Tα χειμωνιάτικα πρωινά υπογραμμίζονται από το σκοτεινό χρώμα στον ουρανό, τα κίτρινα φώτα στους φωταγωγούς των πολυκατοικιών, τον παγωμένο ήλιο που γλύφει νεογέννητος την κορυφή του χορτιάτη..
Τα χαζεύω πίσω από τις κλειστές μπαλκονόπορτες, μετά βάζω τος φις από τα φωτάκια του δέντρου στην μπρίζα, και νερό στην καφετιέρα για τον γαλλικό. Το σκυλί μου μου κουνάει σαν εκρεμές την ουρά και ο τόπος είναι γεμάτος άχνη..
Την βρίσκεις παντού, στα χείλη των ποτηριών, πίσω από τους καναπέδες, κάτω από τα μαξιλάρια.. μέσα στην οθόνη του υπολογιστή.. ακόμη και μέρες μετά.. όπως και εκείνες τις μικρές πλαστικές πευκοβελόνες από το ψεύτικο έλατο..
*
Φέτος δεν έφτιαξα, αγόρασα.. ή μάλλον μου έφεραν.. από δυό μαγαζιά για να κάνω λέει τη σύγκριση :)
Συγκρίνω και παίζω με κάτι που δεν το θέλω κι όλο λέω θα φύγει και θα πάει στο καλό κι όλο μου καμτσικώνεται.. τσατίζομαι κι ας ξέρω πως τέτοια πράγματα δύσκολα τα αποχωρίζεσαι..
πεινασα με τα ντονατ εχω να σου πω...
ReplyDeleteκαλημερα
και δεν πειραζει του χρονου θα φτιαξεις,
σε φιλω
χχμμμ δεν θα πω οτι δεν με προβληματισε η φωτογραφια.. ντονατς ή κουραμπιεδες; μα ντονατς με τοση αχνη; κουραμπιεδες με τρυπα στη μεση; στη φαντασια μου παντως ειναι οι πιο ομορφοι κουραμπιεδες που εχω δει.. χεχεχε
ReplyDeleteνα ειχαμε τωρα ενα μεγαλο κουτι απο εκεινο το μαγαζι που ειχε ανοιξει πριν χρονια στη Γλυφαδα.. (ντονατς)