκείνη τη στιγμή μαθαίνω κάθε μέρα πώς να μικραίνω τους φόβους, να τους διώχνω με μια λέξη: ψυχραιμία...Χμμ...Δεν πιάνει πάντα...Είναι ζόρικο ταξίδι να ρίχνεις φως πάνω του για ανάκριση...Μπορεί όμως να συμβεί. Πραγματικά μπορεί. Και τότε ίσως να είσαι ελεύθερος, όπως έλεγε και ο Καζαντζάκης...
ReplyDelete@ kovo voltes
ReplyDeleteμου δινεις την εντυπωση ατομου που εχει ζησει και εχει τοποθετησει στα σωστα συρταρακια τα κομματια του..
εγω στην ηλικια σου.. χμμ πως να το πω.. ενα πραγμα ολα τα ειχα.. κι ισως ακομη, δε ξερω αν με καταλαβαινεις ;)))
πες μου πως κανω λαθος
Δεν ξέρω φεγγάρι μου αν κάνεις λάθος...Κάπου υπάρχουν κουτάκια και αλλού αναρχία...Το σίγουρο είναι ότι όταν δεις σκοτάδι, εκτιμάς περισσότερο το φως μετά, δεν είναι έτσι? Καταλαβαίνεις την εφήμερη φύση της ζωής...Και δεν σημαίνει ότι επειδή τα λέω και τα γράφω τα έχω καταφέρει ή τα καταφέρνω πάντα. Μου τα υπενθυμίζω να μη τα ξεχνάω...Μας τα υπενθυμιζω...
ReplyDelete@ kovo voltes
ReplyDeleteτην εφημερη φυση οπωσδηποτε την καταλαβαινεις..
απο εκει και περα ειναι θεμα χαρακτηρα του πως θα το εκμεταλευτεις αυτο..
και ωριμοτητας αν θελεις, που μου δινεις την εντυπωση πως την εχεις..
*εγω παλι, οχι ;)))))*
Ανάβεις ένα φως για να ξορκίσεις ένα φόβο...ή...ανάβεις ένα φως για να τον δεις καλύτερα;
ReplyDeleteΟι φόβοι συνήθως προστατεύουν κάτι σημαντικό που ακόμα δεν είμαστε έτοιμοι να δούμε, να αναγνωρίσουμε, να αποδεχτούμε...
Για να αφήσεις ένα φόβο να φύγει χρειάζονται δύο πράγματα, η απόφαση να δεις τα κομμάτια που κρύβει και ένα φως για να τα φωτίσεις...
Τα υπόλοιπα έρχονται σιγά σιγά.
φιλί
@ roundel
ReplyDeleteο φοβος φευγει οταν απομακρυνεται η κατασταση..
ή αν θελεις οταν θα εχεις φτασει τοοοσο κοντα!!!
Ο φόβος αντιμετωπίζεται μόνο κατά πρόσωπο, όταν βρίσκεται εκεί. Μπροστά μας. Όταν τον βλέπεις να σε κοιτάζει κατάματα. Τότε είναι καθαρό. Αναμετρήστε και το θέμα λήγει. Με πολλές απώλειες ή λιγότερες.
ReplyDeleteΤο πρόβλημα το αληθινό είναι όταν τον νοιώσεις αλλά δεν ξέρεις που είναι κοιτάζοντας τριγύρω, πίσω..
Δυστυχώς είμαστε στην δυσάρεστη πια θέση να μην τον αναγνωρίζουμε, έτσι δεν μπορούμε να τον αντιπαλέψουμε και τον νοιώθουμε να παίζει μέσα μας με τις εκκρίσεις των ορμονών μας και να παλιμπαιδίζει με τα συναισθήματα, τις ευθύνες και τις ενοχές μας.
Λυπάμαι που το λέω και μάλιστα δημόσια αλλά αλήθεια φοβάμαι αυτό μου το φόβο..
Καλή υπόλοιπη Κυριακή σας εύχομαι.
@ μαστερ
ReplyDeleteπολυ ομορφα και σωστα διαχωρησες τους φοβους σου..