Θα ανάψεις μια φωτιά
Θα ξαπλώσεις στην αμμουδιά
τα χέρια κάτω από κεφάλι
Θα ξεχαστείς στην απειρία
Θα θαυμάσεις
Θα απορήσεις
Θα νιώσεις μικρός
Θα μου ζητήσεις ένα ποτό, ίδιο με τότε
Και χωρίς να στρέψεις το βλέμμα από τα άστρα
Θα γεμίσεις τις τσέπες σου μ αυτά..
''Και μες το αίμα σου
Έν' άστρο πάντα ταξιδεύει''
Είσαι όμορφη
Αλφαβητάριο, 1954
Τάκης Βαρβιτσιώτης
παράξενο αίσθημα: όταν ο λόγος σε εκφράζει τόσο.
ReplyDeleteθα κλείσω τα μάτια για να νιώσω.
Πολύ όμορφη ανάρτηση ... νοσταλγική ... και πάντα τα αστέρια μας κάνουν να νιώθουμε μικροί ... καληνύχτα ...
ReplyDeleteγοητευτικό
ReplyDeleteάραγε ποιο αστέρι κυλά και στο δικό μας σώμα;
@ ταξιδιωτη
ReplyDeleteαυτος ειναι ο σκοπος μου ;)
@ Λια
ReplyDeleteερωτικο μυστηριο !
@ summertime
ReplyDeleteμου θυμησες καποτε, πριν πολλα χρονια που ειχα διαλεξει το δικο μου αστερι αναμεσα στα τοσα του νυχτερινου ουρανου :):)
Ανατρίχιασα! Να μας χαρίσεις κι άλλα τέτοια όμορφα ποιήματα. Δεν καταλαβαίνω γιατί η βιβλιοθήκη μου είναι άδεια από ποίηση ενώ μ' αρέσει τόσο.
ReplyDelete@ librarian
ReplyDeleteσοφα λογια, σα χαικου..
μη νομιζεις πως εγω εχω στις βιβλιοθηκες μου ποιηση, αλλωστε την χρειαζομαι λιγες αλλα καλες στιγμες οποτε καλυπτομαι απο το google, ακομη κι απο καποια blogs :):)