-.. Τι κάνουν οι άνθρωποι εκεί κάτω κι αντί να στολίζουν τις φωλιές τους τρέχουν συνεχώς.. Τι ψάχνουν.. ρώτησε η μια, ενώ καθάριζε με προσοχή το λαιμό ενός σπασμένου μπουκαλιού.
-.. Α! Το κομματάκι που λείπει από την ψυχή τους ψάχνουν. Και τρέχουν. Και κολλούν ό,τι βρεθεί στη θέση του προσπαθώντας να παραστήσουν την εικόνα που ονειρεύτηκαν. Και όλο βρίσκουν κάτι παράταιρο. Που δεν κολλάει. Και όλο η εικόνα παραμορφώνεται. Και όλο το όνειρο χάνεται. Έτσ΄ είναι οι άνθρωποι. Μην ασχολείσαι.
- Κι αυτός εκεί.. τόση ώρα στη γωνιά παίζει φυσαρμόνικα..
- Άσ΄ τον αυτόν. Μαδά τ΄ 'ονειρό του και ταίζει τα σκυλιά.
- Άσ΄ τον αυτόν.. Μπορεί κάτι να ξέρει παραπάνω.., αλλά δε θα τον ρωτήσει ποτέ κανείς.
Ήσυχη νύχτα. Ο ουρανός ήταν γεμάτος αστέρια.
Κι εκεί, στη γωνιά του δρόμου, κάποιος έπαιζε συνέχεια φυσαρμόνικα..
Αλκυόνη Παπαδάκη
''Τι σου είναι η αγάπη τελικά''
Υπέροχο
ReplyDeleteΗΡΘΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΑΦΗΣΩ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΕΥΧΗΘΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΓΕΜΑΤΟ ΧΡΩΜΑΤΑ-ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ.ΘΑ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΑΛΙ ΝΑ ΣΑΣ ΒΡΩ ΚΑΛΑ ΟΛΟΥΣ-ΟΛΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΜΟΥ ΤΕΛΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.
ReplyDeleteΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!!!
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ!!!!
@ sarper
ReplyDeleteμε εκφραζει..
@ σκρουτζακο
ReplyDeleteνα περασεις υπεροχα οπου κι αν πας..
ενα τετοιο διαλειμα το χρειαζομαστε ολοι μας..
ραντεβου το σεπτεμβρη;
φιλια πολλα!
Το διάβασα πριν λίγες μέρες. Ωραίες φράσεις χρησιμοποιεί η Παπαδάκη, ορισμένες πολύ εύστοχες εικόνες όπως αυτή που διάλεξες, μα τόσο ίδια πια κάθε φορά, σε κάθε βιβλίο της, σχεδόν άγευστη πλέον. Αναζήτησε το "Παίξε μαζί μου" της Μικαέλλας Σφηνιά (εκδ. Καστανιώτη). Νομίζω θα σου αρέσει πιο πολύ (αν και το βάζω και αυτό σε κατηγορία "βιβλίο παραλίας")
ReplyDelete;))
@ kovo voltes
ReplyDeleteθα συμφωνησω μαζι σου, ειχα πει πως δεν θα ξαναδιαβασω παπαδακη, δε με πειραζε το στυλ που επαναλαμβανοταν, γιατι το εχω αγαπησει και μ εχω βρει πολλες φορες μεσα, αλλα αυτος ο πεσιμισμος που υπαρχει σε ολες τις ιστοριες της..
εχοντας ομως παααρα πολυ καιρο να διαβασω ενα βιβλιο με ευχαριστηση απο την αρχη ως το τελος, την διαλεξα ως κατι ευπεπτο κι ευχαριστο για τα γουστα μου, ηξερα πως θα ενιωθα την καθε φραση και θα το απολαμβανα..
μ αρεσει λοιπον, μ αρεσει ακομη οσο κι αν επαναλαμβανεται, δε το μετανοιωσα.. και το κυριοτερο ξερω πως αισιως θα φτασω στην τελευταια σελιδα..
αυτο που μου προτεινεις θα κοιταξω να το βρω, αν και φλερταρω με κατι μαλλον αστυνομικο.. ελεγα να παρω ''τα αιχμηρα αντικειμενα'' απο τις εκδοσεις μεταιχμιο
καλο σ/κ