Ξέρω πως δεν θα ξεφύγω ποτέ από αυτή τη λατρεμένη μου μετριότητα και ξέρω πως δεν θα γίνω ποτέ μια υπερπαραγωγή ώστε να με θαυμάζω. Εδώ η τελεία ίσως περιέχει απογοήτευση ίσως και όχι. Άλλωστε η καθημερινότητα δεν σ' αφήνει να ψιλολογήσεις πολλά πολλά, βάζει το χρόνο να τρέχει πάντα μπροστά σου κι εσένα να κυνηγάς το ακατόρθωτο.
Πολλά πράγματα στη ζωή μας μοιάζουν ακατόρθωτα μέχρι να γίνουν πραγματικότητα... Σαν την Ανάσταση καλή ώρα...;) Χρόνια πολλά φεγγαράκι
ReplyDeleteχρονια πολλα κοβω βολτες μου, καλη ανασταση :)
Delete«Να κυνηγάς το ακατόρθωτο… Τι αγώνας κι αυτός όπως έχει μετατραπεί η καθημερινότητά μας, έχασε το συναρπαστικό και το γοητευτικό της. Όμως πρέπει να το κυνηγάμε κι ό,τι βγει.
ReplyDeleteΚαλή Ανάσταση για εμάς και για την Ελλάδα!
συμφωνω στο οτι ''πρεπει'' αν και διαφωνω με την αυστηροτητα αυτης της λεξης, καλη ανασταση για οποιον και οτι ο καθενας μας επιθυμει :)
DeleteΓιατί σιέλ; Τον ουρανό σκέφτηκα, που είναι το όριο κάθε αξιοθαύμαστης υπερπαραγωγής, σαν αυτή που θά 'θελες να είσαι.
ReplyDeleteΧρόνια πριν, μια συμμαθήτρια που εκτιμούσα ιδιαίτερα έλεγε πως ήταν η "χρυσή μετριότητα" (παρεμπιπτόντως, κάθε άλλο παρά μετριότητα ήταν). Το "χρυσή" μάλλον πήγαινε στο ότι η μετριότητα δε βλέπει το παραπέρα, το παραπάνω, κι έτσι μπορεί να είναι ικανοποιημένη, χαρούμενη, να ζει στο παρόν χωρίς να αναλώνεται πώς θα προχωρήσει και θα ξεπεράσει τον εαυτό της στο μέλλον. Κι έτσι, τελικά, να ζει καλά.
Πιστεύω, πως όποιος μπορεί να βλέπει το παραπάνω, παραμένει μέτριος επειδή δεν το επιθυμεί αρκετά ώστε να προσπαθήσει σοβαρά να το κατακτήσει. Κι αν αυτό ισχύει στην περίπτωσή σου, τότε μάλλον η τελεία σου δεν περιέχει απογοήτευση. Θα μπορούσε να σημαίνει γαλήνη, ανακούφιση.
Όσο για το ακατόρθωτο που η καθημερινότητα σε βάζει να κυνηγάς ... ίσως μερικές φορές δεν κυνηγάς κάτι για να το φτάσεις, αλλά για να παραμένεις σε κίνηση - που είναι από μόνο του κάτι ουσιαστικό.
Χρόνια πολλά! :-)
το σιελ ετσι για το ασυνδετο με τη φωτογραφια ;)
Deleteδεν ειναι κακη η μετριοτητα, οταν ο καθενας μας ειναι ικανοποιημενος μ αυτην.. γιατι συμβαινει σε πολλους αυτο, δεν ονειρευονται ολοι το παραπανω.. και μετα πιο πανω και πιο πανω.. πολυ σωστα το λες!
οπως και το να παραμενεις σε κινηση.. ειναι ενας τροπος να γεμιζεις τις μπαταριες με ενεργεια..
ισως τελικα κατα βαθος σε ολους να αρεσει η σχετικη μετριοτητα μας, αλλα χτυπιομαστε για το παραπανω που ξερουμε οτι δεν φτασουμε, ετσι για το παιχνιδι..
βαθυ το σκεπτικο σου κοριτσι, δειχνεις να ξερεις πολλα :)
χρονια πολλα (ευτυχως περασε κι ο εφιαλτης του πασχα ;)
Να ευχηθω Χριστος Ανεστη και να πω οτι μου ελειψες, αρχικα :)
ReplyDeleteΗ To love life for what it is, ειναι μια φιλη που απολαμβανω ακομη και να διαφωνω μαζι της. Μου αρεσουν τα μονοπατια της σκεψης της και παντα εκτιμαω πολυ τη γνωμη της. Ξερει οντως πολλα :)
Οταν σε διαβασα, μια λεξη μου ηρθε στο μυαλο. Ανακουφιση! Ειναι ανακουφιστικο να αποδεχεσαι το εδω, το αυτο που εισαι τωρα. Τιποτα λιγοτερο, τιποτα περισσοτερο. Ο κινδυνος της αδρανειας με τρομαζει λιγακι, αλλα συχνα κι εγω εχω αναγκη να με αποδεχτω σημερα. Ως εδω αντεχω. Δεν ειμαι για παραπανω. Ασε με να παραιτηθω απο την προσπαθεια του καλυτερου.
Και μετα ερχεται αυτος ο ηλιος του Απριλη και δεν μου δινει καμια επιλογη ακινησιας :)
Μου λειψες, μου λειψες....ξανα και ξανα :)
Μεγαλο φιλι σου στελνω
λοιπον.. οταν γραφω κατι τις, το γραφω τοσο αυθορμητα και κατω απο συνθηκες συγκεκριμενες που ακομη κι εγω να το καταλαβω θα πρεπει να γυρισω τις στιγμες μου πισω και να ερθω στην Εκεινη ψυχολογια μου (δεδομενου οτι οι σκεψεις μου και η διαθεση μου τρεχουν τοσο γρηγορα οσο σχεδον το φως ;)
ReplyDeleteτο κειμενο περιειχε απογοητευση.. του τυπου, ειμαι μια μετριοτητα και δεν μπορω να κανω τιποτα για αυτο.. δεν μου αρεσει αλλα δεν εχω παραπανω..
αυτο λιγο πολυ παντα το ξερουμε
ισως καποιες φορες το αποδεχομαστε
τις πιο πολλες ομως οχι
αλλα ισως παλι οπως λεει και η φιλη μας, αυτη η μη αποδοχη να γινεται τεχνιεντως για το παιχνιδι (τι μυστηριο κουβαλαμε εμεις οι ανθρωποι ομως ε;)
δεν ξερω τι απο ολα αυτα εχει σημασια τελικα.. οταν ακους δυσαρεστα νεα και σκεφτεσαι ''ωω τι καλα που σημερα, αυτη την ωρα ζω''
πολυ γκρινια για το τιποτα; μμ μπορει κι αυτο
-
το κολπο ειναι να αποδεχτουμε αυτα που εχουμε.. πως ομως;
ηδη νομιζω σκεφτομαστε περισσοτερο απο οσο πρεπει.. ισως μονο σκεφτομαστε και ξεχναμε να ηρεμησουμε ωστε να ακουμπησουμε εστω και λιγο την οποια πραγματικοτητα μας..
ισως και τιποτα να μην αξια περα απο το οτι ανασαινουμε
χρονια πολλα κοριτσι
μ αρεσει κ σ ευχαριστω που μου δειχνεις τοση προτιμηση
πολλα φιλια
:)