Άφησε τον εαυτό σου να παθιαστεί, να ερωτευτεί, να χαθεί.. το να χάσεις την ισοροπία σου για μια αγάπη είναι κομμάτι μιας ισοροπημένης ζωής..
Αυτά κι άλλα πολλά όμορφα σ αυτή την πολύ ταξιδιάρικη και θετική ταινία, βέβαια δε ξέρω πόσοι από εμάς θα μπορούσαν να ακολουθήσουν τον συγκεκριμένο τρόπο ζωής, με τις χιλιάδες υποχρεώσεις που μας ακολουθούν.. αλλά ok το να ονειρεύεσαι όσο διαρκεί μια ταινία δεν κοστίζει πάνω από ένα δίευρο αν είσαι συνεπής και την επιστρέψεις στην ώρα της..
Πληροφορίες για την ταινία εδώ
Η μουσική της επένδυση εκπληκτική, η Τζούλια Ρόμπερτς θεά.. νομίζω πως θα ήθελα πολύ να την ξαναδώ :)
γιατί όσο μεγαλώνουμε μοιάζει να μην χάνουμε αυτήν ακριβώς την ισορροπία; ή όχι; :)
ReplyDeleteφιλιά σου!
@ basnia
ReplyDeleteναι!
δε ξερω το γιατι..
νομιζω οτι οσο μεγαλωνουμε, αντι να απελευθερωνομαστε προσθετουμε φοβιες..
κι η αποριψη ειναι μια πολυ δυνατη φοβια..
κι αλλα πολλα ισως
φιλια κ απο μενα!
δεν είχα δίκιο που σου είπα ότι η ταινία είναι ένα όμορφο ταξίδι;
ReplyDeleteόταν δε φοβάσαι να ταξιδέψεις μέσα σου, δε φοβάσαι να ταξιδέψεις και με τον άλλον, τι και αν μας σκίζονται τα πανιά; εδώ και τα υφάσματα, εδώ και οι κλωστές να τα ξαναράψουμε!
φιλί ταξιδιάρικο
@ ρουντελακι
ReplyDeleteτι ομορφα που μου τα λες.. τι ομορφα..
πραγματικα υπεροχη ταινια !
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τη Roundel...Άνθρπωπος που χορταίνει απο ζωή, απο στιγμές, απο αυτούς τους καθημερινούς μικρούς ή μεγάλους αγώνες για την ψυχή του, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.
ReplyDelete*άσχετο, πλην σχετικό: ο χώρος που κάθεται η Ρόμπερτς, ονειρεμένος...Θέλω και εγώ :(
@ κοβω βολτες
ReplyDeleteαχα κι εγω πριν λιγο αυτην χαζευα..
*ηλιος σημερα ε; δε πιστευω να μη κατεβηκες στην παραλια ;)
η ανισορροπία της ισορροπίας
ReplyDeleteγουστάρω...
θετική σκέψη και
να ζούμε τη στιγμή
αυτή η απλή συνταγή
αλλά δύσκολο το μαγείρεμα
φιλιά
Εννοείται! Θα κόψω βόλτες στην πόλη ;)) Πάμε?
ReplyDelete@ logia
ReplyDeleteοχι δεν ειναι και τοσο απλο να ψαχνεις να βρεις τον εαυτο σου σε διαφορα σημεια της γης..
επισης δεν ευκολη η ολη η διεργασια ωστε να τον βρεις..
αν ομως και οταν τον βρεις, τοποθετεις καποια πραγματα με αλλο τροπο, σε αλλη σειρα..
@ κοβω βολτες
ReplyDeleteπαμε παμε.. ελπιζω ο ηλιος να μη μας αφησει ξανα ;)))
Πριν χρόνια φοβόμουν την απόρριψη, σήμερα στα 37 μου και μετά από σκέψεις, από αρκετη θεώρηση και αναθεώρηση πραγμάτων και καταστάσεων δεν τη φοβάμαι, ίσα ίσα που τη θεωρώ απολυτα φυσιολογικό κομμάτι στις σχέσεις μας και αναντίρρητο δικαίωμα όλων να το αισθανθούν και να το πράξουν. Δεν μπορούμε να είμαστε αρεστοι σε όλους όπως και δεν γίνεται να τους γουστάρουμε όλους... επίσης αλλάζουμε και για διάφορους λόγους άνθρωποι που τους θέλαμε μέσα στην ζωή μας κάποτε σήμερα μπορεί να μην τους μισούμε αλλα δεν μπορουμε και να πορευομαστε μαζί... Είναι πιο έντιμο κατα τη γνώμη μου να τους το πούμε ή να μας το πουν και να φύγουμε ή να φύγουν απ' τη ζωη τους/μας παρα να κοροιδευουμε αισθανόμενοι τυψεις για το πως αισθανομαστε...
ReplyDeleteαχ το είδα ωραίο!!!!! ξεσηκώθηκα να φύγω κι εγώ ...να πάω μόνη μου ταξίδι...να τρώω μόνη μου στην Ιταλία....κάποτε θα το κάνω λέω...:))
ReplyDelete@ agrampeli
ReplyDeleteεχεις απολυτο δικιο σε οτι λες..
@ elli
ReplyDeleteκαποτε ναι.. ισως κι εγω..
ονειρα ;))
την είδα κι εγώ την ταινία,
ReplyDeleteπριν χρόνια είχα διαβάσει το βιβλίο που ως βιβλίο είναι για τα γούστα τα δικά μου ακόμη καλύτερο ..
βόλτα στη παραλία κορίτσια ε;
αύριο εγώ ..
:))
@ meggie
ReplyDeleteτο σκεφτομαι κι εγω το βιβλιο, κι ας την ειδα την ταινια, νομιζω θα αξιζει
αυριο ελπιζω σε βολτα απογευματινη αν επιμεινει ο ηλιος κι αν δεν ειμαι κουρασμενη
να περασεις ομορφα :):):)
Κι εμένα μου αρέσει πολύ η Roberts.
ReplyDelete