έρωτας ξανά

Λέγαμε λοιπόν πως ο έρωτας σε κάνει να χάνεις την αξιοπρέπεια σου..  είναι μια περίοδος που συγχωρείς τα πάντα στον εαυτό σου αλλά και στον άλλον..  τίποτα δε δείχνει λάθος αρκεί να είμαστε μαζί..  εσύ κι εγώ..  το κέντρο του κόσμου..

Τι γίνεται όμως όταν όλη αυτή κατά τα άλλα μαγευτική κατάσταση φτάσει στο τέλος της;
Συνήθως ο ένας από τους δυό δίνει το τέλος,  ο άλλος ίσως ακόμη διεκδικεί.  Όμως ο χρόνος δείχνει ότι δεν υπάρχει καμμία άλλη ευκαιρία.  Την ημερομηνία λήξης την έχουμε περάσει προ πολλού.
Μετά τι;
Θυμός;
Αποδοχή;
Όλα τα στάδια είναι μπροστά σου.  Παλεύεις,  κολυμπάς και το ξεπερνάς.  Και το αποδέχεσαι.  Και το μόνο που θέλεις είναι αυτός ο άλλος που υπήρξε κάποτε το κέντρο της ζωής σου να είναι φίλος σου.  Να συνεχίσει να είναι ο άνθρωπος που εκμυστηρευόσουν τα πάντα κι αυτός σε καταλάβαινε.  Δεν υπήρξε ποτέ κάποιος που να του πεις τόσα πολλά για σένα και να σε καταλαβαίνει τόσο πολύ.

Και μετά ξυπνάς από το όνειρο.
Γιατί αυτός ο άνθρωπος δεν υπάρχει,  γιατί έχει αλλάξει όπως έχεις αλλάξει κι εσύ κι όπως καθημερινά αλλάζουμε όλοι μας.
Και κυρίως..  γιατί μπορείς να αποδεχτείς τα πάντα, όπως π.χ  ένα καινούργιο πρόσωπο στη ζωή του,
αλλά δε θα μπορέσεις ποτέ να αποδεχτείς ότι εξ αιτίας αυτού του ανθρώπου έβγαλες προς τα έξω εκείνο το κομμάτι του εαυτού σου που ποτέ δεν ήξερες και που στην πορεία μίσησες.
Γιατί πάντα στο πρόσωπο του θα βλέπεις αυτό..  κι οι άμυνες που προβάλεις εξ αιτίας αυτού του γεγονότος είναι που σε κάνουν ψυχρό,  εγωιστή και  κυνικό..

Σωστά;