Eίναι κάτι μέρες ισοπεδωμένες τόσο πολύ που τίποτα δε σου κινεί το ενδιαφέρον.. ούτε η γεύση του καφέ, ούτε η δουλειά, ούτε καν το γλυκό που έχεις κατά νου να φτιάξεις..
Είναι κάτι μέρες που το μόνο που θέλεις είναι να έρθει κάποιος, να σε τραβήξει από το χέρι, να σε πάει βόλτα, να σου κάνει κουβέντα, να σου βάλει στο μυαλό σκέψεις, να σε πάρει αγκαλιά και να σ αφήσει να κοιμηθείς μέσα της γλυκά γλυκά.
Είναι κάτι μέρες που σκέφτομαι πως το μόνο που έχει καταφέρει το πέρασμα του χρόνου είναι να χάνω όλο και πιό πολύ την εμπιστοσύνη μου.. σε πρόσωπα και καταστάσεις..
Είναι κι αυτό μέσα στη ζωή, όσο και να μας πικραίνει. Χάνουμε την εμπιστοσύνη και επειδή μεγαλώνουμε κι ωριμάζουμε. Είναι ζητήματα εμπειρίας και πείρας από τη ζωή.
ReplyDeleteΝα σε πάω μια βολτίτσα για ένα καφεδάκι που θα το παραγγείλεις σε γλώσσα που δεν..καταλαβαίνει η γκαρσόνα?? χιχιχι ;))
ReplyDelete*την έχουμε αμελήσει αυτή τη βόλτα, το ξέρω...
Ευτυχώς είναι σπάνιες, τουλάχιστον για μένα, αυτές οι μέρες!
ReplyDeleteΤην καλησπέρα μου.
Όλα καλά θα πάνε...να ορίστε η μέρα τέλειωσε και αύριο ξεκινά μια καινούρια!Καληνύχτα κοριτσάκι!
ReplyDeleteΕίναι αυτές οι μέρες οι άτιμες... το μόνο που με παρηγορεί είναι πως "αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα"
ReplyDeleteνα πω καλή εβδομάδα κι ας πάει για Τρίτη.
ReplyDeleteβιβλίο να βρούμε, βέβαια!
μόλις τελειώσεις αυτό που διαβάζεις, χαλαρά, θα διαλέξουμε ένα και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει.
ένα περίπατο πεθύμησα κι εγώ.
κι ένα τζιν τόνικ με λίγη καλή τζαζ...
Κι όπως τη χάνεις, την χάνουν κι αυτά. Μήπως θα πρέπει να το πάμε λίγο ανάποδα;
ReplyDeleteΠόσο σε καταλαβαίνω. Σαν επιθυμία να γίνουμε και πάλι παιδιά..
ReplyDeleteΚαλημέρα Στέλλα μου πολλές ευχές και από εδώ για τα γενέθλιά σου!
ευχαριστω πολυ για τα σχολια σας.. μου φτιαχνουν παντα το κεφι..
ReplyDelete@ ευχαριστω για τα χρονια πολλα margo
να ειστε ολοι καλα!
Nα'μαι και εγω!!
ReplyDeleteΤι εννοείς δειγματολόγιο?