φίλοι;;;

Άσχετο με ότι συμβαίνει γύρω μας και εντελώς ουρανοκατέβατη η σκέψη,  υπαρκτή όμως και την παραθέτω..

Από την μια λοιπόν,  έχεις τον έρωτα της ζωής σου,  τον οποίο λατρεύεις κι από την άλλη την σχεδόν παιδική σου φίλη την οποία και εμπιστεύεσαι.
Αυτοί οι δύο άνθρωποι δεν έχουν προς το παρόν λόγο να γνωρίζονται παρά μόνο μέσα από τα δικά σου λεγόμενα,  στον μεν έρωτα σου μιλάς για τη φίλη σου με όλα τα θετικά και αρνητικά της σχέσης σας,  στη δε φίλη σου,  μιλάς για αυτόν άλλοτε με τα καλύτερα κι άλλοτε με τα χειρότερα που ως γνωστόν συμβαίνουν και στις πιό ιδανικές σχέσεις.
Τον εκθειάζεις όμως όπως γίνεται συνήθως με τον πιό γλαφυρό τρόπο,  αποκαλύπτοντας  τον ερωτισμό του,  το πάθος του,  το φιλί και την αγκαλιά του έχοντας σα δεδομένο πως αυτά τα πράγματα είναι δικά σου και μόνο για σένα..

Κάποια στιγμή λοιπόν,  αυτοί οι δυο άνθρωποι,  εξ αιτίας σου ναι,   για το τυχαίο έχω έναν προβληματισμό συναντιούνται,  είσαι και εσύ μπροστά,  άσχετα αν δε βλέπεις την τύφλα σου,  όλα τα του έρωτα σου αφορούν εσένα και μόνο εσένα,  ποιά άλλη θα μπορούσε να τον αντέξει άλλωστε..  εδώ γελιέσαι,  γιατί λίγο πολύ όλες οι γυναίκες είμαστε πολύ υπομονετικά,  τρυφερά και χαδιάρικα  ζωάκια !

Κάτι λοιπόν παίρνει το αυτί σου,  για δουλειές,  ανταλλάσουν μέχρι και τηλέφωνα αλλά εσύ έχεις στρώσει σεντόνια και πουπουλένιο μαξιλάρι και κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου.

Με τον σύντροφο σου συνεχίζεις με μεγάλα διαλείματα χωρισμών αλλά και παθιασμένων συνειπάρξεων όπως συνεχίζεις και το να εκμυστηρεύεσαι τη ζωή σου στη φίλη σου,  ώσπου κάποια χρόνια μετά (σπίρτο η δικιά σου),  ανακαλύπτεις ότι οι δυό ''φίλοι'' σου γνωρίζουν ο ένας τον άλλον περισσότερο από όσο έχεις φανταστεί.

Ρωτώντας,  η μια αποφεύγει να  απαντήσει και ο άλλος υπερασπίζεται πως είναι καθαρός μ ένα τρόπο που μυρίζει από μακριά ότι είναι ένοχος..






Και μη μου ξαναπεί κανείς πως υπάρχουν πραγματικοί φίλοι..  τουλάχιστον όσον αφορά αυτή τη ζωή..

η φωτογραφία από το deviantart του χρήστη Stereofidelica