Sunday, August 28, 2011

καλοκαιρινές στιγμές

Θέλω να πιστεύω πως είσαι κάπου εκεί..

Ανακαλύπτεις νέους τρόπους επικοινωνίας και προσέγγισης..
Τριγυρνάς σε απάτητους δρόμους..
Γυρίζεις τις σελίδες του αγαπημένου σου βιβλίου..
Ξυπνάς..  Κοιμάσαι..
Σκέφτεσαι..
Ξεπλένεις την αλμύρα από το δέρμα σου..
Απλώνεις τα ρούχα σου στη βεράντα..
Στεγνώνεις την βρεγμένη σου πετσέτα..

και ρουφάς την κάθε σου στιγμή,  αντίδοτο στην μελαγχολία ενός φθινόπωρου που έρχεται..

8 comments:

  1. Όλοι υπάρχουν , όλοι είναι κάπου εκεί , το θέμα είναι το αν ποτέ θα τους συναντήσεις...=/

    ReplyDelete
  2. χχμμμ μαλλον οχι ;)

    ReplyDelete
  3. η ελπίδα μπορεί να παραμείνει ωστόσο ;)

    ReplyDelete
  4. οι σκεψεις ειναι της στιγμης.. μετα ολα διαλυονται :):)

    ReplyDelete
  5. πόσο δίκιο έχεις γι αυτό :/

    ReplyDelete
  6. Όλοι και όλα υπάρχουν αρκεί να απλώσουμε το χέρι και να τα τραβήξουμε δίπλα μας... Κι αν δεν θέλουμε να τα ακουμπήσουμε γιατί απλά φοβόμαστε ότι θα τα χαλάσουμε? Μελαγχολία για ό,τι χάθηκε, αλλά ελπίδα για ό,τι αρχίζει. Κι αν δεν θες να χαθεί?

    ReplyDelete
  7. @ moutro

    οχι οχι.. συμφωνω στο οτι ολα ειναι διπλα μας
    αλλα στο να απλωσουμε το χερι και να τα φερουμε κοντα μας θα πρεπει να συντρεξουν διαφορες καταστασεις..

    να συνομωτησει το συμπαν βρε παιδι μου.. και οχι οταν θελει αυτο, αλλα οταν θελουμε εμεις ;)))))


    καλημερα!

    ReplyDelete
  8. Αντίδοτο σε μια γλυκιά μελαγχολία...

    http://bit.ly/oTFwOA

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...