το φωτεινό δωμάτιο

Οι φωτογραφίες είναι της dee dee και έφτασαν στο mail μου πάνω που σκεφτόμουν πως η όλη διαδικασία,  το να διαβάσουμε όλοι μαζί ένα βιβλίο,  αλλά και το ίδιο το βιβλίο,  άξιζαν έναν επίλογο!

Μεταφέρω από το ''Κυριακή θεού στο Άμστερνταμ''
''Βγήκαν έξω.  Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι κόσμο,  στα καφενεία έπαιζε μουσική.  Στην αγορά λουλουδιών πήραν μια μικρή γιούκα.  Στη Damstraat νοίκιασαν ποδήλατα.
Τα παιδιά έφυγαν μπροστά της.
''Περιμένετε'',  φώναξε.
Μπροστά στο κανάλι στάθηκαν για να περάσει το τραμ.  Ένας νεαρός πανκ κρεμόταν από την πόρτα.  Πλάι του μια γριούλα κρατούσε ένα μπουκέτο τουλίπες και μιλούσε μόνη της με μόνιμο τρέμουλο.
''Μ΄αγαπάς;''  ρώτησε η κόρη.
Το τιμόνι του ποδηλάτου της άστραφτε στο ζεστό ήλιο και δίπλα ο γιός της στεκόταν ένα βήμα πιό μπροστά με το πόδι στο πετάλι,  έτοιμος να ξεκινήσει.  Ύστερα πάλι άκουσε ''μαμά,  σε ρώτησα,  μ΄αγαπάς;'' κι ευθεία κάτω το κανάλι ήταν θολό και ακίνητο,  τα βρύα άγγιζαν την όχθη και τραβιόντουσαν,  το νερό περίμενε σταματημένο και τα βρύα πάλι το διαπερνούσαν σαν να το χτενίζουν απαλά κι αυτή χρειαζόταν ακόμη λίγο χρόνο πριν απαντήσει στην ερώτηση,  πριν πάρει μια ανάσα και ψιθυρίσει ''πολύ,  πολύ''.

Και με τη μουσική υπόκρουση που μας έστειλε η librarian μεταφέρω ακόμη ένα κομμάτι από την τελευταία και πιο καλοδουλεμένη,  τόσο ατμοσφαιρική,  όσο και ρεαλιστική ιστορία ''Στο φωτεινό δωμάτιο''.

''Τα δάχτυλα της ήταν ακόμα πάνω στα πλήκτρα και στο δωμάτιο είχε πέσει σιωπή.  Ύστερα η Κλαίρη πήδησε στα γυμνά της πόδια και χτύπησε τα χέρια της.  Η γάτα,  η Φιφή,  τέντωσε την ουρά της και πλησίασε το πιάνο.
''Ήταν υπέροχο!''  αναφώνησε η Κλαίρη.
Η Τάνια χαμογέλασε.  Άφησε τα δάχτυλα της να γλιστρήσουν από το πιάνο στη φούστα της.  Ένιωθε κάπως ζαλισμένη και στηρίχτηκε στο σκαμπό για να σηκωθεί.
''Είσαστε επαγγελματίας,  έτσι δεν είναι;  Κανείς δεν μου το είπε.''
Μα δεν το ξέρουν στο πρακτορείο,  είπε μέσα της η Τάνια.  Δεν χρειάζεται να παίζεις πιάνο για να γίνεις παραδουλεύτρα.  Ένιωθε ακόμα μια αδυναμία στα μέλη της καθώς περίμενε όρθια δίπλα στο πιάνο κι αναρωτήθηκε τι σόι κορίτσι ήταν τελικά αυτή η Κλαίρη και πως ήταν δυνατόν να είναι κανείς τόσο αφελής στη σημερινή εποχή.''

-

Σας υπερευχαριστώ για τη συμμετοχή σας,  τα σχόλια,  την παρέα σας!
Κι ακόμη πιο πολύ για τις φωτογραφίες σας που έκαναν τα mail μου,  χαμογελαστά και χαρούμενα..
Περάσαμε καλά δε συμφωνείτε;  Το διασκεδάσαμε,  το χαρήκαμε,  το απολαύσαμε..  ουυυυ!  Μου άρεσε πολύ!

Φιλιά
:)
:)