Aπογοητεύτηκα..
Πρώτα απ' όλα επειδή μου έχετε στερήσει τα σχόλια σας.. να υποθέσω πως δε σας έκανε εντύπωση κάτι; ούτε ένα ''κλικ'';
Προσωπικά νιώθω ότι διάβασα ένα γεμάτο βιβλίο το οποίο όμως δε με γέμισε. Τουλάχιστον όχι με τις εικόνες και τα συναισθήματα που θα ήθελα.
Κάτι άλλο περίμενα και ξέρω πιά πως αν δε το πάρεις αυτό από τις πρώτες σελίδες ενός βιβλίου δεν περιμένεις να το πάρεις στις τελευταίες..
Υπογράμμισα αρκετά κομμάτια του, τίποτα όμως τόσο σημαντικό για να το μεταφέρω εδώ..
Κλείνω με την τελευταία φράση ''τις αναμνήσεις τις συλλέγουμε, δεν τις μοιραζόμαστε ποτέ'' και περιμένω τα σχόλια σας..
Δ μ'αρέσει που απογοητεύτηκες, ει...Μάλλον δεν συντονιστήκαμε καλά μου φαίνεται...Όπως και να'χει, εγώ είχα ενθουσιαστεί που λες με το βιβλίο. Έγραφα μάλιστα τότε το εξής (πάντα κρατάω σημειώσεις για βιβλία): "Ο Γκαρσέν ως κριτικός λογοτεχνίας μπλέκει πάρα πολλά ονόματα συγγραφέων, ηθοποιών, ταινιών. Λογοτεχνία και σινεμά παρόντα συνέχεια. Μια αύρα κουλτούρας, ελίτ και διαστροφής συνάμα. Σε συνεπαίρνει...". Απο τη μια υπάρχει η Κλάρα που θεωρεί τον συναισθηματισμό την υπέρτατη διαστροφή (προσπαθεί με νύχια και δόντια να τον αποφύγει), απο την άλλη η Χίλντα, παθητική και υπομονετική και είναι και ο πιτσιρικάς που μοιάζει να χρωστάει τα πάντα και τίποτα στις δύο αδερφές. Λέει κάπου ότι παρ'ολο το κακό που του έκανε η Κλάρα "της οφείλω ότι δεν με άφησε να βυθιστώ σε λήθαργο". Να λοιπόν πώς απο το κάθετι, καλό ή κακό μπορείς να 'φιλτράρεις' και να κρατήσεις όσα αξίζουν πραγματικά...Καλό και κακό εξάλλου, φιλοδοξία και αθωότητα, πάντα μα πάντα θα είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος που λέγεται άνθρωπος...
ReplyDeleteΜε συγχωρείς που δεν συμμετείχα.
ReplyDeleteΉθελα, μα η ψυχολογία μου είναι αρκετά πεσμένη αυτές τις μέρες. Με όλα όσα γίνονται, είμαι πραγματικά πολύ άσχημα. Δε μπόρεσα ούτε να πάρω το βιβλίο τελικά :(
Οι συλλέκτες είναι μυστήρια πλάσματα, συλλέγουν αποκλειστικά και μόνο για τον εαυτό τους.
ReplyDeleteΈχουν πάντα τα μάτια ανοιχτά για καινούργια κομμάτια σαν να πρόκειται για συμπλήρωση παζλ.
Έχω αρκετές διπλές σπάνιες αναμνήσεις.
Αλλάζουμε;
: )
Νομιζω οτι ηταν η εβδομαδα λιγο τρελλη. Για ολους.
ReplyDeleteΤο βιβλιο δεν με ενθουσιασε, αλλα καποια κομματια του θελω κι εγω να τα σχολιασω. Το απογευματακι ελπιζω να βρω λιγακι χρονο γιατι τωρα τρεχω.
Ειναι η πρωτη αποπειρα να κανουμε ομαδικο διαβασμα. Καθε αρχη και δυσκολη :)
καλο μεσημερακι!!!
"Κάτι άλλο περίμενα και ξέρω πιά πως αν δε το πάρεις αυτό από τις πρώτες σελίδες ενός βιβλίου δεν περιμένεις να το πάρεις στις τελευταίες"
ReplyDeleteΆυτό γίνεται με την ταινία, τη γυναίκα και το βιβλίο :)
Οι αναμνήσεις δεν είναι νομίσματα!
ReplyDelete@ kovo voltes
ReplyDeleteΈχω ανάγκη να μάθω πως η Κλάρα γύρισε σελίδα, πως η ζωή ξαναπαίρνει δειλά το δρόμο της, για να συμφιλιωθώ με τον εαυτό μου.
Αγνοώ τι μ δένει με αυτή την τσακισμένη μοίρα και γιατί εξακολουθεί να με προκαλεί, ενώ έχω παραιτηθεί από όλα.
Ούτε γνωρίζω που οφείλεται η αίσθηση ότι της έχω υποχρέωση. Κι όμως, ήδη από την πρώτη μας συνάντηση, μόνο στενοχώριες και απογοητεύσεις μου έδωσε :
η Λετσιά έφυγε, η έμπνευση μ' εγκατέλειψε, παραιτήθηκα από το ραδιόφωνο και, στην πιό παραγωγική μου ηλικία, βρέθηκα να ζω σε ένα κεδρόδασος, σαν εργάτης σε αλυκές, χωρίς ηλικία.
Μου αποκάλυψε όμωε κι όλα;-ήταν άραγε ηθελημένο;-το πιο σκοτεινό κομμάτι της ψυχής μου. Με έσωσε από το βόλεμα, έξυσε με τα νύχια της το αγαθό μου προσωπείο, μου άνοιξε τα μάτια. Με λίγα λόγια, της οφείλω το ότι δεν με άφησε να βυθιστώ σε λήθαργο.
Μου φαίνεται πως σήμερα έχουμε φτάσει στο ίδιο οριακό σημείο, εγώ στην ανεμοδαρμένη ακτή μου, κι εκείνη δε ξέρω σε ποιό χιονισμένο βουνό. Θα ήταν καλά να ξαναβρεθούμε. Θα στηρίζαμε ο ένας τον άλλον είμαι βέβαιος..
_________________
όμως δε στήριξαν ο ένας τον άλλον μετά από όλο αυτό που έζησαν.. όπως ήταν λογικό..
_________________
για μενα η πιο σημαντικη παραγραφος του βιβλιου.. οπως και η φραση στη σελίδα 142
''Κυριοι, ο ήλιος πέφτει, πιαστε τον!''
@ roadartist
ReplyDeleteολα οσα γινονται, θα συνεχισουν καλως ή κακως να γινονται.. μα εμεις πρεπει να ζησουμε το σημερα σωστα;
@ αχιλλεα
ReplyDeleteολοι για τον εαυτο μας συλλεγουμε, ειμαστε ειδος γεματο απο εγωισμο, ακομη κι αν δε το εχουμε συνειδητοποιησει :)
@ dee dee
ReplyDeleteθα ειναι ανοιχτη αυτη η γραμμη των σχολιων.. οποτε δεν εχει καμμια σημασια ο χρονος
_______________
η εβδομαδα δυσκολη και το τελος της λιγο πιο βαρυ
χρειαζομαι επειγοντως αγκαλια και καφε :-D
@ ηλιογραφε μου
ReplyDeleteμε την ταινια και με το βιβλιο το εχω ζησει.. τι πιο ευκολο, τα αφηνεις και τα δυο στη μεση..
οσο για τον αντρα που αφορα τη δικη μου περιπτωση, χχμμμ τωρα που το σκεφτομαι, ναι θα συμφωνησω.. κι εκει ειναι η δυναμη.. να αφησεις την κατασταση στη μεση.. ελα ομως που συνηθως δεν εγκαταλειπεις τοσο ευκολα και τρως τα μουτρα σου μετα :-D
@ ηλιογραφε μου
ReplyDeleteκαποια πραγματα στο μοιρασμα χανουν την αξια τους..
καλο σ/κ να εχουμε
φιλια!
* σελ 56. Με κινδυνο να παρεξηγηθω θα πω οτι μου αρεσε πολυ η παρακατω περιγραφη:
ReplyDelete"Τα χερια της γλιστρησαν απαλα μεχρι το πεος μου και το αγκαλιασαν σαν να'ταν πηλος, για να φτιαξουν ενα γλυπτο εφημερο. Ηταν ομορφα."
* σελ 88. Δεν μου φανηκε καθολου αληθοφανες το γραμμα χωρισμου της Λετισια. Πολυ κυνισμος απο το τιποτα. Δεν φανηξκε σε κανενα σημειο να διεκδικει εντονα κατι, αλλα παραπονιεται για οσα δεν την δοθηκαν.
* Στον αντιποδα, θεωρω πολυ πετυχημενο (επειδη γραφτηκε απο αντρα) τον τροπο που δειχνει να του λειπει η Λετισια. Χωρις ρομαντισμους και φανφαρες. Του λειπει πρακτικα, στην καθημερινοτητα του, σε οσα ειχε απλα συνηθισει να εχει. Ετσι νομιζω συμβαινει στους περισσοτερους (απο υπερμετρη αισιοδοξια δεν λεω σε ολους) κι ας θελουμε εμεις να φανταζομαστε άλλα :)
αυτα για τωρα.... τα ξαναλεμε στο επομενο διαλειμμα :)
Η αυτογνωσία λοιπόν δεν δρα θεραπευτικά τάχα; Η γνώση της φύσης του ανθρώπου δεν έπρεπε να μας κάνει πιο εκλεπτυσμένους; Παραδεχόμασται και απεκδυόμασται ή πρέπει απλά να αποδεχόμασται;
ReplyDeleteΣτην απάντηση που θα δώσεις συμφωνοδιαφωνώ.
: )
σήμερα σε ανακάλυψα τυχαία
ReplyDeleteμην απογοητεύεσαι ποτε ,οταν μπιραζεσαι κάτι και δεν έχει ανταπόκριση
εσύ έκανες αυτό που ένιωσες
θα σε παρακολουθώ και σπεύδω αμέσως να δω γιατί πραγμσ έγραψες \την καλημέρα μου
@ dee dee
ReplyDeleteγια το γραμμα της Λετισια
πολυ κυνισμος για μια γυναικα, αλλα δειχνει οτι εχει υποβιβαστει μεσα της απο τις ιδιες τις ενεργειες του..
του τα λεει ακριβως ως εχουν αλλωστε δε δινει περισσοτερες λεπτομερειες για τον χαρακτηρα της νομιζω..
η Λετισια ειναι και παραμενει κομπαρσος στην ολη ιστορια..
@ αχιλλεα
ReplyDeleteτο να γνωριζουμε δε σημαινει και πως αποδεχομαστε.. οπως δε σημαινει και πως πασχιζουμε να γινουμε καλυτεροι..
μπορουμε καλιστα να ειμαστε αδιαφοροι ή απαθεις!
@ ασωτος γιος
ReplyDeleteμιλαμε για το βιβλιο ''οι δυο αδελφες απο την Πραγα''
ομαδικη αναγνωση, σχολια κλπ
Το έχω διαβάσει εδώ και μιάμιση εβδομάδα και είναι σαν να λέω εδώ κι ενάμιση αιώνα ..
ReplyDeleteούτε εμένα με γέμισε καρδούλα μου, αν όχι από τις πρώτες σελίδες, ούτε και από τις επόμενες, γιατί πάντα κάνω υπομονή ..
όσο για την τελευταία πρόταση, μπορεί να είναι η μοναδική αναφορά που θα έκανα από το βιβλίο αυτό .. ή ίσως να είναι και η πρόταση που "ερμηνεύει" όλο το βιβλίο
ε; τι λες;
και η "ερμηνεία" είναι πολύ προσωπική υπόθεση
φιλί μάτια μου
καλημέρα
ReplyDeleteκαλή εβδομάδα.
πάει, τέλειωσε το βιβλίο!
αμήν.
αυτό το βιβλίο, όταν το άρχισα, στις πρώτες σελίδες, μου δημιούργησε μια υπόγεια δυσαρέσκεια.
αλλά δεν το έβαλα κάτω και το διάβασα όλο.
Σε πρώτη φάση αναρωτιέμαι πώς επιλέχτηκε αυτό το βιβλίο για να διαβαστεί από γυναίκες. τυχαίο. εντάξει.
αν ήθελα, πάλι, να είμαι πολύ κακιά θα έλεγα πως ο συγγραφέας είναι ό,τι πρέπει για να γράφει ταξιδιωτικούς οδηγούς.
αλλά είμαι καλός ανθρώπους κι έτσι κατανοώ πόσο δύσκολο είναι να είναι κανείς κάτι μα να θέλει να είναι κάτι άλλο. Γιατί άλλο πράμα κριτικός λογοτεχνίας κι άλλο συγγραφέας.
σελ. 92
"ειλικρινά νομίζεις ότι η αγωνία σου να γράψεις κάτι ενδιαφέρει κανέναν;"
σελ. 112
"η συγγραφή ενός απωθητικού μυθιστορήματος με ανακούφιζε".
εν τω μεταξύ
σελ.83
"Έπειτα από 30 χρόνια στο επάγγελμα, παρέμενε, για το Παρίσι, μια ξένη, μια Ανατολικοευρωπαία.
και σελ.151
"-Ηλίθιε! Μυξιάρικο! Παλιογάλλε! Συγγραφέα της πεντάρας!"
τί είναι όλα αυτά;
πού είναι το βάθος;
κι όλα αυτά τα ονόματα από το αυτοκίνητο clio μέχρι δεν ξέρω κι εγώ, χμμμμ...
πολύ ωραία. τα καλά τώρα.
σελ 75 ..μια παλιά ασπρόμαυρη καρτ ποστάλ...
όλο αυτό το κομμάτι μου άρεσε. νομίζω πως το βιβλίο γράφτηκε για να υπάρχει αυτό το κομμάτι εκεί.
και η φύση. Η δύση των ευτυχισμένων στιγμών με τη Λετισια κι η φύση στην απομόνωση.
Πάντως η καλή αρχή έγινε. Και κάθε αρχή και δύσκολη. Κι ελπίζω να έχουμε συνέχεια μ ένα άλλο βιβλίο.
@ χλοη
ReplyDeleteθα συμφωνησω μαζι σου
δεν ειναι το βιβλιο που θα θα ευχαριστηθεις να κρατας σημειωσεις.. ισως να φταιει κι η μεταφραση.. ισως να μη μπορουμε να πιασουμε το πνευμα του συγγραφεα..
@ summertime
ReplyDeleteκατ αρχην να σε ευχαριστησω γιατι φανηκε να καταλαβαινεις τι σημαινει ''διαβαζουμε ολοι μαζι ενα βιβλιο'' περισσοτερο απο ολους μας
δεν θυμασαι πως επιλεχτηκε το βιβλιο; επεσαν στο τραπεζι διαφορες προτασεις και ακολουθησε κληρωση
για να πω την αληθεια απο την αρχη, ηθελα να διαβασουμε αυτο το βιβλιο, αλλα καπως αλλιως το φανταστηκα
με κουρασαν αφανταστα οι διαφορες αναφορες σε ταινιες, σε βιβλια και προσωπα.. ηταν σαν ο συγγραφεας να ηθελε να ριξει το μπαλακι αλλου..
ναι κι εμενα θα μου αρεσε να το ξανακανουμε, αρχιστε να σημειωνετε τιτλους βιβλιων
καλη εβδομαδα ευχομαι και παντα ετσι, οτι κανεις να το ζεις και να το νιωθεις ως το μεδουλι
:)
:)
έχεις διαβάσει το βιβλίο "τί αξία έχει η αλήθεια ερημίτη μου;"
ReplyDelete