Όλη η ζωή μου ήταν ευθύνες που έπρεπε να αναλάβω, συμπεριφορές που έπρεπε να έχω και τύψεις, τρελλές τύψεις όταν δε μπορούσα να τα βγάλω πέρα κι όταν λέω δεν μπορούσα να τα βγάλω πέρα εννοώ οτι θεωρούσα τον εαυτό μου κάτω του μετρίου όταν δεν ήμουν το ιδανικό για τον άλλον, μια όμορφη πρωταγωνίστρια μιας α' προβολής ταινίας ας πούμε όχι δεν το έχω ξεπεράσει ακόμη αυτό και δε ξέρω αν.. είναι αυτό το λεπτό σημείο που λες εγώ κάτι άλλο πίστευα, αλλού είχα την προσοχή μου.. κάποια χλμ μακριά αλλά τελικά δίπλα μου ήταν όλα, τα οποία όμως δεν αποδέχτηκα ποτέ αυτό είναι το αγκάθι, δεν είναι;
στην Μ.
Αποδοχή και βλέμμα ακριβώς δίπλα...Σημαντικά για την πορεία μας. Πραγματικά αγκάθια όταν δεν τα αντιλαμβανόμαστε...
ReplyDelete*καφεδάκι στην εβδομάδα που ξεκινά, ναι? ;)
ναι αλλα το βλεμμα δε γυρναει εκει που κοιτα η καρδια;
Deleteλαθος καρδια; υπαρχει;)
καφεδακι οπωσδηποτε :)
Αυτό κι αν είναι αγκάθι...!!!
ReplyDeleteΤο πορτοκαλί σου με τράβηξε όπως το λουλούδι την πεταλούδα...
Καλή εβδομάδα να έχεις!
το πορτοκαλι με τραβαει κι εμενα.. τοσο που σκεφτομαι πως σε κατι πρεπει να το εχω και μαλιστα παντα μαζι μου.. σα φυλαχτο!
Deleteκαλη εβδομαδα και σε σενα ;)
Εμ, δεν είναι;
ReplyDeleteειναι Μαρια μου.. ειναι..
Deleteκαμμια φορα βεβαια αυτα τα αγκαθια ειναι που μας σπρωχνουν μπροστα..