Oι αργοί ρυθμοί είναι σπάνιοι στις μέρες μας, όσο και απολαυστικοί. Το κάθε λεπτό αποκτά διπλάσια υπόσταση κι έχεις όλο το χρόνο να ταξιδέψεις στην έρημο σαν μια περιπλάνηση στο σκοτεινό μεδούλι της ανθρώπινης συνείδησης.
Της δικής σου συνείδησης. Αν βέβαια αντέχεις να φτάσεις ως εκεί. Η αλήθεια είναι χείμμαρος που καμμιά φορά σε πνίγει. Η άρνηση της πραγματικότητας, άμυνα αλλά όχι για πολύ. Πόσο έχεις συμβάλλει σε καταστάσεις που δεν θα συγχωρούσες τον εαυτό σου; Και μετά τις ενοχές τι; Ακολουθεί ποτέ η κάθαρση; Προσωπική και κοινωνική!
Τούρκικη ταινία σε σκηνοθεσία του Νουρί Μπιλγκέ Τσειλάν, μια καλλιτεχνική πλευρά των γειτόνων μας που πρέπει να γνωρίσουμε.
Σιγουρα καθετι ωραιο πρεπει να το βέπουμε.
ReplyDeleteΝα περασεις καλο τριημερο.
Κάπου διάβασα ότι σκηνοθετική τείνει κάπου μεταξύ αγγελοπουλικού στυλ και σοβιετικής σκηνοθεσίες τοπίων...
ReplyDeleteΤο προλογησες τοσο ομορφα που σιγουρα θα το εχω υποψιν μου :)
ReplyDeleteκαλο τριημερο φεγγαρενια μου (εγω ακομη βηχω, εσυ συνηλθες;;;)
xxxxxxxxxxxxx
Μάλλον πρέπει να τη δω.
ReplyDeleteΕκπληκτική ταινία. Υπάρχει στο διαδίκτυο φυσικά για όσους δεν την έχουν δει. Έχει δίκιο ο δείμος του πολίτη. Αγγελοφέρνει. Οι παύσεις χωρίς διαλόγους στην ταινία είναι αρκετές. Μιλάνε όμως από μόνες τους.Ο ήχος στη φύση αποτυπώνεται όπως είναι ακριβώς στην πραγματικότητα.Τα προβλήματα άκρως ρεαλιστικά. Σαφώς και υπάρχουν απολαυστικοί, εντελώς φυσικοί διάλογοι. Δεν σε κουράζει καθόλου. Θα μπορούσε με μια προσαρμογή να ήταν κάλλιστα ένα ντοκιμαντέρ. Μιας και η ταινία αποτυπώνει ακριβώς την καθημερινότητα της επαρχίας. Του χωριού. Τι λένε, πως αντιμετωπίζουν ένα φόνο και τι διαστάσεις τελικά του δίνουν. Αξίζει!
ReplyDeleteΜπράβο σου για την αναφορά στην συγκεκριμένη ταινία, είναι πάρα πολύ καλή..
Θα την δω σίγουρος πως θα με συνεπάρει,
ReplyDeleteτι περιγραφή είναι αυτή;
: )))