Friday, May 11, 2012

σκέψεις κομμάτια





Πόσο μπορεί ένας άνθρωπος να μισήσει τον εαυτό του;
Κατά πόσο μπορεί να αναγνωρίσει τα λάθη του;  Να αποκτήσει επίγνωση των πράξεων του;  Να τραβήξει μια κόκκινη γραμμή;  Να τοποθετήσει από την μια αυτό που έχει μισήσει,  κι από την άλλη το πως θέλει να προχωρήσει;

Πέρα από τα διάφορα κουτάκια που έχω για να τοποθετώ τις σκέψεις μου χρειάζομαι επειγόντως ένα καλάθι αχρήστων.  Αν και ακόμη κι εκεί,  τα τσαλακωμένα,  πεταμένα χαρτιά βρίσκονται σε ορατό πεδίο.

Κάποτε απέδωσα πολλά θέματα σε μια και μόνο λέξη,  ''εξάρτηση''.  Κάπου διάβασα πως η εξάρτηση απαιτεί δύο ''αρρώστους''.  Ο ένας,  ο υποτιθέμενος εξαρτημένος,  κι ο άλλος που ικανοποιείται από αυτή την ενέργεια.  Δεν ξέρω πόσο θα μπορούσε να παρηγορήσει κάποιον αυτή η σκέψη!

Ίσως μια άφεση αμαρτιών από εσένα για σένα,  ένα τεράστιο ''σε συγχωρώ''  δώρο στον εαυτό σου.

Θα ήταν εφικτό;

6 comments:

  1. Είναι απολύτως εφικτό όταν γίνεται με όλη σου την ειλικρίνεια. Και τότε ξέρεις, δεν χρειάζεσαι καν τον κάδο απορριμάτων...;)

    ReplyDelete
  2. πρεπει να συμβει κι αυτο.. ξεκαθαρισμα το λενε; εσωτερικων λογαριασμων ;)

    ReplyDelete
  3. πιστεύω έντονα αυτό το οτι στην εξάρτηση χρειάζονται δυο άρρωστοι....δεν νομίζω πως αν κάποιος νιώθει ανεπιθύμητος,θα κάτσει κάπου...σίγουρα άμεσα η έμμεσα τρέφεται απο τα ίσως του άλλου αρρώστου....η αβεβαιότητα που προκαλεί ο άλλος άρρωστος είναι αυτή που τρέφει την εξάρτηση!!

    ReplyDelete
  4. @ rosy

    η εξαρτηση εχει πολλες μορφες
    εννοειται οτι νιωθεις επιθυμητος..

    η εξαρτηση ομως δεν απαιτει τα ''ισως''

    δεν ξερω αν αυτα την θρεφουν

    ισως εξαρταται απο την περιπτωση ;

    ReplyDelete
  5. Τι όμορφο... Παρά το μελαγχολικό ύφος, είναι τόσο γλυκό...

    ReplyDelete
  6. sigoyra eksartatai apo tin periptosi...den uparxei kaloupi se auta...

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...