Πόσο πια πρέπει να αυτοθαυμαζόμαστε για να προχωρήσουμε φυσιολογικά τη ζωή μας. Επιρεπείς στην αυτολύπηση αλλά και στην σύγκριση με τους άλλους. Κι εδώ λειτουργεί πάντα ο ωραίος νόμος του Μέρφυ. Όλοι οι άλλοι είναι κοινωνικοί, πετυχημένοι, έξυπνοι, ενώ εμείς κοιταζόμαστε στον καθρέφτη και πέφτουμε όλο και πιο χαμηλά. Υπερεκτίμηση των άλλων, υπερεκτίμηση συμβάντων που δεν συμμετέχουμε. Εαν μπούμε στη θέση των άλλων θα δούμε και τις δυσκολίες και τις εκπτώσεις. Αλλά και την ''αποτυχία''.
Έχω την αίσθηση ότι ο καθένας βιώνει την δική του αποτυχία ως ΑΠΟΤΥΧΙΑ, ενώ όλοι οι υπόλοιποι μπορούν κάλιστα και να αποτύχουν και να προχωρήσουν. Τόσο εύκολα!
*
Βροχή και ημίφως γιατί αυτή τη στιγμή και λίγα μόνο λεπτά θα πουλούσα την ψυχή μου για μια τέτοια ατμόσφαιρα. Την φωτογραφία την βρήκα κάπου όπου απαγορευόταν το copy paste και μετά με 3 λέξεις την έψαξα στο google.. τα ''καλά'' του διαδικτύου..
*
Με ένα καινούργιο, δώρο, φλυτζάνι γεμάτο από ελληνικό καφέ.. η θάλασσα σήμερα μοιάζει μακρινή φαντασίωση..
No comments:
Post a Comment