H αγάπη μου είναι που άλλες φορές μοιάζει με ήρεμο ποτάμι, κι άλλες με χείμαρο.
Άλλες φορές μικρό πετραδάκι στη ρίζα ενός δέντρου κι άλλες βράχος σε κατολίσθηση.
Καταιγίδα σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, αλλά και κύμα παλιρροιακό που καταπίνει εκτάσεις ολάκερες.
Για λίγο, μπορεί να είμαι ένα φιλόξενο σπιτάκι κάτω από έναν ουρανό μπουκωμένο βροχή, ή ο ζεστός καφές πλάι στο φωτεινό παράθυρο που θα σε γλυκάνει μέσα στη δύσκολη μέρα σου, οι σελίδες ενός βιβλίου που θα χαλαρώσουν τις ώρες πριν τον ύπνο σου..
Όλα αυτά, είμαι εγώ..
πες μου πως δε με φοβάσαι και πως με αποδέχεσαι.. μόνο αυτό..
Ποιος φοβάται την αγάπη;...
ReplyDeleteΒλέπω λιακάδα μετά από καταιγίδα, εύχομαι να γίνει καλοκαίρι :)
ReplyDelete@ ψυχη μου
ReplyDeleteπολλοι φοβουνται πολλα, δε ξερω..
@ ηλιογραφε
ReplyDeleteοπωσδηποτε
thx για την υπεροχη φωτο, που μονο αγαπη μου εβγαλε ;))))
ναι, πολλοί φοβούνται την αγάπη κι ας ακούγεται περίεργο ..
ReplyDeleteπολύ όμορφη η φωτογραφία
:))
@ meggie
ReplyDeleteκι εμεις οι ιδιοι ειμαστε που τρομαζουμε..
δεν ειναι υπεροχη η φωτο;
τραβηγμενη με το κινητο.. δεν ειναι απιστευτη;
φιλια
Αυτο που είσαι Στέλλα έχει μεγάλη γοητεία και όποιος φοβάται περαστικά του...ας προσεχε!
ReplyDeleteΕγω δε θα σου πω γιατί ξέρεις!
Αν σου πει ο οποιοσδήποτε ότι σε φοβάται και ότι δε σε αποδέχεται τότε δε σου αξίζει...
ReplyDeleteΓνώριμο το μέρος της φωτογραφίας, έχει να κάνει με τη διαδρομή προς το Καρπενήσι μήπως;
Θα συμφωνήσω απολύτως με τη roundel...Οι φόβοι ας πανε στο καλό και ακόμη παραπέρα...;)))
ReplyDelete@ ρουντελακι μου γλυκο !
ReplyDelete@ τελευταιε
ReplyDeleteη αληθεια ειναιπως το μονο που δε ρωτησα ειναι που ειναι αυτο το μερος.. με συνεπηρε τοσο το συναισθημα ;)))
@ κοβω βολτες
ReplyDeleteαυτο δα ελειπε.. να μη συμφωνησεις χχχχχ
καλημερες καλημερες :):)***